Karin Kallenberg en Dimitri Van Hove zijn de auteurs van de thrillers B.B. en Penitenza. Hun derde en laatste gezamenlijke thriller De orde verscheen onlangs bij uitgeverij Ellessy. Karin is nu ook bezig met een roman die volgend jaar zal verschijnen. Miriam en Alexander hadden een gesprek met Karin die een tijdje terug op bezoek was in Nederland. Het werd heel gezellig en het ging soms nog over boeken en schrijven 😉
Voor degenen die het niet weten, hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Ik vond het altijd al leuk om te schrijven, maar ik kon geen schrijfcursus doen omdat ik al in Italië woonde. Ik schreef de taal niet goed genoeg om daar creatief in te schrijven. Ik ben toen op een schrijversforum terecht gekomen waar je ook stukken tekst kon inleveren en dan feedback kreeg. Uiteindelijk kwam ik in een groepje terecht met mensen die wel goed op elkaar aansloten, ook een beetje dezelfde humor. Dimitri zat daar ook. Hij was op zoek naar iemand om samen mee te schrijven, een eerdere samenwerking werd opgeheven en uiteindelijk vroeg hij dat aan mij. Zo is het gekomen.
Jullie konden elkaar ook vinden in dezelfde soort (donkere) humor?
Dat komt meestal bij Dimitri vandaan maar ik kan er zelf ook wel wat van, hoor. Soms wordt er gevraagd wie welk stuk heeft geschreven van het verhaal maar daar ga ik dan liever niet op in. Het gaat om het geheel. Ik ben wel degene die al schrijvend redigeert en bijvoorbeeld de Vlaamse woorden of andere stukken eruit haalt. Ik vond het wel leuk om de Romeinse verwijzingen in het boek te verwerken. In Rome word je daar dagelijks mee geconfronteerd, natuurlijk. Het is een beschaving waar ze ook trots op zijn, met carnavals-achtige optochten maar dan een niveau hoger. Het wordt echt heel serieus genomen.
Hoe zijn jullie op het idee gekomen van De orde?
Dimitri wilde graag een verhaal schrijven over een sekte. Dus het idee kwam bij hem vandaan. Het is in de loop van de tijd wel wat veranderd. Larry (uitgeverij Ellessy, red.) heeft al lezende het verhaal mee helpen vormen.
Vraag van Dimitri aan Karin: Op Hebban schrijf je dat je de soloTOUR op gaat. Waarom heb je dat op z’n Frans geschreven? Snobistische macht der gewoonte? Schrijven zonder mij wordt een tour de force voor je? Wat?
Waarom ik solotour in plaats van solotoer heb geschreven? Ach, ik denk een typfoutje. Macht der gewoonte inderdaad.
Kun je iets vertellen over je roman?
Jazeker. Met dit verhaal ben ik al een tijdje bezig, zelfs nog voor Dimitri. Het gaat over de tijd dat ik bij De Bijenkorf heb gewerkt, daarna ging ik met mijn man naar Mozambique. Die twee ervaringen combineer ik in mijn roman, de werktitel is Het wespennest. Het is vrij autobiografisch, op de gebeurtenissen zelf na. Wanneer komt het boek uit? Maart 2021 is de bedoeling. Eerst gaan we De orde nog volop promoten en daarna is er tijd om te schrijven. Is dat moeilijker om te schrijven, omdat het persoonlijker is of juist makkelijker? Het maakt eigenlijk niet zoveel uit. Is het anders om het nu in je eentje te moeten schrijven? Ik hoef nu minder te redigeren of te overleggen dus wat dat betreft gaat het sneller, maar het gaat niet sneller omdat ik nu alles zelf moet verzinnen, 80.000 woorden in mijn eentje. Kun je het redigeren uitzetten tijdens het schrijven of ben je er altijd mee bezig? Het beste voor mij is om het er gewoon uit te knallen en dan later redigeren. Ik lees wel terug wat ik de vorige dag heb geschreven om er weer in te komen. Ik schrijf per dag 800 woorden. Het redigeren en aanpassen komt later allemaal wel. Eerst de ruwe versie van het verhaal opschrijven. Dimitri en ik maken altijd een outline, zodat we een beetje weten waar we naartoe willen schrijven. Dat kan natuurlijk altijd tijdens het schrijven nog veranderen als het zich anders ontwikkelt, maar het geeft wel houvast.
