Titel: De dans van de tulpen
Auteur: Ibon Martín
Genre: Thriller
Uitgever: Xander Uitgevers
Vertaling: Joep Harmsen
Publicatiedatum: september 2020
Aantal bladzijdes: 510
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Ibon Martín begon zijn schrijverscarrière met reisliteratuur. Als liefhebber van het Baskische landschap en geografie brengt hij zijn dagen meestal door op de schitterende wandelroutes door het Baskenland. Van Martins eerdere thrillers werden in Spanje meer dan 50.000 exemplaren verkocht en De dans van de tulpen werd meteen na verschijnen een grote bestseller.
Achterflap:
Het oogverblindend mooie Baskische landschap herbergt een gruwelijke moordenaar.
De trein verlaat het Baskische dorpje op een van de mooiste routes langs slaperige stadjes en een vredig landschap. Santi, de machinist, wordt bruut uit zijn dagdroom gerukt als hij in de verte een vrouw ziet, vastgebonden op de rails met een delicate tulp in haar handen. De trein kan niet meer stoppen en terwijl hij op haar af raast, ziet hij wie daar zit: zijn eigen vrouw Natalia…
Natalia heeft een telefoon bij zich en de heftige moordscène wordt live uitgezonden op Facebook. Meer slachtoffers volgen. Ze lijken niets gemeen te hebben – behalve de schokkende enscenering van hun dood en de griezelige aanwezigheid van verse tulpen in een seizoen waarin ze niet horen te bloeien.
Inspecteur Ane Crestero reist af naar Urdaibai, een van de meest pittoreske streken van Baskenland. Zij moet proberen de hyperintelligente moordenaar in de val te lokken, een moordenaar die de schoonheid, rust en natuur van de regio voor altijd zal veranderen…
Mijn mening:
De dans van de tulpen is een thriller die menigeen zal bekoren. Het verhaal speelt zich af in het mooie Spaanse Baskenland. De dans van de tulpen is een mix van spanning, interessante personages en een mooie omgeving. Het is niet zo dat de beschrijvingen van de omgeving gaan vervelen of langdradig zijn, het is juist een mooie toevoeging aan het complete verhaal. De schrijfstijl van Martín is aantrekkelijk. Ondanks dat het boek meer dan vijfhonderd pagina’s bevat, verveelt het geen moment. Dit heeft er vooral mee te maken dat het verhaal verschillende verhaallijnen bevat in de zoektocht naar de dader van de tulpenmoorden. Niet alle verhaallijnen zijn origineel te benoemen, als je veel thrillers leest zal je de lijnen zeker al eens tegen zijn gekomen maar dat stoort totaal niet.
Het verhaal speelt zich af in een tijdsbestek van zes weken waarin af en toe een hoofdstuk vanuit de jeugd van een van de personages is geschreven; deze hoofdstukken raken je diep, ze zijn hartverscheurend. Gaandeweg het verhaal wordt duidelijk welke rol deze persoon speelt in het geheel.
Zoals vaker met Spaanse auteurs het geval is, moet je er even inkomen qua hoeveelheid namen en is het in het begin lastig deze uit elkaar te houden. De belangrijkste personages worden snel eigen. Martín heeft ze goed beeldend neergezet waardoor je ze ook voor je ziet, dit betekent wel dat ze weinig aan de fantasie over laten maar dat leest hier wel prettig.
Als je eenmaal op gang bent leest De dans van de tulpen als een trein. De ontknoping is niet geheel verrassend maar de auteur heeft er een emotioneel detail aan toegevoegd wat zijn sporen na zal laten.
Het einde van het verhaal laat doorschemeren dat we het SEOM team (Speciale eenheid ontwrichtende moordzaken) terug kunnen verwachten en daar kijk ik nu al halsreikend naar uit. Inmiddels kan ik wel zeggen dat Spanje tot de landen behoort waar ik inmiddels al meerdere favoriete auteurs heb ontdekt.
Originaliteit: 3
Schrijfstijl: 4
Leesplezier: 4
Spanning: 4
Psychologie: 4
Plot: 5
De dans van de tulpen komt hiermee op een mooie 4 sterren.
Bianca
