Titel: De fatale etappe
Ondertitel: Vergelding in de Vuelta
Auteur: Hans van Hartevelt
Genre: Roman
Uitgeverij: In de Knipscheer
Publicatiedatum: oktober 2020
Aantal bladzijdes: 309
Recensie: Alexander
Het verhaal:
In De fatale etappe staat Miguel Muñoz – een van de broers van een identieke tweeling – op het punt om na de Ronde van Italië en de Ronde van Frankrijk als eerste wielrenner in de geschiedenis ook de Ronde van Spanje op zijn naam te schrijven. Bij een overwinning zal Miguel Muñoz, zoals altijd in de bergen bijgestaan door zijn broer Marco, zelfs Eddy Merckx overtreffen als ronderenner. In het peloton wordt gefluisterd dat het geen zuivere koffie is, dat de Mexicaanse ploeg La Tienda de Salud zich schuldig maakt aan bedrog, dat één persoon nooit alle drie de Rondes kan winnen in één jaar. Er wordt gesmoesd, ploegleiders kruipen bij elkaar, renners smeden plannetjes. Ploegen stappen over oude vetes heen, want de handen moeten ineengeslagen worden om Miguel Muñoz van een legendarische overwinning af te houden: vergelding in de Vuelta.
Over de auteur:
Met De fatale etappe, Vergelding in de Vuelta schreef Hans van Hartevelt een literaire thriller én ‘wielerroman’ in één. Het is zijn tiende boek bij uitgeverij In de Knipscheer. Van Hartevelt was lange tijd directeur van de 250 jaar oude bibliotheek van het Koninklijk Instituut voor de Tropen in Amsterdam, totdat vanwege overheidsbezuinigingen tot veler verbijstering het doek viel voor de wereldberoemde bibliotheek. Over het hoe en waarom schreef Hans van Hartevelt in 2014 de roman De verkwanseling van een kroonjuweel, die veel stof deed opwaaien.
Mijn mening:
Een wielerroman en thriller in één? Daar kon ik als wielerliefhebber geen nee tegen zeggen.
Terwijl de renners van La Vuelta op televisie de neutrale zone uit rijden, zit ik het eerste gedeelte van de rit met mijn neus in De fatale etappe. Anders dan op tv is de opbouw in De fatale etappe iets meer gedoseerd. Geen vluchtpoging na het klinken van het startschot, maar een rustige opbouw. Een voorzichtige kennismaking met de karakters en de setting, onderweg hier en daar een leessprint, dan weer een afvlakking in het leestempo, om te eindigen in een lange beklimming van de eerste categorie naar de climax.
Het boek is opgedeeld in twee delen. In het eerste deel maken we kennis met de wielrenners Marco en Miguel Muñoz, een identieke tweeling in de ploeg van La Tienda de Salud. Twee toptalenten die al vele ritzeges hebben weggekaapt voor het overige peloton, ze lijken wel onverslaanbaar. Maar gaat alles wel eerlijk? De concurrenten zijn ervan overtuigd dat er vuil spel wordt gespeeld. Wanneer ook nog oud-wielrenners met een dopingverleden ten tonele verschijnen en een vróúw haar opwachting maakt in het mannenpeloton, gaat de lont in het vat. Er is maar één manier om dit een halt toe te roepen en dat is ongeschreven wielerwetten overtreden.
Het tweede deel van De fatale etappe begint met een kleine sprong in de tijd en lijkt wat meer op een detectiveroman. Het wordt voornamelijk verteld vanuit het perspectief van hoofdcommissaris Santos Escartin en inspecteur Leticia Gil Parra, vroeger zelf een verdienstelijk wielrenster. Escartin en Gil Parra onderzoeken een gebeurtenis die tijdens de etappe heeft plaatsgevonden. Wie is het slachtoffer en wie heeft dit op zijn of haar geweten. De ronde stopt voor niemand, dus het duo moet snel reageren voordat het circus met de zuiderzon is vertrokken.
De fatale etappe zal menig wielerliefhebber aanspreken. Een geromantiseerde blik op de wielerwereld met een dosis spanning, maar ook een verhaal dat zich richt op het tactisch schouwspel die de camera’s nooit zien. En uiteindelijk ook wat succes met een familieband kan doen. Hoever ga jij, zelfs al is het je eigen broer?
De schrijfstijl is bevlogen wanneer het om het wielrennen gaat. De gebruikte wielertermen zijn herkenbaar voor iedereen die op de racefiets zit en zorgen ervoor dat je zelf soms buiten adem een bladzijde omslaat.
Ik vind het verhaal origineel gevonden, een tweeling in het peloton biedt natuurlijk vele mogelijkheden. De samenwerking tussen de hoofdcommissaris die niet echt thuis in de wielerwereld en de inspecteur die dondersgoed weet wat er zich afspeelt wanneer de camera’s er niet zijn, werkte goed.
Het genoemde thriller element ervaarde ik niet echt. Juist op de momenten dat je de extra laag spanning verwacht, vlakt het af. Voor mij leest De fatale etappe als een fijne detectiveroman.
Spanning: 3
Plot: 3,5
Leesplezier: 3,5
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4
Psychologie: 4
Ik geef De fatale etappe 3,5 ster.
Alexander
