De scherven – Amy Giles (blogtour)

Titel: De scherven
Auteur: Amy Giles
Genre: Young Adult
Uitgeverij: Zomer & Keuning
Vertaling: Els Brevink
Publicatiedatum: september 2020
Aantal bladzijdes: 304
Recensie: Miriam

Over de auteur
Amy Giles is een copywriter die de meest uiteenlopende opdrachten heeft gehad. Van reclames voor ontbijtgranen tot geanimeerde websites, en van printadvertenties tot catalogi voor vissers. Ze studeerde Engelse literatuur en werkte onder andere voor verschillende uitgeverijen. Al dat schrijven maakte dat ze zich in haar vrije tijd ging focussen op hetgeen ze het liefst schrijft; voor en over jongeren.

Mensen denken dat wij geluk hebben, omdat we het overleefden, omdat je onze littekens niet kunt zien. Maar we voelen ze elke dag. We zijn de lopende gewonden.

Het verhaal
De New Yorkse buurt waar Jessica en Lucas wonen, wordt opgeschrikt door een tragedie. In het jaar na de schietpartij waarbij ze allebei hun broer verliezen, begint Lucas met kickboksen en probeert hij de wereld mooier te maken met ‘random acts of kindness’. Jess zorgt voor haar depressieve moeder en doet haar best om rond te komen omdat haar moeder niks meer gedaan krijgt. Als Jess en Lucas elkaar ontmoeten, herkennen ze iets in elkaar. Ze ontdekken dat twee scherven elkaar misschien wel geluk kunnen brengen. Zolang ze elkaar niet bezeren.

We proberen allebei uit te zoeken hoe we ons gebroken zelf weer de wereld in kunnen puzzelen. Maar als we niet meer zijn dan dat? Twee scherven die elkaar uiteindelijk pijn doen en schade berokkenen, en iedereen om ons heen ook?

Amy Giles neemt ons mee in de levens van Jess en Lucas een jaar na die vreselijke gebeurtenis. Om en om komen ze aan het woord en krijg je mee waar zij mee worstelen. Beiden waren ze bij die schietpartij aanwezig, beiden verloren ze een broer….en dan? Hoe ga je verder?
Jess’ vader heeft zijn gezin in de steek gelaten, haar broer Ethan kwam om bij de schietpartij en nu dreigt Jess ook haar moeder kwijt te raken. Haar moeder die steeds verder en dieper in een depressie zakt, zichzelf verwaarloost en lijkt te vergeten dat ze ook nog een dochter heeft. Een dochter die zich schuldig voelt dat zij er nog wel is en haar broer niet meer. Een dochter die haar moeder nodig heeft, maar juist degene is die er alles aan moet doen om rond te komen.

Dat het leven vrolijk doorgaat, zelfs na hen, voelt als het ergste verraad.

Sinds de dood van zijn broer Jason doet Lucas elke dag iets voor iemand anders en houdt dat bij door middel van een lijstje. Een lijstje om te laten zien dat hij het waard is dat hij er nog is, een lijstje voor niemand anders dan hemzelf omdat hij zichzelf er elke dag weer van wil overtuigen dat hij ertoe doet, dat hij er mag zijn, maar het kost hem de grootst mogelijke moeite dat te geloven. Zijn broer beschermde hem op die fatale avond en heeft daarvoor de hoogste prijs moeten betalen, maar waarom? Waarom mocht Lucas wel blijven leven en Jason niet?

Ik blijf naar betekenis zoeken, een reden waarom het bed van mijn broer elke avond leeg is en het mijne niet.

Als Jess en Lucas elkaar ontmoeten, geeft dat enorm veel herkenning maar ook angst. Herkenning omdat er eindelijk iemand is die precies weet hoe het voelt, maar angst omdat…nou ja, het kan toch niet om het weer leuk te hebben? Om weer te lachen? Om weer iets te voelen wat een klein beetje als geluk voelt? Hoop?

We gaan weer vooruit, maar we zullen nooit vergeten wat er achter ons ligt. Want als we het vergeten, kan het weer gebeuren.

De scherven is een dramatisch verhaal zonder dat het dramatisch gebracht wordt. Door middel van hele korte flashbacks wordt er wel wat duidelijkheid gegeven over wat er die ene avond in de bioscoop gebeurde, maar het fijne komt de lezer niet te weten en dat hoeft ook niet. De focus ligt vooral op de nasleep; hoe pak je je leven weer op nadat je zoiets hebt meegemaakt? Amy Giles heeft haar personages echt geweldig neergezet. Jess, Lucas, maar ook de moeder van Jess, de ouders van Lucas: le-vens-echt. Alle emoties zijn rauw, realistisch en puur en op sommige momenten druipt het verdriet van de pagina’s zonder dat het ook maar ergens overdreven of ongeloofwaardig wordt en dat is heel knap gedaan. Amy Giles heeft zich in De scherven enkel en alleen gericht op de personages en hun persoonlijke ontwikkeling en daarin zit de kracht van dit boek. Mooi!

4 dikke sterren voor De scherven.

Miriam