Titel: Winterland 
Auteur: Kim Faber & Janni Pedersen
Genre: Thriller
Uitgever: HarperCollins
Vertaling: Corry van Bree
Publicatiedatum: Februari 2020
Aantal bladzijdes: 448
Recensie: Bianca
Over de auteur(s):
Kim Faber is architect en journalist voor de Deense krant Politiken. Hij heeft eerder non-fictie geschreven.
Janni Pedersen is presentator en misdaadjournalist op de Deense televisie. Ze werd in 2018 bekroond met de prijs voor nieuwslezer van het jaar.
Achterflap:
Door een professionele misstap wordt inspecteur Martin Juncker uit Kopenhagen naar een klein en saai provinciestadje gestuurd. Zijn enige uitdaging: de spanningen rond het plaatselijke asielzoekerscentrum. Als er een bom ontploft in hartje Kopenhagen en Junckers voormalige partner Signe Kristiansen op de zaak wordt gezet, voelt hij zich volledig buitengesloten. Het onderzoek verloopt moeizaam, tot Kristiansen plots een gouden tip krijgt.
Ondertussen belandt er tot Junckers grote verbazing een moordzaak op zijn bureau. Het lijkt een uit de hand gelopen overval, maar als blijkt dat het slachtoffer banden had met neonazi’s, wordt al snel duidelijk dat er een link is met Signes zaak…
Mijn mening:
Winterland start met een pittige proloog..
Het voelt alsof haar bovenarmen in twee tafelklemmen vastgeschroefd zijn. Voordat ze de pijn van de vingers die zich in haar vlees boren volledig registreert, wordt ze tegen de deur geduwd. Het staaldraad snijdt in haar voorhoofd en wangen. Aan de andere kant van de deur springen de honden naar haar lichaam en grommen dreigend. In de wolken adem die ze uitstorten, ruikt ze de zoetige lucht van het vlees dat ze hebben gegeten, terwijl ze zich op hun achterpoten driftig tegen de deur werpen, haar gezicht openkrabben en gaten in de stof van haar nachtjapon trekken.
Vervolgens maken we op een intense manier kennis met Signe Kristiansen en Martin Junckersen, laatstgenoemde gaat door het leven onder de naam Juncker. Ze zijn beiden lid van een rechercheteam dat betrokken raakt bij een grote aanslag. Juncker is op dat moment vanwege een misstap op het werk overgeplaatst naar een klein nieuw team in een dorpje wat in eerste instantie een rustige werkplek lijkt. Hier heeft hij zich flink in vergist als blijkt dat het asielzoekerscentrum voor nogal wat overlast zorgt. Als er dan ook nog een moord wordt gepleegd moet hij flink aan de bak. Hij is als leider verantwoordelijk en heeft alleen twee jonge agenten tot zijn beschikking om hem te steunen. Dit geeft hem toch het gevoel er alleen voor te staan, er is nog geen goede basis om hun het vertrouwen te geven.
Faber & Pedersen hebben veel aandacht besteed aan de uitwerking van zowel Signe als Juncker, hun privélevens lopen als een rode draad door het verhaal. Signe heeft een gezin waar ze mee moet dealen en vooral haar man Niels steekt zijn mening niet onder stoelen of banken. Signe daarentegen is niet open en eerlijk waardoor de relatie onder vuur komt te liggen. Juncker’s huwelijk is ook niet wat het zou moeten zijn maar hij heeft vooral grote zorgen om zijn vader; deze zorgen zijn zo expliciet uitgewerkt dat je zijn machteloosheid kan voelen. Het betreft hier een maatschappelijk probleem wat aan de orde van de dag is. De vader-zoonrelatie verandert gedurende het verhaal, dit ontroerde me, er is sprake van eenzaamheid en vooral veel onmacht, heftig om te lezen.
Zijn vader heeft een afwezige blik in zijn ogen, Afwezig op een nieuwe manier, denkt Juncker. Alsof hij naar een andere dimensie is gereisd en nu alleen het allernoodzakelijkste contact handhaaft met de wereld die hij heeft verlaten.
Ondertussen wordt er in een tijdsbestek van twee weken hard gewerkt aan zowel een aanslag als een dubbele moord, dit vreet aan je als je privé ook de nodige zorgen aan je hoofd hebt. Het is een verhaal vol dilemma’s op zowel het persoonlijke vlak als werk gerelateerd, de combinatie heeft dit schrijversduo echt goed in evenwicht gebracht, de manier van schrijven spreekt enorm aan. De plot zit goed in elkaar, er wordt van de lezer flink wat denkwerk gevraagd, normaal ben ik niet zo gecharmeerd van thrillers met een politieke insteek maar dat heeft me in Winterland geen moment gestoord, sterker nog, ik heb ervan genoten.
De personages zorgen er ieder op hun eigen manier voor dat je met ze meeleeft en puzzelt naar een ontknoping die nog wel eens een staartje kan krijgen, want niet alle draadjes zijn ontrafeld. Er is nog het een en ander in de doofpot verdwenen en ik vraag me af of dat er ooit nog uitkomt. Je zit tijdens het lezen in een achtbaan vol spanning en emotie. Zodra de rit is afgelopen wil je nog een keer en kijk je halsreikend uit naar het volgende deel met Signe en Juncker, want ook privé is er voor beiden nog flink wat werk aan de winkel.
Originaliteit: 4
Schrijfstijl: 5
Leesplezier: 5
Spanning: 4
Plot: 4
Psychologie: 4
Winterland krijgt hiermee een mooie 4,5 ster.
Bianca
