Titel: Vergeet me niet 
Auteur: Mhairi McFarlane
Genre: Roman-Feelgood
Uitgeverij: HarperCollins
Vertaling: Karin Schuitemaker
Publicatiedatum: Januari 2020
Aantal bladzijdes: 448
Recensie: Yfke
Auteur
Mhairi McFarlane (1976) is geboren in Schotland. Na een carrière als journalist debuteerde ze in 2012 met haar roman You Had Me at Hello, die direct op de bestsellerlijsten belandde. Inmiddels heeft McFarlane vijf succesvolle romans op haar naam staan. Ze woont in Nottingham, met haar man en haar kat.
Achterflap
Als Georgina ontslagen wordt bij het vreselijkste restaurant van de stad én op dezelfde dag haar vriend met iemand anders in bed aantreft, weet ze even niet waar ze het moet zoeken. Nauwelijks bekomen van deze dubbele vernedering besluit ze de eerste de beste baan te accepteren die haar aangeboden wordt: barvrouw in een pas geopende pub, die wordt gerund door Lucas McCarty, de jongen op wie ze op school verliefd was.
Terwijl Georgina in de afgelopen twaalf jaar niets dan betekenisloze baantjes heeft gehad, is Lucas uitgegroeid tot een gekmakend knappe man, met een hond en een echt bedrijf. De hernieuwde ontmoeting met Lucas legt Georgina’s weinig indrukwekkende heden onder een vergrootglas en brengt tegelijkertijd een donker geheim uit haar verleden naar de oppervlakte…
Mijn mening
In het diepst van mijn hart ben ik een willoze sukkel die alles doet voor de juiste man, dus ik zorg wel dat ik die klootzak nooit tegen het lijf loop.
Alleen al om Mhairi McFarlanes schrijfstijl – vlot, scherp, hilarisch – heb ik geen enkele spijt van het openslaan van Vergeet me niet. Vertaalster Karin Schuitemaker heeft de toon door het hele boek heen perfect in het Nederlands over weten te brengen, wat zeker bij boeken met een bepaald soort humor geen eenvoudige taak is.
Vanaf de eerste pagina is hoofdpersoon Georgina, die niet voor het eerst (of laatst) haar dag niet heeft, makkelijk sympathiek te vinden, dankzij de humoristische beschrijvingen van McFarlane. De idiote situaties waarin ze zonder enige moeite verzeild raakt, zijn daarentegen niet alleen maar hilarisch, maar tikken ook zware onderwerpen aan, zoals verlies en rouw. Georgina is een soort Bridget Jones met een scherp randje.
Misschien is dat wel mijn makke: ik heb grote moeite met het onderscheid tussen mensen aan het lachen maken en zelf lachwekkend zíjn.
De troop van de heldin die op dezelfde dag haar baan kwijtraakt én haar vriend in bed vindt met een ander (hier begint Vergeet me niet mee) verveelt zelden en ook in dit boek niet. De vriend van Georgina, algauw de ex-vriend, is zodanig wereldvreemd dat hij oprecht denkt hierin zelf het slachtoffer te zijn en er ook niets slechts in ziet wanneer hij haar herhaaldelijk probeert terug te winnen. Dat hij daarbij over lijken gaat en geen enkel respect voor persoonlijke grenzen heeft, is vooral het probleem van anderen.
Georgina heeft nog wel meer te doen, zoals de traditionele familiemaaltijd op zondagmiddag zonder kleerscheuren overleven, en erachter komen of Lucas McCarty echt niet meer weet wie ze is of maar doet alsof. Lucas is ontzettend moeilijk te peilen, hij blijkt zelf ook de nodige dingen aan zijn hoofd te hebben. Zijn hondje is overigens een van mijn favoriete personages.
Vergeet me niet bevat een perfecte balans tussen luchtige feelgood en (minder luchtige) onderwerpen, met familieproblemen, trauma’s en ex-vriendjes. Veel van de luchtigheid komt uit Georgina’s eigen observaties, die ze gedurende het boek ook zal aanzwengelen voor het schrijven van artikelen voor een verhalenwedstrijd. Daarmee vindt ze, zonder hulp van de mogelijke prins op het witte paard, een eigenwaarde terug die ze lange tijd kwijt was. Dat vind ik misschien nog wel het mooiste aan dit boek: dat Georgina degene is die zichzelf redt, en dat ze onder de juiste omstandigheden (want sommige dingen heb je gewoon niet in de hand) een manier vindt om haar leven eindelijk weer op te pakken.
Zowel de vlotte humor als de scherpe randjes maken Mhairi McFarlanes Vergeet me niet absoluut de moeite waard. Ik zou het graag nog eens voor het eerst lezen! Van mij krijgt Vergeet me niet dan ook 5 sterren.
~Yfke Brandhout
