3 oktober - Ik zal je krijgen - Anya van der Gracht

Titel: 3 oktober
Ondertitel: Ik zal je krijgen
Auteur: Anya van der Gracht
Genre: Thriller
Uitgever: Ambilicious
Verschijningsdatum: oktober 2019
Aantal bladzijdes: 189
Recensie: Alexander

Over de auteur:
Anya van der Gracht (1957) put voor haar verhalen uit het leven, zoals het op haar pad komt. In Toen was je weg neemt zij je mee in een dodelijke relatie gezien door de ogen van een vrouw. In 3 oktober kruipt zij in het hoofd van de dader.

Achterflap:
Sjaak laat niets aan het toeval over. Alles heeft hij uitgestippeld. Totdat hij Janine ontmoet en ontdekt dat in een relatie niet alles verloopt zoals gepland. Het ‘Ik zal je krijgen’ wordt met de dag sterker in zijn hoofd. Op 3 oktober neemt hij een cruciale beslissing. Zal zijn droom waarheid worden?

Mijn mening:
3 oktober is een verhaal dat je tijdens het lezen niet onberoerd laat. Als thrillerliefhebber ben ik wel wat gewend – er zijn weinig verhalen waar ik niet van kan slapen, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik regelmatig een pauze heb moeten nemen; niet omdat het zo grafisch is geschreven maar omdat het hoofdpersonage in je hoofd kruipt. Op knappe en meeslepende wijze schetst Anya van der Gracht een beeld van een persoon die nietsontziend is, geen grenzen kent – zelfs zijn eigen grenzen niet, de sociale gedragsregels aan zijn laars lapt, zijn eigen krachten niet kent en zijn omgeving feilloos weet te manipuleren. Ongemerkt kom je in een inktzwarte wereld terecht, waar je als lezer het geluk nog hebt aan te kunnen ontsnappen door het boek tijdelijk te sluiten. Je kunt maar een beperkte hoeveelheid tijd in de wereld van een psychopaat leven.

Samen met mijn donkere ogen was ik nauwelijks te weerstaan voor menig vrouwelijk schoon.

Sjaak Groeneveld is nogal overtuigd van zichzelf. Van wie hij is, van wat hij kan en van wat hij wil. Alles in het leven van Sjaak Groeneveld, draait om Sjaak Groeneveld. Ook wanneer hij geen gelijk heeft, weet hij de waarheid zo te draaien dat zijn waarheid de enige en de hele waarheid is. En Sjaak schroomt niet om alles op zijn pad naar zijn hand te zetten. Goedschiks of kwaadschiks, waarbij hij zich van duivelse kant soms van geen kwaad bewust is.

Dat ik zoiets geniaals bedacht had, streelde mijn ego als ik eraan dacht.

3 oktober moet voor de auteur een enorme opgave geweest zijn, kan ik mij zo bedenken. Kruipen in de huid van de dader, invullen van gaten die je alleen vanuit de ontvangende kant hebt beleefd. Rationeel denken uit en aan kunnen zetten zonder jezelf erin te verliezen als een acteur die aan method acting doet. Anya weet haar eigen stem in te brengen in een niet-rationeel denkend persoon, waarbij je als rationeel denkend mens van de ene verbazing in de andere valt. Door er voor te kiezen om vanuit het standpunt van de dader te schrijven, valt ook de vraag “waarom blijft ze nog bij deze persoon?” of “waarom hebben de instanties niet ingegrepen?”. Immers is het logisch voor Sjaak Groeneveld dat iedereen hem adoreert en bij hem gelijk geeft in de manier waarop hij handelt. Iedereen die daar aan twijfelt, mankeert zelf iets.

Als er een wedstrijd honderd meter dom kijken bestond, had Janine die op dat moment glansrijk gewonnen.

3 oktober is een gruwelijk en ruw verhaal. Het is niet mooi gepolijst of mooier gemaakt dan het is, de vertelstijl en opbouw passen daar goed bij. De dader is bekend en benoemd, wat rest zijn de daden die langzaam maar zeker extreme vormen aannemen en de verbeelding te boven gaan. Een tragisch verhaal over een geestesziek mens, vertelt vanuit een bijzonder perspectief dat je meeneemt in het hoofd van een narcist.

3 oktober is een verhaal dat je beetpakt, onder je huid komt, je misselijk maakt en je na de laatste 15 pagina’s met een steen in je maag achterlaat. Met recht een huiveringwekkende blik door de ogen van een psychopaat.