Titel: Doodsengelen
Auteur: Wouter Helders
Serie: Sofie Lafleur #4
Genre: Thriller
Uitgever: LetterRijn
Publicatiedatum: oktober 2020
Aantal bladzijdes: 260
Recensie: Alexander
Over de auteur
Wouter (1983, Eindhoven) werkte jarenlang als militair journalist voor het Ministerie van Defensie en bezocht in die functie verschillende uitzendgebieden. Hij maakte onder meer reportages in Mali en Afghanistan waar hij wekenlang met de troepen optrok, maar bezocht ook oefenlocaties van het Franse Vreemdelingenlegioen in Frans-Guyana en voer mee met marineschepen tijdens NAVO-oefeningen en mijnbestrijdingsacties.
De dingen hij zag, hoorde en meemaakte vormen een onuitputtelijke bron van inspiratie. Zijn thrillers zijn dan ook doorspekt met realisme en feiten, ingebed in een rijke fantasie.
Het verhaal
Tijdens een missie in Erbil (Irak) slaagt geheim agent Sam de Wild, geplaagd door geesten uit het verleden, er niet in zijn doelwit, een Koerdische politicus, te doden. Terug in Nederland krijgt hij de kans zijn fout goed te maken, maar tegen een hoge prijs. Wat een eenvoudige eliminatie lijkt, blijkt al snel slechts een puzzelstukje in een internationaal complot. De inzet: een politieke omwenteling in Nederland en een machtsverschuiving in het Midden-Oosten. Tegen wil en dank bevindt Sam zich al snel in het middelpunt van deze intrige die zich uitstrekt van het politiek pluche in Den Haag, tot de onderwereld. Van de Iraakse bazaar, tot aan Jeruzalem. Wanneer Sam wordt gedwongen een oude vriendin te verraden, heeft dit verschrikkelijke gevolgen. Om zijn fout recht te zetten, is Sam al snel genoodzaakt al zijn schepen achter zich te verbranden. Maar of dit genoeg is?
Mijn mening
Doodsengelen is het vierde deel en het sluitstuk in de Sofie Lafleur-reeks, bestaande uit Machtsstrijd, Verraad, Opgejaagd Wild en nu Doodsengelen. De delen zijn prima los te lezen maar voor een compleet beeld van Sofie Lafleur is uiteraard aan te raden alle boeken te lezen, zeker als je liefhebber bent van actiethrillers van eigen bodem. Overigens kan het ook het tweede deel genoemd worden in de Sam de Wild-reeks.
Doodsengelen vertelt in hoofdlijnen het verhaal vanuit vier perspectieven: Sam de Wild – geheim agent, Alan Sivan – lijfwacht van de Koerdische politicus Murat Guzman, Sofie Lafleur – journaliste, en Hein de Rijcke – afzwaaiend generaal in het Nederlandse leger met politieke ambities. Door de verschillende verhaallijnen lijkt de rol van Sofie Lafleur soms wat ondergeschikt maar wel een verbindende factor te zijn.
Gelijk maken we kennis met de grimmige setting van Doodsengelen. Alan Sivan staat zijn werkgever Guzman bij tijdens een hondengevecht in Erbil, Iraaks-Koerdistan. Niet veel later beleven we dezelfde scène door de ogen van Sam de Wild die opgaat in de joelende massa om van nabij zijn doelwit te observeren. Het kat-en-muisspel tussen jager en doelwit is begonnen. Een spel dat geen landsgrenzen kent, geheime opdrachtgevers, verstrengelde belangen en waarbij de regels van het fatsoen met voeten worden betreden. Maar er zijn grenzen, zelfs voor een hitman.
Hein de Rijcke is een gedecoreerd generaal met een lange staat van dienst die met pensioen gaat en een loopbaan in de politiek begint. Maar Hein heeft ook een geheim dat het daglicht niet kan verdragen.
Gebeurtenissen binnen onze landsgrenzen zorgen voor verdere polarisatie tussen de bevolkingsgroepen, net als in de rest van de wereld, en zorgt ervoor dat de politieke partij van Hein tot grote hoogte stijgt. Maar wie heeft het meest belang bij zijn positie en wie stuurt nu wie aan?
Sofie Lafleur krijgt de kans om de Koerdische politicus Guzman te interviewen, die in Brussel is om te lobbyen voor een vrij Koerdistan. Al snel raakt ze verstrikt in een politiek spelletje. Welke belangen staan er op het spel? Wie heeft er het meeste baat bij een onstabiel Midden-Oosten?
Ze hadden allemaal geheimen. En die geheimen maakten hen kwetsbaar
Doodsengelen is een grimmige politieke actiethriller, maar waar ook ruimte is voor persoonlijk leed. Als een ding duidelijk wordt in Doodsengelen, is dat landsbelang en eigenbelang soms hele fijne scheidslijnen kent. Informatie is macht. Macht maakt gretig, en voor geld is alles te koop. Alles.
Doodsengelen is een internationale thriller met een hoofdrol voor de binnenlandse geheime diensten. Wouter Helders weet, geholpen door een fijne schrijfstijl en kennis van zaken, een stevig verhaal neer te zetten. Het verhaal is hard, maar vliegt niet alle kanten op. De afwisselingen tussen korte en langere hoofdstukken en het afwisselen van perspectief dragen bij aan het willen doorlezen.
Zodra je wist wie er profiteerde van een gebeurtenis, kon je vaak de daders of ten minste hun sporen vinden.
Helders weet goed de sfeer neer te zetten wat ervoor zorgt dat het verhaal vlot leest. Met flashbacks leer je Sam de Wild beter kennen, de relatie tussen Sofie Lafleur en haar vriend Philippe is er een die ontroert. De focus ligt ook op het (geo)politieke landschap, wat soms ook de snelheid uit het verhaal haalt maar bijdraagt aan het gewicht van het verhaal. Helders speelt in op de sentimenten, niet direct door een kritische noot, zo lijkt het, maar het zet je wel aan het denken dat er nog meer speelt dan je al durft te denken.
In Doodsengelen gaat het er niet alleen om wie je kent maar voornamelijk wat je van die ander weet om die volledig in je macht te hebben. Wie kun je echt vertrouwen?
In deze zieke wereld was alles te koop, dat hij reeds lang geleden geleerd
Terrorisme, achtervolgingen, hackers, eer, spionage en contraspionage zijn ingrediënten die zorgen voor een actiethriller van formaat. Een waardige afsluiter van de Sofie Lafleur-reeks.
Originaliteit: 4
Schrijfstijl: 4,5
Leesplezier: 4
Plot: 4
Psychologie: 4
Spanning: 4
Ik geef Doodsengelen 4 sterren.
Alexander
