Titel: Ons huis 
Auteur: Louise Candlish
Genre: Thriller
Uitgeverij: Volt
Vertaling: Rene van Veen
Publicatiedatum: Juni 2020
Aantal bladzijdes: 384
Recensie: Lilian
Cover
De titel springt er uit door het kleurgebruik, het geel wat over gaat in oranje, tegen het rode aan, en de grote van de letters. Als je goed kijkt zie je dat de letters wat scheurtjes vertonen. Is dat een teken aan de wand?
Auteur
Louise Candlish werkte als redacteur en copywriter voor een reclamebedrijf. Een keerpunt in deze carrière kwam toen ze een nieuwe slogan moest verzinnen voor worsten, ze nam ontslag en boekte een vlucht naar Sicilië waar ze begon met het schrijven van haar eerste roman.
Achterflap/samenvatting
Als Fiona Lawson op een dag thuiskomt ziet ze dat er een verhuiswagen voor haar huis staat, en dat onbekende mensen spullen naar binnen aan het brengen zijn. Er moet sprake zijn van een vreemd misverstand. Maar als ze het verhuizende stel hierop wil wijzen, komt ze erachter dat al háár spullen uit het huis verdwenen zijn. De nieuwe bewoners weten niet beter dan dat ze het huis voor flink wat geld hebben gekocht, en dat Fiona en haar man Bram de verkoopakte ondertekend hebben.
Als Bram vervolgens spoorloos verdwenen blijkt kan Fiona niet anders dan op zoek gaan naar de oorsprong van deze nachtmerrie. Stukje bij beetje ontrafelt ze een wirwar aan leugens en verraad, totdat de schokkende waarheid boven tafel komt.
Mijn mening
De cover en de tekst op de achterflap van Ons huis maakte mij erg nieuwsgierig naar het verhaal. Hoe bizar moet het zijn om bij je eigen huis aan te komen en je ziet mensen, die aangeven de nieuwe bewoners te zijn, dozen en meubels naar binnen brengen, ze zijn bezig met inhuizen!
Bram en Fiona (Fi) zijn sinds kort uit elkaar en wonen om de beurt in het huis aan Trinity Avenue in Alder Rise. Dit noemen ze birdnesting, zo hoeven de kinderen niet steeds te verkassen, maar blijven de kinderen in het huis en wisselen de ouders hun verblijf af.
Het verhaal begint als Fiona thuiskomt en er vreemden haar huis betrekken. Ze beweren de nieuwe bewoners te zijn en hebben het huis net gekocht van Bram en zijn vrouw, maar Fiona weet van niets en Bram is niet te bereiken.
Want wat hij heeft gedaan, staat gelijk aan het verkopen van zijn ziel. Hij heeft zijn ziel verkocht. Maar zo kort geleden dat hij nog niet vergeten is hoe het voelt er een te bezitten.
Hoe het allemaal zo ver heeft kunnen komen, wordt door beiden afzonderlijk uit de doeken gedaan. Het verhaal van Fiona, hoe haar leven in één klap veranderde, wordt verteld middels een podcast. De podcast #Victim is erg populair onder de vrouwen in Alder Rise en wordt dan ook veelvuldig besproken als de vrouwen samen komen.
Het verhaal van Bram lees je middels een Word-document dat bestempeld wordt als afscheidsbrief.
Beide verhaallijnen lopen synchroon en worden ook nog afgewisseld met de verhaallijnen van beiden in het heden. Dit geeft soms verwarring, dan moest ik even terugbladeren om te zien wie er in welke tijd aan het woord was.
Het duurde erg lang voordat het verhaal vat op mij kreeg en zelfs vanaf dat moment, ik was al over een kwart, was het niet echt een verhaal waar ik mijn tanden in wilde zetten. Het kabbelde voort, is traag en de spanning is ver te zoeken. Toch was ik benieuwd hoe dit nu precies had kunnen gebeuren, dus Candlish weet je als lezer wel vast te houden.
De personages komen goed uit de verf, dit komt mede door het feit dat ze zelf hun verhaal vertellen. Fiona, een werkende moeder, die alle balletjes hoog probeert te houden en daardoor regelmatig het water aan de lippen heeft staan. Het verlies van het huis, de verdwijning van Bram, je voelt de paniek die bij haar toeslaat. Angst om alles wat ze lief heeft te verliezen, niet meer terug te krijgen. De vriendschappen die ontstaan zijn in de vinex-wijk, komen voort uit de vriendschappen van de kinderen en voelen soms onecht en overdreven aan. Gelukkig kan ze rekenen op haar vriendin Merle, die haar bijstaat met raad en daad. Maar is dit wel zonder bijbedoelingen of heeft ook zij een dubbele agenda?
Bram, de aanstichter van het gebeuren, is zelf ook erg aangedaan. De hele situatie is door hem veroorzaakt en dat neemt hij zichzelf ook erg kwalijk. In zijn verhaal voel je de schaamte en zijn onmacht. De keuzes die hij maakt schuren wel tegen het randje van geloofwaardigheid.
Hij heeft honger, maar het duurt een paar minuten voordat hij dit gevoel herkent, want het is niet sterk en komt onverwacht. Het is gewoon een variatie op wat hij nu voortdurend voelt; leed in zijn rauwste vorm. Verdriet. Verlies.
Ons huis heeft mij niet gebracht wat ik ervan had verwacht. Het verhaal komt traag op gang en zelfs met de bizarre gebeurtenissen wist Candlish mijn aandacht niet vast te houden. De reacties op de podcast van luisteraars voegen niets toe, ze bereiken juist het tegenovergestelde, ze haalden mij uit het verhaal.
Waar ik wel door verrast werd, is het plot. Die had ik echt niet aan zien komen en moest echt even indalen, erg goed gedaan!
Spanning: 2
Leesplezier: 2
Schrijfstijl: 3
Originaliteit: 2
Psychologie: 3
Ons huis van Louise Candlish krijgt van mij 2,5 ster.
Lilian
