Tijdens de leesclub rondom Mijn waarheid van Sandra J. Paul, uitgeverij Hamley Books, hadden de deelnemers best een aantal vragen. Sandra ging daar uitgebreid op in en de vragen en antwoorden zijn hieronder te lezen:
Jan: Hoi Sandra, hoe ben je op dit idee gekomen van dit boek op deze manier? In eerste instantie moest ik denken aan boeken die je vroeger had met diverse keuzes met een verwijzing in de trant van: ja, ga dan naar blz 45, nee, ga dan naar 26. Vond ik ook altijd grappig om te lezen.
In jouw boek is het nog leuker om te lezen. Juist in deze tijd van nepnieuws en complot denken. Ik vind het leuk om je boek te lezen.
Sandra J. Paul: Hi Jan, ik heb het omkeerboek concept al enige tijd in mijn hoofd, lees: sinds 2016. Aanvankelijk wilden we twee boeken doen, maar dat is al zoveel gedaan, en hoe los je dan het “waarheid” gedeelte op, hé? Dus het werd dit omkeerboek concept, vrij snel. In dat kader heb ik dus het hele boek geschreven, omdat ik wist wat mijn technisch concept was, om het zo te zeggen. Ik vond het belangrijk om mensen onbevooroordeeld beide stukken te kunnen laten lezen zonder onderbreking, om zo ook een beeld te vormen van de andere persoon in het verhaal. Een beetje het “van horen zeggen” concept, dat we zoveel tegenkomen in het dagelijkse leven. Ieder heeft zijn eigen versie van een verhaal, weet je wel? Bedankt voor je complimenten. ❤️
Karin: Hi Sandra, het is ongelooflijk knap hoe je dit boek hebt geschreven. Wat ik me afvraag is hoe je de twee delen hebt gedaan? Hoofdstukken van Nathan en Elias naast elkaar geschreven?
Sandra J. Paul: Hey Karin, eerst en vooral bedankt voor het compliment!! Ja, dat was nogal complex. Ik heb eerst Nathan helemaal geschreven en uitgewerkt, en dat vervolgens naar redactie laten gaan. Intussen zat Elias klaar, en toen Nathan helemaal gecorrigeerd was, heb ik geknipt en geplakt, de hoofdstukken, de outline, en dan ook de dialogen, zodat ik wist welke stukken ik wilde bewaren en hergebruiken, zonder in herhaling te vallen. De rest is er dan omheen geschreven, met in het achterhoofd precies dezelfde flow, (hoofdstuk-flashback-hoofdstuk-flashback). Het hele leuke aan dit boek was dat ik het hele verhaal in mijn hoofd had zitten, en zodra ik aan Elias begon, alles vanzelf in elkaar viel. Was een heel vreemd gevoel wel, omdat ik het meeste angst had om hem te schrijven, gezien Nathan op dat moment al “bestond” als het ware. Het stuk “Waarheid” heb ik als laatste geschreven, dat stond heel snel op papier, omdat ik precies wist wat ik wilde zeggen en hoe. Ook dat was erg bevreemdend, maar vooral ook heel bevrijdend, omdat er geen losse eindjes overbleven.
Dini: Karin stelde mijn vraag al. Ook benieuwd naar en wat ongelofelijk knap weer dit boek. Petje af.?
Sandra J. Paul: Bedankt!!! ❤️
Corine: Mijn vraag was eigenlijk dezelfde als die van Jan en je hebt het antwoord al gegeven. Ik vind het fantastisch, dit omkeerboek. Echt heel origineel. Nog een paar pagina’s en dan heb ik de waarheid van Elias ook gelezen. En dan nog de waarheid. Ik ben zeer benieuwd.
Sandra J. Paul: Bedankt
Tineke: Je hebt de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt zo beeldend beschreven. Is dat voor jou bekend terrein en klim je zelf ook?
Sandra J. Paul: Hoi Tineke, klimmen doe ik niet, maar de omgeving heb ik gebaseerd op Acadia National Park, dat ik enkele jaren geleden bezocht heb en een natuurpark vlakbij Washington dat ik vorig jaar bezocht. Harbor Town is gebaseerd op een stadje in Virginia dat we vorig jaar ook bezochten.
Annemarie: De waarheid van Nathan heb ik nu gelezen en ik ben begonnen aan de waarheid van Elias. ik bemerk meteen een andere sfeer. Mooi ook hoe twee personen volledig anders tegen eenzelfde situatie aan kunnen kijken. Dat beschrijf je goed. Mijn vragen tot nu toe: hou je met het schrijven rekening met Belgische en Nederlandse uitdrukkingen? Ik woon zelf net boven de Belgiscihe grens, ik hou van de Vlaamse taal. Maar uitdrukkingen als ‘volledig het noorden kwijtraken’ of ‘ik zie geen steek voor ogen’ gebruiken wij in Nederland niet…
Sandra J. Paul: Absoluut, deze uitdrukkingen zijn trouwens algemeen Nederlands. Mijn redacteur en corrector, plus twee van mijn proeflezers zijn Nederlanders. Zij houden met alles rekening. Als er echt iets is dat Nederlanders niet begrijpen, dan halen ze het eruit. Trouwens, onze taal IS voor ons Nederlands. Dat mag voor jullie raar zijn maar woorden als zetel en camion bijvoorbeeld, zijn voor ons deel van ons algemeen Nederlands. Als ik een boek schrijf, gebruik ik automatisch bank of vrachtwagen, maar eigenlijk gaat dat tegen onze natuur in. Als je het echt grappig wilt maken, wij zeggen in Vlaanderen ‘geen knijt zien’ ;). Dat is echt Vlaams dat Nederlanders totaal niet begrijpen.
Annemarie: Verder vraag ik me af of je zelf ervaringen hebt met tinnitus.
Sandra J. Paul: Annemarie Snels-Buijk ik heb een naast familielid met tinnitus, en heb research gedaan bij een vereniging voor tinnitus patiënten voor dit boek.
Annemarie: Tot slot: heb je expres de beschrijving ‘alsof iemand een te kleine (stevige) helm heeft opgezet en blijft drukken’ kort achter elkaar gebruikt? (Nathan blz 198 en 203). Het viel me op.
Sandra J. Paul: Ja ;-), dat is echt bewust gedaan.
Lilian: Hoi Sandra, ik had verwacht dat “De waarheid” door Nathalie zou worden verteld. Dat dit niet zo is doet niets af aan het verhaal of aan mijn enthousiasme over het boek. Maar ik vroeg me af of je eraan gedacht hebt Nathalie haar verhaal te laten vertellen?
Sandra J. Paul: Hoi Lilian, dat heb ik gedaan in de vorm van de brief. Ik wilde niet dat zij het verhaal zou doen als een soort van “geest”. Het moest echt wel verteld worden met de kleine nuances vanuit Nathan en Elias, om zo de puzzel te leggen.
