Titel: De verduistering 
Auteur: Karin Fossum
Serie: Konrad Sejer #13
Genre: Thriller
Uitgeverij: Boekerij
Vertaling: Sofie Maertens
Publicatiedatum: Februari 2020
Aantal bladzijdes: 380
Recensie: Miriam
Over de auteur
Karin Fossum (1954) publiceerde boeken in verschillende genres, maar is vooral bekend van haar serie misdaadverhalen over inspecteur Konrad Sejer. Ze ontving een aantal prestigieuze onderscheidingen, waaronder een L.A. Times Book Prize en The Brage Prize en in 2017 noemde The Riverton Club haar de beste Noorse misdaadschrijver aller tijden.
Samenvatting/achterflap
Sylvi en Miele checken in bij een hotel met hun zoontje Elias van vijftien maanden. Op het oog lijkt alles prima: het echtpaar ziet er gelukkig uit en de kleine Elias wordt meteen door het voltallige personeel op handen gedragen. Maar dan gebeurt er iets afschuwelijks: Elias valt van het balkon van hun hotelkamer op de zesde verdieping en is op slag dood.
Konrad Sejer krijgt de zaak toegewezen. Het huwelijk van Sylvi en Miele blijkt niet zo goed als werd gedacht en de geheimen die de twee willen verbergen drijven hen steeds verder uit elkaar, tot ze lijnrecht tegenover elkaar staan. Hun verdriet en wanhoop maken de zaak er niet makkelijker op. De dood van het jongetje wordt afgedaan als een ongeluk, maar Konrad Sejer kan de zaak niet van zich afzetten, en vermoedt dat er meer aan de hand is dan bij het onderzoek boven tafel is gekomen.
Mijn mening:
De storm die het misdrijf op gang had gebracht, woedde in de harten van de mensen.
Sylvi lag nog even wat te doezelen in bed in het hotel. Miele had zich over Elias ontfermd zodat zij nog even kon blijven liggen. Ze hoorde hen op de achtergrond, ver weg, totdat het stil was. Ze deed haar ogen open en zag Miele met Elias op het balkon. Zag hoe Elias op de rand stond. En zag hoe Miele Elias van het balkon duwde.
Dat is wat Sylvi verklaart tegenover rechercheur Konrad Sejer. Sejer heeft wat moeite met het verhaal, zeker als Miele later heel wat anders verklaart. De dood van Elias wordt uiteindelijk als ongeluk bestempeld.
Allebei hadden ze verdriet en waren ze op hun manier woedend. Allebei waren ze bang voor de waarheid en hun toekomst, de pijn en de slapeloze nachten.
Karin Fossum neemt de lezer vervolgens mee in de maanden die volgen op de dood van Elias. We volgen Miele en Sylvi terwijl ze worstelen met hun verdriet en woede. En hoe ze met name elkaar het leven zuur maken. Ze vinden beiden dat de ander moet boeten, alsof het verlies van hun zoon al niet erg genoeg is.
Mijn wond is het diepst. Mijn verlies is het grootst.
De lezer beleeft De verduistering door de ogen van Miele en Sylvi en daar ligt de focus van het verhaal. Konrad Sejer komt af en toe nog even langs, omdat hij de uitkomst van het onderzoek niet bevredigend vindt en zich daar niet zomaar bij wil neerleggen.
Het blijft lange tijd onduidelijk wat er nu precies gebeurd is met Elias. Wie vertelt nu de waarheid?
De verduistering is een misdaadroman die voornamelijk de psychologische kant van het verhaal verteld. Dat kan heel spannend zijn, maar dat is hier niet het geval. De enige reden om te blijven lezen is omdat je wilt weten wat er nu precies in die hotelkamer is gebeurd. De personages Miele en Sylvi roepen nauwelijks sympathie op bij de lezer en het getouwtrek tussen de twee gaat vervelen. Je kijkt reikhalzend uit naar de momenten waarop Konrad Sejer in beeld komt, maar dat is helaas niet vaak. Er komt nog een kleine versnelling richting de ontknoping, maar spannend wordt het niet meer en eigenlijk ben je alleen maar blij dat het boek uit is. Dit was mijn eerste boek van Karin Fossum, maar ik denk dat ik beter een ander boek van haar had kunnen lezen. Dat ga ik overigens wel doen, want de schrijfstijl an sich beviel me dan weer wel.
2,5 ster voor De verduistering.
Miriam
