Titel: Zelfs als we zwijgen
Auteur: Marieke Nijkamp
Genre: Young Adult
Uitgeverij: HarperCollins
Publicatiedatum: oktober 2020
Aantal bladzijdes: 320
Recensie: Danielle
Over de auteur
Marieke Nijkamp is afgestudeerd in de filosofie en in middeleeuwse geschiedenis. Haar in het Engels geschreven debuutroman This Is Where It Ends behaalde de top 10 van de New York Times-bestsellerlijst in de categorie Young Adult. Plotseling kwam ze overal in het nieuws. Ook in Nederland werd haar debuut, onder de titel 54 minuten, een bestseller.
Achterflap/samenvatting:
Vijf vrienden komen nog één keer samen in een verlaten hut in de bergen voordat iedereen zijn eigen weg zal gaan. Het wordt een weekend om afscheid te nemen, van elkaar en van het spel dat ze de afgelopen drie jaar hebben gespeeld. Maar echt ontspannen wordt het niet, want iedereen heeft zo zijn eigen demonen om tegen te vechten, en allemaal dragen ze hun eigen geheim met zich mee.
Finn vertrouwt niemand meer sinds hij op straat is aangevallen, en zeker Liva niet, die niets deed en toekeek. Maddy treurt om de sportcarrière die ze na een ongeluk heeft moeten opgeven. Carter gaat gebukt onder het gewicht van de loodzware verwachtingen van zijn familie. En Ever? Ever wil dat ze tegen elke prijs doorspelen, tot het spel zich onverwacht tegen hen keert en het een dodelijke wending krijgt…
Mijn mening:
Na haar stevige debuut ’54 minuten’ lag de lat nogal redelijk hoog om dit te kunnen evenaren. En als lezer zal je dit dan ook even los moeten laten want elk verhaal heeft zijn eigen impact.
In Zelfs als we zwijgen worden we voorgesteld aan een vriendengroep die, door verschillende persoonlijke gebeurtenissen, niet meer de oude is zoals vroeger. Toch willen ze hun traditie met betrekking tot het rollenspel dat ze al enkele jaren spelen nog eens nieuw vuur in blazen in de hoop dat hun vriendschap weer een opbloei krijgt.
De personages worden per hoofdstuk beschreven. Zowel in hun dagelijkse hoedanigheid als in het personage dat ze innemen tijdens het spel. Hierdoor zijn het opeens 10 personages die min of meer een hoofdrol moeten gaan vervullen in het verhaal. Hoezeer er een poging gedaan wordt om dit allemaal tot een goed verhaal te maken, mist het toch wel de kracht om het echt tot de lezer door te dringen.
Zo krijg je wel een topje van de ijsberg te zien van elk personage maar mist het toch de nodige diepgang om daadwerkelijk het gevoel binnen te laten komen. Vaak worden dezelfde cliché herhalingen doorgevoerd op een enkel detail van een stukje verleden van de personages.
Dit zorgt voor een verkrampt samenzijn van de vriendengroep en geeft het verhaal dan ook een rauw randje.
Zelfs als we zwijgen is niet een verhaal wat je tussendoor even wegleest. Vele thema’s komen voorbij maar er wordt telkens te vluchtig overheen geschreven en omdat het er te veel zijn verliest het thriller effect zijn kracht.
Laten we er vooralsnog van uitgaan dat de focus in het volgende boek van Marieke Nijkamp wat sterker uit gaat pakken, want als schrijfster heeft ze zeker potentie.
Ik geef Zelfs als we zwijgen 2,5 ster.
Danielle
