Titel: Het kaïnsteken
Auteur: Jo Claes
Genre: Thriller
Uitgeverij: Houtekiet
Publicatiedatum: September 2018
Aantal bladzijdes: 285
Recensie: Lilian
Cover
Een kleurrijk schilderij van een idyllisch steegje in Italië op een, zo te zien, warme en zonnige middag. Voor mij niet de meest aantrekkelijke cover, maar zoals het gezegde gaat: beoordeel een boek niet op zijn kaft (don’t judge a book by its cover).
Auteur
Jo Claes debuteerde in 1985 met de verhalenbundel De Stenen Toren waarvoor hij in 1986 de Prijs voor het Beste Debuut ontving. Nadien volgden nog een achttal novelles en romans, tot hij in 2002, na de publicatie van de roman Quarantaine, stopte met het schrijven van fictie.
Van 2002 tot 2008 volgde een reeks non-fictie werken over mythologie, hagiografie en iconografie. Daarnaast is de auteur gespecialiseerd in de apocriefe literatuur, de religieuze kunst en de Romeinse sagenwereld. Thema’s die her en der opduiken in zijn recente romans.
In 2008 verscheen De zaak Torfs, de eerste misdaadroman met de Leuvense inspecteur Thomas Berg als hoofdpersonage.
In het dagelijkse leven is Jo Claes leraar Nederlands-Engels aan het H.-Hartinstituut in Heverlee. Lesgeven is volgens hem, net als schrijven, niet zomaar een job, het is een roeping. Vroeg of laat, beloofde hij ooit in een interview, zal zijn beroepservaring ertoe leiden dat de wereld van het onderwijs de achtergrond vormt van één van zijn misdaadromans. De auteur gaat immers uit van het principe dat je een verhaal enkel met succes in een bepaalde omgeving kan situeren als je die omgeving door en door kent. Geen enkele schrijver kan het zich permitteren een beroep te doen op kennis uit tweede hand, meent Jo Claes. Zoiets voelt een lezer meteen aan. En als dat gebeurt, is de magie weg en wordt het boek ontgoocheld terzijde geschoven. De nachtmerrie van elke schrijver.
Achterflap/samenvatting
Op een bloedhete dag in juli arriveert een onbekende man in een Toscaans stadje. Hij is knap, blond en heeft blauwe ogen. Duidelijk een buitenlander dus, al spreekt hij vlot Italiaans.
Elsa Torelli, een jonge weduwe, verhuurt hem een kamer. Al snel komt het roddelcircuit op gang.
Niemand weet wat de vreemdeling van plan is, tot blijkt dat hij verdacht veel weet over een verschrikkelijk geheim dat de inwoners al jaren koesteren.
Wie is die man die eruitziet als een engel, maar zich gedraagt als een duivel? De nieuwsgierigheid slaat om in wantrouwen en de hele stad wordt meegesleept in een draaikolk van angst en geweld.
In Het kaïnsteken, mysterieus en spannend als een thriller, vermengen wraak en rechtvaardigheid, vooroordelen en waarheid zich tot een onontwarbaar kluwen.
Mijn mening
In Het kaïnsteken van Jo Claes reis je af naar het prachtige Italië en ervaar je het leven van een man, die opgevoed is in een gezin met twee geloven. Het gezegde: “twee geloven op één kussen, daar slaapt de duivel tussen”, is meerdere malen in me opgekomen tijdens het lezen van dit boek.
Na het overlijden van zijn Joodse moeder, wil de man erachter komen waar zijn roots liggen en reist af naar haar geboortedorp, Monte San Lorenzo, gelegen in het prachtige Toscane.
Later, toen hij in zijn apenjaren zat en zich begon te verzetten tegen zijn halfjoodse afkomst die hem altijd al parten had gespeeld, wilde hij weten waarom het zo belangrijk was dat hij niets mocht vergeten. Zijn moeder legde uit dat wie misdadigers vergaf, onrecht deed aan de slachtoffers en dat wat vergeten werd, zich vroeg of laat zou herhalen. Het verleden vergeten, zei ze, was je eigen bestaan ontkennen.
Zijn komst roept veel vragen op bij de huidige bewoners en het roddelcircuit draait overuren. In het dorp is geen hotel te vinden, en via de kapper komt hij bij Elsa terecht, waar hij een kamer kan huren om te overnachten.
Elsa is nog in de rouw, volgens de bijbel, want haar man is nog géén jaar geleden overleden. Ze kan het extra inkomen erg goed gebruiken. Dat de dorpelingen hier een mening over hebben, laat zich raden.
De vreemdeling met zijn blonde haren, blauwe ogen en perfecte Italiaans zet het normaal zo rustige leventje aardig op zijn kop. Bedoeld of onbedoeld, het verleden wordt opgerakeld en dat geeft veel onrust. Wat er in het verleden gebeurd is en hoe dat het heden nog steeds kan beïnvloeden wordt door Jo Claes erg mooi en sterk omschreven. Spannend, met een vleugje romantiek, intriges en geheimen, dit alles komt aanbod en smelt samen tot een inspirerend einde.
Afstand nemen van het verleden kon niet in termen van kilometers, het moest vanbinnen gebeuren. In een gevecht met jezelf, niet met anderen. In de aanvaarding van de dingen, niet in de veroordeling ervan.
Persoonlijk ben ik erg dol op de verhalen van Jo Claes, ze lezen heerlijk weg en je steekt er altijd weer wat van op, zo ook met Het kaïnsteken. De omgeving, het dorp en de personages zijn goed uitgewerkt. Het dorp, met haar prachtige vergezichten, zou ik graag een keer aandoen, het heeft mijn liefde voor Italië weer aangewakkerd.
Spanning: 5
Leesplezier: 5
Schrijfstijl: 5
Originaliteit: 5
Psychologie: 5
Het kaïnsteken krijgt van mij de verdiende 5 volle sterren.
Lilian
