De deelnemers van de leesclub Gebroken Adem stelden een aantal vragen aan Latoya Morris. Wij maakten er een kort interview van.
In hoeverre is de regio waar je over schrijft echt? Heb je daar onderzoek naar gedaan? Zo ja, hoe was dat om te doen? Gevoelsmatig heb ik niet het idee dat hier een Nederlandse schrijfster achter verscholen zit. Het komt voor mij af en toe dan ook vreemd over als er staat: Het zal wel een Nederlander zijn. Dit is dus positief bedoeld.
Ik ben zelf twee keer in Baltimore geweest, ben er zelfs naar teruggegaan om het boek af te maken. Alles wat ik beschrijf – het hotel, de kerk, het baken – bestaat allemaal echt. Alleen het hotel heet in het echt Casey’s of Baltimore. En dankjewel voor het compliment!
Ik zie prachtige personages verschijnen in het boek. Heb je iets van jezelf in een of meerdere personages gestopt?
Patrick heeft wel iets van mij, heel soms zonder ik mij ook af en ik ben ook een nerd. Judith heeft het avontuurlijke van mij, interesse in andere culturen.
Hoe ben je op het idee voor Gebroken Adem gekomen? Ben je eerst naar Baltimore op vakantie geweest en kwam toen het verhaal of wist je vooraf al dat je het op die locatie wilde laten afspelen?
In 2010 was ik met mijn man in Ierland. We hebben toen een rondreis gemaakt daar en verbleven ook een paar nachten in Baltimore. Ik ben verliefd geworden op dat plaatsje, zo mooi en idyllisch, het verhaal kwam praktisch als vanzelf aanwaaien.
Is het verhaal ook op een echte Ierse legende gebaseerd?
Ja, ik ben gaan zoeken naar Ierse mythes over meerminnen en er bestaan inderdaad legendes over een meervolk dat muiroghe heet.
Gaat Gebroken Adem ook vertaald worden? Kan me voorstellen dat de inwoners van Baltimore dat misschien ook wel leuk zouden vinden.
Ik ben zelf al druk bezig met het boek vertalen naar het Engels en mijn droom is natuurlijk dat het boek daar ook gaat verschijnen. Het hotel waar The Clearview op gebaseerd is, Casey’s of Baltimore, is zelfs al op de hoogte van het boek 😉
Wat doe je als je even vastzit tijdens het schrijven?
Bij dit specifieke boek ben ik dus teruggevlogen naar Baltimore om de inspiratie te vinden om het te voltooien. Over het algemeen laat ik een verhaal even rusten als ik ergens vastzit, ga ik even een wandeling maken, luister ik wat muziek in de hoop dat de inspiratie komt. Soms ga ik juist brainstormen, verplaats ik mezelf in de figuren uit de situatie en probeer me in te leven, wat zou ik doen, hoe zou dat gaan, zulke dingen. Een nachtje erover slapen helpt soms ook. Ik heb het zelfs weleens gehad dat ik over een mogelijke oplossing droomde.
Je bent heel goed in het neerzetten van sfeer. Wat neem je mee als je op research gaat, naast de foto’s?
Dankjewel voor het compliment over sfeer neerzetten! Goh, da’s een lastige. Zelf fysiek op de locatie zijn, werkt voor mij altijd het beste. Ik heb een verhaal in mijn hoofd dat in Canada speelt en nu ben ik daar al eens geweest, maar om dat boek zo goed mogelijk te kunnen schrijven, zou ik zo weer teruggaan. Bij Gebroken adem heeft dat ook ontzettend geholpen. Je bent op de plek waar het gebeurt, je ziet het zo voor je. Ik denk dat dat de beste manier is om de sfeer te vangen.
Gebroken Adem is een mooie mengeling van werkelijkheid en fantasy. Welke schrijvers inspireren jou?
Ik ben een groot fan van Hans Christian Andersen, vooral vanwege het feit dat ik niet van happy endings houd en hij blijkbaar ook niet, want veel van zijn sprookjes – waaronder De Kleine Zeemeermin – eindigen niet ‘happy’. Ik houd van dat drama, dat ervan uitgaan dat dingen wel goedkomen maar dan op het laatste moment, bam! Sorry, maar jij gaat dood. Heerlijk vind ik dat. Voor romans en thrillers is Jan Wolkers een voorbeeld voor me geweest. Ik vind dat hij groot lef had met de dingen die hij schreef in zijn boeken, ik houd daar wel van. Ik heb hem ooit ontmoet en kreeg een knuffel van hem.
Ik merkte tijdens het lezen dat het aanroepen van de ouders bij hun voornaam een soort afstand creëerde. Heb je dat bewust gedaan (of ben ik nu ouderwets)?
Ik vind het persoonlijk storend om ‘zijn vader dit’ of ‘zijn moeder dat’ neer te zetten. Het was niet mijn bedoeling afstand te creëren, maar ik vind het gewoon fijner klinken als ik de ouders bij de naam noem. Voor mij heeft dat niets met afstand te maken, zo heb ik dat eigenlijk altijd gedaan omdat ik het zelf mooier vind.
Welk sprookjes vond jij als kind leuk om te lezen?
De Kleine Zeemeermin en Peter Pan vechten bij mij altijd om voorrang qua favoriete sprookje. Over beide onderwerpen heb ik inmiddels een boek geschreven.
Over de auteur
Latoya Morris is gebogen en getogen in Sittard. Op haar 21ste verhuisde ze naar Den Haag. Met haar Limburgse en Duitse roots kent ze alles over lekker eten, gezelligheid en gastvrijheid.
Latoya werkt als vertaler Engels en Duits bij een vertaalbureau, maar heeft daarnaast ook veel tijd voor haar hobby’s, waarvan schrijven de grootste is. Daarnaast houdt ze ook van lezen, zingen, gitaar en keyboard spelen, koken, bakken, tekenen en schilderen. Ze heeft twee katten genaamd Ghibli en Daigho. Ook sport behoort tot haar interesses. Verre reizen doet ze graag met haar man André. (Hamley Books)
Foto’s: https://www.facebook.com/auteurlatoyamorris/
