Titel: RIP 
Auteur: Yrsa Sigurdardóttir
Serie: Huldar & Freyja #3
Genre: Thriller
Uitgeverij: Cargo
Vertaling: Katleen Abbeel
Publicatiedatum: januari 2020
Aantal bladzijdes: 448
Recensie: Amanda
Cover
Vergelijkbare cover met de voorgaande twee delen. Andere kleuren, maar wel hetzelfde idee. Vrij eenvoudig, maar het werkt wel, het past bij de serie.
Auteur
Yrsa Sigurdardóttir (1963) is een veelvoudig bekroonde IJslandse bestsellerauteur. Sinds haar debuut in 2005 schreef ze meer dan tien thrillers, die in ruim dertig landen in vertaling zijn verschenen. Sigurdardóttir woont met haar man en twee kinderen in Reykjavik.
Achterflap
Een tienermeisje wordt op afschuwelijke wijze aangevallen in de bioscoop waar ze werkt. Even later ontvangen haar vrienden via Snapchat filmpjes waarop ze doodsbang om vergeving smeekt. Als haar dode lichaam eindelijk wordt gevonden, is het gemerkt met een “2′. Een tienerjongen wordt enkele dagen daarna op gelijke wijze omgebracht. Zijn levenloze lichaam is voorzien van een “3′.
Politiecommissaris Huldar wordt op het moordonderzoek gezet. Hij moet daarbij opnieuw samenwerken met Freyja, die wordt opgeroepen om de pubers te ondervragen. Samen gaan ze op zoek naar lichaam nummer “1′, dat hopelijk meer licht op de zaak zal werpen. Freyja is ervan overtuigd dat de moordenaar het slachtoffer is geweest van pesterijen, en nu wraak neemt. Zoals ze dat ooit zelf ook wilde doen.
Mijn mening
Gerechtigheid zoals in het Oude Testament, dat moest hij nastreven. Oog om oog, tand om tand. Zonder zich tot het niveau van die pestkoppen te verlagen.
Waar in de voorgaande delen een grote rol voor Freyja was weggelegd, moet ik bekennen dat ik haar optreden in dit derde deel een beetje magertjes vond. Ze wordt via Huldar wel min of meer betrokken bij het onderzoek, maar het blijft wel een erg kleine rol die ze hierin speelt. Buiten dat komen we privé wel iets meer te weten over haar verleden. Ook Huldar heeft in dit deel een heel andere rol als in de voorgaande delen. Hij werkt wel bij de politie, maar wordt door zijn leidinggevende Erla min of meer genegeerd waardoor hij of geen taak krijgt, of de rotklusjes. Nu hebben Huldar en Erla ook wel een moeizame relatie, maar persoonlijk vond ik dit toch wat ongeloofwaardig, zeker bij zo’n grote zaak als deze.
Zo’n geheim vreet aan een mens. Het is zoals bij een stuk fruit vol ongedierte. Het ziet er in het begin normaal uit, maar als het ongedierte vrij spel krijgt, zal dat uiteindelijk ook aan de buitenkant te zien zijn.
Een actueel (volgens mij blijvend actueel), veelbesproken, schrijnend maar niet geheel origineel onderwerp wordt in RIP verwerkt. Pesten, cyberpesten en dan vooral de pijnlijke en dramatische gevolgen die pesten met zich meebrengen. Maar ook hoe onzichtbaar het vaak toch ook is/blijft. Ouders die hun kop in het zand steken, scholen die net doen alsof hun neus bloedt. Met alle verschrikkelijke gevolgen van dien, in dit geval voornamelijk voor de pester. Wat ook erg pijnlijk duidelijk wordt in het boek is dat veel kinderen en jongeren zich helemaal niet beseffen wat het met een persoon doet die gepest wordt. Het wordt gezien als een grapje, dollen, want met een berichtje op social media doe je toch niemand iets aan? Het is wel echt actie-reactie, door een gebeurtenis in het verleden, met ernstige gevolgen voor het gepeste personage, is er nu een keten in werking getreden die grote gevolgen heeft. De stukken uit het verleden worden ons als lezer mondjesmaat aangereikt middels een uitgebreide brief waarvan we steeds een stukje te lezen krijgen.
In mijn gedachten waren ze als een zwerm vliegen geworden: vervelend, maar niet zo erg dat je beschutting moest zoeken. Zij waren er niet blij mee, maar ik zat te veel met mijn hoofd in de wolken om de onweersbui te voelen aankomen. Adam leefde niet lang in het paradijs, dus waarom zou uitschot als ik daar wel recht op hebben?
Ik moet zeggen dat het onderwerp van RIP in dit geval goed uitgewerkt wordt in het verhaal, het is echt onderdeel van het geheel. Al moet Huldar wel enorm zijn best doen om dit aan Erla duidelijk te maken. Verder kabbelt het verhaal eigenlijk maar wat voort, zit er weinig vaart in en is maar met vlagen spannend. Buitenom de uitwerking van het onderwerp vond ik deel 3 geen geweldige topper, deel 1 en 2 zaten voor mijn gevoel beter in elkaar. Ik ben wel benieuwd naar het volgende deel.
Spanning: 3
Plot: 3,5
Leesplezier: 3,5
Schrijfstijl: 3
Originaliteit: 2,5
Psychologie: 3
Ik kom hiermee dan ook uit op 3 sterren voor RIP.
Amanda
