Titel: Wolfhunter River 
Auteur: Rachel Caine
Serie: Gwen Proctor #3
Genre: Thriller
Uitgeverij: Karakter Uitgevers B.V
Vertaling: Peter de Rijk
Verschijningsdatum: Januari 2020
Aantal bladzijdes.: 380
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Rachel Caine is auteur van New York Times- ,USA Today- en Amazon Charts-bestsellers. Ze heeft meer dan vijftig romans geschreven. Waaronder de Stillhouse Lake-serie.
Achterflap:
Een nachtmerrie van bedrog en gruwelijke waanzin…
Gwen Proctor ontsnapte aan haar echtgenoot, een seriemoordenaar, en redde haar familie. Het lukt haar echter niet om aan de bekendheid van haar echtgenoot te ontsnappen. Op internet zijn fanatieke burgerwachten nog steeds uit op wraak. Ondertussen wil Gwen nog maar één ding: een normaal leven opbouwen voor haar kinderen.
In een poging haar naam te zuiveren en haar kinderen te beschermen, treedt Gwen op in een talkshow op de televisie. Het blijkt een gruwelijke misrekening. Gwen ontvangt een vreemd telefoontje van een vrouw uit Wolfhunter River. De vrouw voelt zich bedreigd en vraagt om hulp. Maar tegen de tijd dat Gwen in de kleine, geïsoleerde plattelandsgemeenschap aankomt, is de vrouw dood…..
Bevat spoilers als je de eerste delen niet hebt gelezen.
Mijn mening:
Wolfhunter River is het slotdeel in de Gwen Proctor-trilogie. In dit deel probeert Gwen haar leven op te pakken nadat haar man uit beeld lijkt te zijn. Maar dan lijkt de ellende weer van voren af aan te beginnen. De sporen die haar man heeft nagelaten blijven Gwen en haar gezin achtervolgen, de hype om Gwen kapot te maken blijft doorgaan, echt bizar. De veiligheid van het gezin blijft in het gedrang komen en je vraagt je zo langzaamaan af of er ooit een eind komt aan het najagen van onschuldige slachtoffers. Het leed wat hen is, en nog steeds wordt aangedaan is met geen pen te beschrijven en je vraagt je af wanneer ze rust gaan vinden en het hun gegund wordt om een zorgeloos leven te gaan leiden (voor zover dat ooit nog mogelijk is).
Keer op keer worden Gwen, haar vriend Sam en de kinderen Connor en Lanny opnieuw mee gezogen in gruwelijke misdaadtaferelen.
Het gevoel van altijd op je hoede moeten zijn en je nergens veilig voelen bezorgt je een continue onderhuidse spanning.
Als het eindelijk ophoudt, komt dat niet doordat ik geen pijn meer in mijn binnenste voel, maar omdat ik geen adem meer heb om te schreeuwen. Ik hap naar lucht. Ik rol mezelf op in een beschermende bal en bid uit alle macht dat ik een manier kan vinden om alle ellende nogmaals te boven kan komen.
De bekendheid van Gwen zorgt er mede voor dat mensen in nood een beroep op haar doen. Op dat moment gaan bij Gwen de radertjes draaien en filtert ze de schrijnende gevallen ertussenuit en gaat ze op jacht om hulp te bieden. Hierin gaat ze erg ver, ze brengt zowel zichzelf als haar gezin meerdere malen zeer ernstig in gevaar, er wordt meerdere keren gevreesd voor hun levens.
De hoofdstukken zijn wisselend geschreven vanuit Gwen, Sam, Lanny en Connor, hierdoor kijk je als het ware in hun gedachten en voel je de empathie groeien.
De schrijfstijl van Caine is er eentje die mij zeer weet te bekoren, zij heeft haar personages zo weten uit te werken dat ik het gezin Proctor inmiddels goed ken, met hun meeleef en tijdens het lezen meerdere keren even goed door moet zuchten om de spanning onder controle te krijgen.
Rachel Caine heeft met Wolfhunter River een mooi afsluitende deel geschreven waarin de onderhuidse spanning wederom de boventoon voert. De epiloog geeft een hoopvol gevoel voor de toekomst van Gwen en haar gezin. Inmiddels weet ik dat Gwen proctor als persoon nog niet uit beeld is: in juni verschijnt er een nieuwe Gwen Proctor thriller waarin we haar werk als detective op de voet gaan volgen. Ik kijk er enorm naar uit.
Originaliteit: 5
Schrijfstijl: 5
Leesplezier: 5
Psychologie: 5
Spanning: 5
Plot: 5
Wolfhunter River krijgt hiermee dik verdiend 5 sterren.
Bianca
