Titel: Perfecte Prooi 
Auteur: Helen Fields
Serie: Luc Gallanach & Ava Turner #2
Genre: Thriller
Uitgeverij: Ambo|Anthos
Vertaling: Ernst de Boer en Ankie Klootwijk
Publicatiedatum: Juli 2020
Aantal bladzijdes: 416
Recensie: Lilian
Auteur
Helen Fields studeerde rechten en werkte daarna meer dan tien jaar als advocaat in Londen. Tegenwoordig runt ze samen met haar echtgenoot een filmproductiemaatschappij in Los Angeles, waar ze als scenarioschrijver en producer werkzaam is. Ze voelt zich het meest thuis in Schotland, waar de serie zich afspeelt. Fields vindt het heerlijk om thrillers te schrijven, ook vanwege haar ervaring als strafrechtadvocaat. Haar favoriete personage is Ava Turner.
Achterflap/samenvatting
Perfecte prooi van Helen Fields is na Perfecte resten het tweede deel in de serie met inspecteurs Luc Callanach en Ava Turner in de hoofdrol. Voor de fans van de Helen Grace-serie van M.J. Arlidge.
Tijdens een rockfestival valt een medewerker van een liefdadigheidsinstelling midden in het publiek dood neer. Zijn buik is met één haal opengesneden. Niemand heeft de moordenaar gezien. Een week later wordt in een vuilcontainer het lichaam van een basisschoollerares aangetroffen. Ze is gewurgd met haar eigen sjaal. Inspecteurs Ava Turner en Luc Callanach hebben geen aanknopingspunten en kunnen geen motieven vaststellen. Ze tasten in het duister, totdat blijkt dat de slachtoffers op diverse gebouwen in de stad met graffiti worden beschreven. Dan ontdekken ze dat de boodschappen geschreven zijn voordat de mensen vermoord werden en begrijpen ze dat de moordenaar zijn volgende slachtoffer zo aankondigt. Hoe onschuldiger de prooi, hoe beter…
Mijn mening
Perfecte prooi is geen boek voor teergevoelige lezers, de omschrijving van de moorden en het plaats delict worden door Helen Fields erg realistische omschreven. Het is rauw en afgrijselijk, het maakt dat je hoofdschuddend zit te lezen. Het is haast niet voor te stellen dat er personen zijn die tot dit soort gruwelijkheden in staat zijn.
De arme vrouw was op dat moment voldoende bij bewustzijn geweest om die laatste paar minuten nog al het mogelijke te doen om zich te bevrijden. De dood was haar enige genade geweest, dacht Ava. Mevrouw Lott kon alleen dankbaar zijn geweest toen de duisternis haar ten slotte had opgeslokt.
Luc Callanach en Ava Turner, inspecteurs bij de Schotse politie van Edinburgh, krijgen met gruwelijke moorden te maken die haast onoplosbaar lijken. Zijn de slachtoffers willekeurig gekozen? Als ze aan het onderzoek beginnen, hebben ze geen aanknopingspunten en zijn de slachtoffers niet met elkaar te linken. Het betreft onschuldige mensen met het hart op de juiste plek. De zoektocht naar de moordenaar verloopt traag, wat erg frustrerend is, maar een oplettende journalist zet hun op een huiveringwekkend spoor.
De relatie tussen Luc en Ava wordt door Fields in dit deel uitgediept, wat ervoor zorgt dat je als lezer deze personages beter leert kennen. De spanning tussen beiden is voelbaar en het verleden blijft een gevoelig punt. De nieuwe vriend van Ava en tevens hun collega, maakt hun relatie nog ingewikkelder. Joe Edgar is een oude bekende en is zeker geen vriend van Luc. De twee gedragen zich als kemphanen als ze bij elkaar in de buurt zijn.
Het verhaal zit erg goed in elkaar, vanaf de eerste bladzijde zit je op het puntje van je stoel en als je even achterover wilt leunen komt Fields met een voorval die je weer terugbrengt naar dat puntje van je stoel. De opbouw van de spanning is fenomenaal, dat kun je wel aan Fields overlaten. Ik ben stiekem al een beetje fan van haar.
Het boek is verdeeld in twee delen, met beide eigen hoofdstukken. Het verhaal is voornamelijk geschreven vanuit Luc, maar er komen ook andere personages aan het woord. Zo krijg je een compleet beeld van de gebeurtenissen.
In de laatste hoofdstukken wordt de snelheid van het verhaal opgevoerd en wil je niets liever dan door lezen totdat je weet hoe het zit. En dat is anders dan je verwacht, tenminste dat had ik. Deze twist had ik niet aanzien komen. Ik hou ervan, als een auteur mij op het verkeerde been zet!
Een mustread, pageturner, hoe je het ook noemen wilt. Perfecte prooi is het, de spanning is fenomenaal opgebouwd, de personages zijn geloofwaardig en goed uitgewerkt en de moorden zijn gruwelijk en tot in detail beschreven, ik hou daarvan. Je ruikt en proeft de smerigheid en angst tijdens het lezen.
Perfecte prooi is rauw, smerig, realistisch en nagelbijtend spannend. Ik kan niet wachten op het vervolg, want daar is genoeg materiaal voor.
Spanning: 5
Leesplezier: 5
Schrijfstijl: 5
Originaliteit: 5
Psychologie: 5
Perfecte Prooi van Helen Fields krijgt van mij de welverdiende 5 sterren.
Lilian
