Titel: Nooit meer alleen
Auteur: Angelique Haak
Genre: Thriller
Uitgeverij: De Crime Compagnie
Publicatiedatum: september 2020
Aantal bladzijdes: 350
Recensie: Lilian
Cover
Glasscherven met daarin de reflectie van twee vrouwenogen. Zijn dit de ogen van een moordenaar of van een slachtoffer? Van de titel is het laatste woord “alleen” schuin door gesneden, is dit symbolisch?
Het is een cover die vragen oproept en dat geeft een goed gevoel aan de thrillerlezer in mij. Ik zou dit boek oppakken in de winkel!
Auteur
Angelique Haak (Rotterdam, 1978) heeft al sinds haar jeugd een passie voor lezen en schrijven. Na het winnen van een regionale schrijfwedstrijd, besloot zij haar liefde voor spannende verhalen te combineren met de liefde voor haar geboortestad Rotterdam. Daaruit kwam haar debuutthriller Een nieuw begin, die gelijk werd genomineerd voor de Schaduwprijs. In 2018 volgde Uitgeschakeld, eveneens met de Rotterdamse rechercheur Jennifer Brugman in de hoofdrol. En in 2019 verscheen de derde titel in deze reeks: Zwarte ziel. Angelique woont samen met haar man, twee kinderen en rode kater in Spijkenisse. Op haar website www.angeliquehaak.nl kun je meer over haar te weten komen en een aantal andere korte verhalen van haar lezen. En wil je echt alles van Angelique weten, volg haar dan op Facebook (https://www.facebook.com/angeliquehaakauteur)
Achterflap/samenvatting
Zes vrienden, verbonden door een groot geheim… Als Emma een overlijdensbericht onder ogen krijgt, is ze in shock. Gaat het bericht werkelijk over haar vroegere middelbare schoolvriendin Sara? En waarom eindigt het met die drie dikgedrukte letters die ze zo graag wilde vergeten? N.M.A. Emma gaat op zoek naar de waarheid rond Sara’s dood, maar daarbij komen zaken aan het licht die beter voor altijd verborgen hadden kunnen blijven…
Mijn mening
Let op: begin alleen aan dit boek als je zeker weet dat je er tijd voor hebt. Want geloof me, dit boek wil je niet wegleggen als je er eenmaal in begonnen bent.
Het verhaal begint op de avond dat alles misging in 1995. Het is direct duidelijk dat het mis is, serieus mis….
Vanuit 1995 switch je naar 2019, waar je kennis maakt met de hoofdpersonage Emma, kindercoach met een eigen praktijk aan huis. Zoals iedere ochtend leest ze de krant en haar oog valt op een overlijdensadvertentie. Het betreft haar vroegere vriendin Sara, die ze al 25 jaar niet meer gezien of gesproken heeft. Ze hebben elkaar leren kennen in het examenjaar van de middelbare. Wat haar verontrust zijn de laatste drie letters onder het bericht. Het raakt haar zo erg dat ze compleet uit het veld is geslagen. Als Emma op zoek gaat naar de antwoorden op de vragen die deze advertentie oproept, haalt ze daarmee alle ellende en angsten van 25 jaar geleden naar boven, uit het donker, waar het goed verscholen zat. Althans dat dacht ze, want hoe meer ze te weten komt, des te meer de oude angsten tot leven komen, alsof ze nooit weg zijn geweest.
De wisselingen tussen het heden en verleden geven je als lezer een uitermate goede inkijk in het leven van de “buitenbeentjes” van de klas van ’95. Je leert je de zes vrienden steeds beter kennen, waardoor ze een gezicht krijgen en je met ze mee kunt leven.
De zes vrienden hoorden niet bij de populaire groepjes en vallen overal buiten. De pesters hadden hun pijlen dan ook vaak op hen gericht. Ik denk dat iedereen zich daar wel iets bij voor kan stellen. We kennen, of zijn misschien wel, zo’n buitenbeentje uit onze eigen schooltijd. Dat het er hard aan toe kan gaan onder de jeugd is iets van alle tijd. In 1995 was de social media minder aanwezig, maar het treiteren had uiteraard hetzelfde tot gevolg. Het onvermogen om er iets aan te kunnen doen is voelbaar, het roept een sfeer op van machteloosheid, wat dan weer woede, frustraties en verdriet tot gevolg heeft.
Een ingrijpende gebeurtenis tijdens je tienerjaren heeft een grote invloed op je leven, hoe goed je ook denkt dat het weggestopt of vergeten is, en dat is nu precies wat Angelique Haak in dit boek goed weergeeft. Ieder mens laat zichzelf zien aan de ander zoals hij/zij graag gezien wil worden. Je weet nooit precies wat er in iemands hoofd omgaat, wat die persoon heeft meegemaakt. Waarom doen sommige mensen bepaalde dingen? Is er ooit iets voorgevallen wat ze zo gemaakt heeft? Iets in het gezin of op school? Je weet nooit precies hoe een ander is, hoe goed je ze ook denkt te kennen.
Het blijft knap hoe een auteur je uren mee kan nemen in een verhaal en je blijft boeien tot het einde. Zo ook in Nooit meer alleen, waar je pas in de laatste hoofdstukken de puzzelstukjes op hun plek ziet vallen. Knap staaltje werk, Angelique, je hebt hiermee een geweldige psychologische thriller afgeleverd!
Spanning: 4,5
Leesplezier: 5
Schrijfstijl: 5
Originaliteit: 4
Psychologie: 4
Nooit meer alleen van Angelique Haak krijgt van mij 4,5 ster.
Lilian
