Titel: De dood van Harriet Monckton 
Auteur: Elizabeth Haynes
Genre: Thriller
Uitgever: De Fontein Romans & Spanning
Vertaling: Yolande Ligterink
Publicatiedatum: Februari 2020
Aantal bladzijdes: 480
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Elizabeth Haynes schreef vier psychologische thrillers die wereldwijd vertaald zijn en waarvoor ze diverse prijzen won. De dood van Harriet Monckton is gebaseerd op historische feiten.
Achterflap:
In november 1843 wordt de 23-jarige lerares Harriet Monckton dood gevonden achter de kapel in Bromley die ze regelmatig bezocht. Het dorp is geschokt, helemaal wanneer het autopsierapport vermeldt dat ze zwanger was. Harriet bleek verwikkeld te zijn in relaties met ten minste drie mannen, maar ook haar goede vriendin Frances wordt gezien als verdachte in deze moordzaak. Wie heeft Harriet vermoord en wie is de vader van haar ongeboren kind?
Mijn mening:
De eerder verschenen thrillers van Elizabeth Haynes heb ik graag gelezen, dus ga ik ervan uit dat dit boek mij ook wel zal bevallen. Het betreft dit keer een historische thriller gebaseerd op waargebeurde feiten. Harriet Monckton wordt op jonge leeftijd dood gevonden, dit zet het hele dorp Bromley op zijn kop. De leefstijl van Harriet is ronduit wild te noemen, dus wanneer zij levenloos wordt gevonden, zijn er meerdere potentiele daders aan te wijzen.
Er komt een moment waarop je ophoudt jezelf voor te liegen en begint te denken aan de geheimen die je hebt weggestopt en de waarheden die je hebt ontdekt, die je dicht bij je hart houdt.
Het verhaal is geschreven vanuit verschillende inwoners van Bromley, allen hebben een bijzondere band met Harriet en geven een inkijk in hun persoonlijke leven. Zij vertellen ieder op hun eigen manier heel open over de band met Harriet en proberen op die manier een beeld te schetsen wat er zich die bewuste nacht zou hebben kunnen afgespeeld. Deze vraag wordt pas op het allerlaatst beantwoord en is de enige vraag die mij nieuwsgierig maakt. Het verhaal heeft in mijn ogen vooral een romantisch karakter, het gaat om gevoelens van eenzaamheid, verdriet en ver- en wantrouwen. Het verhaal draait veelal om geloof, de kerk speelt een belangrijke rol, de misdaden binnen de kerk worden niet geschuwd.
Ik moet me houden aan de dingen die ik in het begin heb gezegd. Het probleem is dat de waarheid eenvoudig is en gemakkelijk te onthouden. Leugens zijn een andere zaak. Als je eenmaal liegt, moet je je die leugens blijven herinneren, en de waarheid vervaagt niet met het verstrijken van de tijd, maar een leugen wel.
De dood van Harriet Monckton is schokkend en helaas klinkt de betrokkenheid van de kerk bekend in de oren. Qua spanning vind ik het geen thrillerwaardig verhaal, natuurlijk is het de bedoeling dat de dood van Harriet wordt opgelost maar het draait in dit boek vooral om relaties en hoe deze zijn aangegaan en wel of niet onderhouden worden.
Het historische karakter is wel goed uit de verf gekomen, de schrijfstijl van Haynes is gebaseerd op het tijdperk waarin het verhaal zich afspeelt. De beeldvorming is helder, je ziet als het ware de kleine straatjes voor je, de klederdrachten en ook de manier van leven heeft een middeleeuws karakter.
Het is een verhaal waarin ik wel de boosheid voel ten opzichte van sommige karakters maar niet het verdriet, dat is jammer. Vooral vanuit het personage Harriet had ik meer emoties willen voelen. Zodra ik bij het laatste hoofdstuk aankom en ontdek hoe de vork in de steel zit merk ik dat dat achteraf totaal niet de prioriteit had. Zonder spoilers weg te geven wil ik alleen nog kwijt dat de werkelijke schuldigen vrijuit zijn gegaan. Natuurlijk hebben zij met hun daden moeten dealen maar dat weegt niet op tegen het leed dat zij Harriet hebben aangedaan.
Op dat gebied heeft het verhaal zeker indruk op me gemaakt en ondanks dat ik qua gevoel tijdens het lezen wel iets miste zal ik het verhaal nooit vergeten en dat heeft Haynes dus mooi voor elkaar weten te krijgen.
De dood van harriet Monckton krijgt van mij 3,5 ster.
Bianca
