Titel: Gebroken
Auteur: Kate Hamer
Genre: Thriller
Uitgever: Boekerij
Vertaling: Mariëtte van Gelder
Publicatiedatum: september 2020
Aantal bladzijdes : 432
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Kate Hamer groeide op in het Engelse Pembrokeshire. Ze studeerde kunstgeschiedenis en werkte de afgelopen jaren voor de televisie. Kate woont met haar man in Cardiff en is fulltime auteur.
Achterflap:
Phoebe staat op de Pulteney-brug. Haar panty is stuk, een van haar schoenen is weg. Ze ziet het nog voor zich, het verwrongen metaal, het bloed overal op de muur. Ze loopt weg, haar hoofd gebogen om niet herkend te worden. ‘Gedachten zijn slechts gedachten,’ zeiden ze. Maar ze hadden geen gelijk.
Als mooie, jonge vrouw is Phoebe gewend overal mee weg te komen. Vooral mannen windt ze om haar vinger. Met haar twee vriendinnen, Orla en Grace, heeft ze een hechte vriendschap. Orla is idolaat van Phoebe, en heeft alles voor haar over. Grace is met haar zestien jaar de jongste maar ook de verstandigste. Alle drie hebben ze een complexe relatie met hun moeder – en met elkaar.
Mijn mening:
Gebroken is inmiddels het derde boek van Kate Hamer wat in het Nederlands vertaald is. Ik ken haar andere boeken niet, dus ga er blanco in. De cover is herfstig, passend bij de tijd van het jaar en ook de achterflap spreekt me aan.
Toch is het zo dat je soms in een verhaal teleurgesteld bent en Gebroken is er voor mij zo één.
Het verhaal wordt per hoofdstuk wisselend vanuit de drie vriendinnen Phoebe, Rachel en Orla geschreven. Drie vriendinnen op zoek naar hun eigen identiteit en daarbij zeker niet huiverig om wat risico te nemen. Ze experimenteren wat met verboden middelen en hebben alle drie een nogal problematische moeder – dochter relatie. Een aantal thema’s die mij als lezer zou moeten boeien, maar dat gebeurt niet. De schrijfstijl van Hamer spreekt me niet aan, de zinspelingen raken wat mij betreft kant noch wal en ook op het emotionele vlak blijft het voor mij te oppervlakkig terwijl de onderwerpen die aan bod komen rakend zijn.
Het verhaal is verwarrend, het leest chaotisch, ik kan er mijn aandacht niet bijhouden. Er wordt gebruik gemaakt van bijnamen of zelfkritiek die me gaandeweg het lezen steeds meer tegen gaan staan. Eén van de vriendinnen praat nogal negatief over zichzelf maar op een manier dat ze het steeds hetzelfde benoemt.
‘Ik ken het wel,’ zegt ze, knabbelend op een kers op een prikkertje die de kleur heeft van het vocht in een schoorsteen.
Voor mij was dit het eerste en tevens laatste boek van Hamer wat ik lees, zij heeft niet de schrijfkwaliteiten die ik van een goed auteur verwacht, helaas.
Gebroken krijgt van mij 2 sterren.
Bianca
