Titel: Hazels spreuk 
Auteur: Marte Jongbloed
Genre: Young Adult
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff
Publicatiedatum: Oktober 2019
Aantal bladzijdes: 240
Recensie: Amanda
Cover
Net als het eerste deel van de trilogie heeft ook het tweede deel een hele mooie hardcover. Waar bij deel 1 voor een mooie rode kleur is gekozen, heeft deel 2 een mooie en diepblauwe kleur. Een echte eyecatcher!
Auteur
Marte Jongbloed heeft de Toneelacademie en de pabo gevolgd. Ze lijkt stiekem wel een beetje op Herres moeder Silke, uit De (niet zo) verschrikkelijke avonturen van Herre. Toch heeft Marte, heel avontuurlijk, met haar man en drie kinderen een paar jaar in Jemen gewoond. Nu woont ze met haar gezin in Den Haag, geeft ze toneelles op een Internationale school en schrijft ze jeugdboeken en toneelteksten.
Achterflap
Hazel woont weer bij haar oom en volgt een vooropleiding voor de kunstacademie. Ze voelt zich nu helemaal thuis bij haar coven, een heksengroep. Inmiddels kan ze zich weer alles herinneren van wat ze van haar ouders, twee invloedrijke heksen, heeft geleerd. Ze mist haar vader en moeder nu meer dan ooit. Ze zitten ondergedoken omdat ze een strijd voeren met heksen die zwarte magie beoefenen en uit zijn op meer macht. Dan krijgt Hazel een teken van leven van haar ouders: ze willen haar in het geheim ontmoeten. Zonder haar coven in te lichten gaat Hazel naar de afgesproken plek. Maar dan gaat alles mis…
Mijn mening
‘Merry Meet, and Merry Part, and Merry Meet Again.’
Na het lezen van het eerste deel in de Heksenspiegel-trilogie was ik erg benieuwd naar dit tweede deel. Benieuwd naar Hazel, hoe het haar zou vergaan, wat ze mee nog meer mee zou maken, maar ook naar haar coven, nu ze zelf de leider van de coven was. Heerlijk om dus weer opnieuw in de levens van Hazel, Melchior, Storm, Medea, Isolt en Proser te duiken. De mysterieuze levens wel te verstaan, want ook nu is niks wat het lijkt en kom je ineens achter dingen die zeer onverwacht zijn. In de positieve maar ook in de negatieve zin. Langzaam worden er weer een paar tipjes van sluiers opgelicht waardoor we de personages een klein beetje beter leren kennen.
We zien je.
Altijd en overal.
Het verhaal an sich was weer lekker mysterieus, spannend en vol onverwachte wendingen. Toch vond ik Hazel af en toe echt wel erg naïef en goedgelovig, ondanks de vele waarschuwingen die ze steeds kreeg. Dit kwam op mij niet helemaal geloofwaardig over, ondanks het feit dat het hier heksen betreft. De verhaallijn loopt lekker en er zit een goede opbouw in, actie-reactie. De ontknoping was een enorme verrassing, die had ik niet aan zien komen. Daarnaast blijft er een hoop onopgelost waar in het derde en laatste deel op verder geborduurd kan worden. De epiloog maakt heel nieuwsgierig naar deel drie.
De schemering is van ons.
Jongbloed heeft een lekkere, vlotte, eenvoudige schrijfstijl. Het verhaal is makkelijk te volgen en ze weet je mee te slepen in de ontwikkelingen in Hazels leven. Het blijft mysterieus.
Hazels spreuk is een mysterieus en spannend tweede deel in de Heksenspiegel trilogie. Je wilt lezen, lezen en lezen. Heel benieuwd naar deel drie.
Spanning: 3,5
Plot: 4
Leesplezier: 4,5
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4
Psychologie: 3,5
Een mooie 4 sterren voor deel twee in de Heksenspiegeltrilogie, Hazels spreuk van Marte Jongbloed.
Amanda