Hoe ben je ertoe gekomen om te gaan schrijven?
Ik ben lerares Nederlands, dus ik ben altijd bezig met taal. Via de lerarenopleiding vond ik lezen en schrijven altijd al leuk, maar ik heb er toen nog niet zoveel mee gedaan omdat ik veel in het buitenland was, eerst Mozambique en later Italië. Nadat de kinderen de deur uit waren, ik was toen al gestopt met lesgeven, kwam ik op dat schrijfplatform terecht. De interesse is er wel altijd geweest, niet direct met de gedachten om schrijver te worden.
Heb je altijd al romans willen schrijven in plaats van thrillers?
Nee. In de verhalen die ik schrijf komt toch automatisch spanning in voor, ik hou niet van saaie verhalen. Ik hou niet van verhalen waarin niets gebeurt. Ik hou van lekker snelle boeken waar veel in gebeurt. Maar ik lees ook boeken met een hoog & More gehalte.
Is het veel anders om een roman te schrijven?
Het wordt natuurlijk sowieso een spannende roman, dus qua opbouw zit er niet zoveel verschil in. Bij een thriller moet je neiging hebben om snel om te slaan naar het volgende hoofdstuk, bij een roman hoeft dat niet direct maar het moet niet saai zijn natuurlijk. Ik moet ook weer ver terugdenken hoe het toen in 1984 was, het gevoel van toen. Het speelt zich ook af in die tijd, ik weet niet hoe het er nu aan toe gaat in Mozambique. Ik heb daar gewerkt op de internationale school. Er is zoveel veranderd, het was ook een moeilijke tijd toen.
Komt er nog een vervolg op de samenwerking?
Zeg nooit nooit. Ik denk wel dat De orde zich daarvoor leent, om nog een verhaal achter het verhaal te schrijven. Wie weet. De gezamenlijke korte verhalen zullen er niet meer komen. Ik vond het altijd wel speciaal, we vulden elkaar op een aantal gebieden goed aan. Samen had het altijd meerwaarde. Maar we hebben samen drie prachtige boeken geschreven. Langzaamaan groei je er ook naartoe, tijd om elk onze eigen weg te gaan.
Dimitri schrijft:
Karin en ik gaan voortaan elk onze eigen weg. Als deze split zich zeven jaar geleden had voorgedaan zou ik dat oprecht jammer hebben gevonden, onze debuutroman was een steengoed begin, al zeg ik het zelf. Dat er van B.B. vervolgens amper 100 (nee, dit is geen tikfout, dit zijn geen drie nullen te weinig, ik bedoel letterlijk honderd) exemplaren verkocht zijn vond ik niet eens zo erg: van debuteren met een cultboek moet je in het Nederlands taalgebied geen grote verwachtingen hebben.
Er zijn legio redenen waarom we de solotoer opgaan, maar een van de belangrijkste is dat onze smaken te veel verschillen: Karin wil feelgoodromannetjes schrijven en ik wil échte boeken neerpennen. Net als zij koester ik de ambitie dat lezers moeten kotsen van mijn verhalen, maar ik hoop dat te bewerkstelligen middels misselijkmakende spanning.
Interview: Miriam & Alexander
Wil jij De orde ook lezen en meedoen met onze leesclub, meld je dan voor 3 mei aan.
Kijk voor de boeken van Karin & DImitri op karinendimitri.info
Kijk hier voor columns van Karin & Dimitri bij Thrillers & More
Volg Karin Kallenberg op karinkallenberg.nl
Volg Dimitri Van Hove op Twitter
Foto’s: karinendimitri.info / Pixabay-jcbeni
