Titel: Zij die zwijgt 
Auteur: Samantha Stroombergen
Genre: Thriller
Uitgeverij: Boekerij
Publicatiedatum: Juni 2020
Aantal bladzijdes: 352
Recensie: Yfke
Auteur
Samantha Stroombergen (1990) studeerde Nederlands en journalistiek aan de Universiteit Leiden. Ze werkt als copywriter op de Digital Content-afdeling van de KLM. Daarnaast is ze recensent bij Hebban, met als specialisatie thrillers.
Achterflap
Op een zeer koude nacht strompelt een jonge vrouw met een bloedende hoofdwond en zonder schoenen langs de Leidse grachten. Ze wordt naar het ziekenhuis gebracht, waar ze zich hult in hardnekkig stilzwijgen. Rechercheur Léon Coeur wordt erbij gehaald, maar als blijkt dat de gewonde vrouw de verloofde is van een bekende politicus, moet hij de zaak overdragen aan een rivaal.
Ondertussen wordt het lichaam van de populaire YouTuber Ceyda Yilmaz in haar huis aangetroffen. Léon onderzoekt samen met zijn nichtje Hanna, studente criminologie, de plaats delict. Als ze daar een cryptisch bericht van de moordenaar vinden, komen ze erachter dat er misschien een verband is met de zaak van de zwijgende vrouw. Ceyda is waarschijnlijk niet het eerste dodelijke slachtoffer, en als Léon en Hanna niet opschieten ook niet het laatste…
Mijn mening
In Zij die zwijgt zijn rechercheur Leon Coeur en zijn nichtje Hanna terug na de gebeurtenissen van De witte kamer. Nadat dit boek, het debuut van Stroombergen, de Gouden Strop 2019 won, zijn de verwachtingen voor de opvolger natuurlijk hooggespannen.
De hoofdstukken zijn redelijk kort en worden vanuit het perspectief van Leon of Hanna verteld. Deze opzet houdt de vaart in het verhaal. De plot is ingewikkeld en goed uitgedacht. Naar hoe alles precies zit en waarom blijf je tot het laatst raden. Is er een verband tussen de verschillende zaken? Zo ja, wat dan? Dit zijn slechts een paar van de dingen die je je afvraagt terwijl je leest.
Maar. Er gebeurt héél veel in Zij die zwijgt, en voor mijn gevoel is dit verdeeld over te weinig pagina’s. Oftewel, door de diverse verwikkelingen en ontwikkelingen is er amper tijd om de personages (zowel de nieuwe als de in het vorige boek zo sterk neergezette karakters) vlees en bloed te geven. Plotpunten en scènes die je een band geven met het verhaal en de personages krijgen hierdoor minder ruimte.
Sommige scenes, zoals een confrontatie die Leon heeft tegen het einde of een romantische ontwikkeling bij Hanna, lezen filmisch maar laten zich slecht naar papier vertalen en komen minder overtuigend over.
Hoewel de plot en het tempo van Zij die zwijgt laten zien dat Stroombergen een slimme thriller kan schrijven, mist dit boek de kracht die ik bij het lezen van De witte kamer ervoer.
Spanning: 2,5
Plot: 5
Leesplezier: 3
Schrijfstijl: 3
Originaliteit: 3
Psychologie: 2,5
Uiteindelijk kom ik op 3 sterren voor Zij die zwijgt.
Yfke
