Titel: Het herstel van Rose Gold 
Auteur: Stephanie Wrobel
Genre: Thriller
Uitgeverij: Prometheus
Vertaling: Marja Borg
Publicatiedatum: April 2020
Aantal bladzijdes: 344
Recensie: Yfke
Auteur
Stephanie Wrobel (1987) groeide op in Chicago en woont sinds enkele jaren in Londen. Zij volgde de opleiding Creative Writing aan Emerson College, Boston, en publiceerde diverse korte verhalen. Haar debuut Het herstel van Rose Gold werd al voor verschijning een internationale sensatie.
Achterflap
Moeders vergeten nooit
Dochters vergeven nooit
Rose Gold Watts geloofde dat zij de eerste achttien jaar van haar leven ernstig ziek was. Ze dacht dat ze de sondevoeding, alle operaties en de rolstoel nodig had. De buurtbewoners hielpen waar mogelijk en stonden altijd voor Rose Gold en haar moeder Patty klaar. Maar ondanks alle onderzoeken, ingrepen en eindeloze doktersbezoeken kon niemand erachter komen wat haar mankeerde. Tot haar moeder een verschrikkelijk goede leugenaar bleek te zijn. Na vijf gevangenisjaren is Patty Watts op vrije voeten en smeekt ze haar dochter om haar in huis te nemen. Alles wat Patty wil is zich met haar dochter verzoenen en haar vergeven voor het feit dat Rose Gold zich tegen haar keerde in de rechtbank. Als Rose Gold haar moeder inderdaad verwelkomt reageert de omgeving geschokt. Maar Rose Gold kent haar moeder door en door, en zij is niet meer dat zwakke kleine meisje van vroeger…
Mijn mening
…verhalen over vergeving waren niet boeiend voor mensen. Mensen wilden schepen die verbrandden.
Ik geef toe, ik houd best wel van een goed wraakverhaal (mits het fictie is, natuurlijk). En zoals ergens achter in Het herstel van Rose Gold wordt gezegd, het is net alsof mensen nog net ietsje harder zijn voor mensen die kinderen iets kunnen aandoen (dus misschien is het stiekem dan nog iets leuker om te zien hoe de mishandelaar daarvoor moet boeten).
Rose Gold wordt jarenlang door haar moeder vergiftigd om ernstige ziekte voor te wenden; de wraak die zij in de tijd dat haar moeder gevangen zit kan bedenken, belooft dus wel wat.
Maar is Rose niet te naïef en te beschermd opgevoed om zelfs maar over wraak na te denken? En is Patty nog de persoon die ze was vóór haar gevangenisstraf?
Er zijn een paar dingen aan dit boek die heel goed zijn uitgevoerd en uitgekozen, zoals de hoofdstukken die afwisselend vanuit het perspectief van moeder en dochter zijn geschreven. Moeder Patty volg je vanaf de dag van haar vrijlating, dochter Rose vanaf het moment dat haar moeder net opgesloten zit en zij er min of meer alleen voor staat. Deze afwisseling zorgt ervoor dat je door wil blijven lezen, steeds op je tenen blijft lopen wat betreft raden naar hoe alles nou precies zit, en je gaandeweg begrijpt welke ingrijpende gevolgen een jeugd als die van Rose op de rest van haar leven heeft. Patty en Rose hebben hun eigen vertelstem, en zijn toch duidelijk familie van elkaar. Je herkent de stem van de een in die van de ander.
Soms liggen plotelementen er wel erg dik bovenop, en is het goed voelbaar dat dit het eerste verhaal van Wrobel is van romanlengte. Het is bijvoorbeeld niet moeilijk voor de lezer om puzzelstukjes op hun plek te leggen wanneer er eerder in het boek naar gehint werd. Dat mag vanwege de vloeiende schrijfstijl en de perspectiefwisselingen echter de pret niet drukken, Het herstel is een boek dat gewoonweg lekker leest. En hoe gruwelijk sommige aspecten van het leven van Patty en Rose ook zijn, stiekem geniet je van die ‘brandende schepen’.
Jammer vond ik dat het münchhausen-by-proxysyndroom niet veel verder is uitgediept.
Door de ogen van Patty krijg je wel een indruk van de verwrongen geest die achter deze vorm van mishandeling zit, wat ik heel knap gedaan vind; toch blijft dit erg dicht bij het oppervlak.
Als je bedenkt dat Rose het huis waar haar moeder opgroeide (en waar ze een traumatische jeugd had) heeft gekocht, en grote ogen op het plafond van haar moeders nieuwe slaapkamer heeft geschilderd, dan wil je toch iets meer weten over Patty’s verleden, om een voorbeeld te noemen.
Zo zijn er meer kansen voor het uitdiepen van het verleden van personages en het motiveren van hun beweegredenen, die niet gepakt worden.
Desondanks heb ik een paar heerlijke uurtjes gelezen in dit boek.
Spanning: 3
Plot: 3
Leesplezier:4,5
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 3,5
Psychologie: 3
Het herstel van Rose Gold krijgt van mij 3,5 ster.
Yfke
