Titel: De winter van de profeet
Auteur: Håkan Östlundh
Genre: Thriller
Uitgeverij: Ambo|Anthos
Vertaling: Tineke Jorissen-Wedzinga
Publicatiedatum: November 2019
Aantal bladzijdes: 422
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Håkan Östhlund is een beroemd Zweedse thriller en scenario schrijver. Met De winter van de profeet heeft hij onvergetelijke personages gecreëerd. In Zweden werd deze thriller dan ook zeer lovend ontvangen
Achterflap:
De vierentwintigjarige Elias, met als bijnaam ‘de profeet’, krijgt hartje winter vreselijk nieuws: hij heeft een hersentumor. Aangedaan probeert Elias zijn vader Anders te bellen om het nieuws te vertellen. Anders werkt op dat moment in Sarajevo voor het Zweedse ministerie van Buitenlandse Zaken. Elias hoort dat er net een bomaanslag is geweest, en zijn vader is een van de slachtoffers. Diens minnares, Ylva, heeft het overleefd. Samen met haar probeert Elias het mysterie van zijn vaders dood te ontrafelen. Wat begint als een onderzoek naar Anders’ dood, verandert in een duister kat-en-muisspel. Al snel vechten ze voor hun leven. Hun tegenstanders hebben onbeperkte middelen, zij slechts elkaar.
Mijn mening:
De winter van de profeet wordt beschreven als negende deel in een serie, als fervent serie verslinder kwam ik hier pas achter toen ik het boek al in bezit had. Even acht delen vooraf lezen is geen optie dus ik start direct in De winter van de profeet en daar heb ik totaal geen spijt van. Er is geen moment waarop ik het idee heb dat ik informatie mis, sterker nog, het lijkt mij meer een standalone verhaal, wel met een einde waarop zeker nog door geborduurd kan worden.
Östhlundh heeft met De winter van de profeet een politiek schandaal weten te verwerken in een verhaal waarin de personages belangrijker zijn dan het thema. Vooral Elias krijgt het zwaar te verduren, op het moment dat hij het verschrikkelijke nieuws dat hij een hersentumor heeft wil delen met zijn vader blijkt die het slachtoffer te zijn van een aanslag. Hij belandt in een rollercoaster waarin hij continu heen en weer geslingerd wordt tussen zijn ziek zijn en de drang om te achterhalen wie er achter de bomaanslag op zijn vader zit. Zoals elk kind kan hij niet bevatten dat zijn vader hier enige schuld heeft en als dan ook nog blijkt dat zijn vader een buitenechtelijke relatie had weet hij zich geen raad meer.
Hij was niet eens een pionnetje in een spel, hij was niets en in hoeverre hij hier levend uit zou komen, was geheel en al afhankelijk van iemand anders.
Ylva, de collega en geliefde van zijn vader kampt ook met zowel verdriet als schuldgevoel en ze sluiten een bondje om de zaak op te lossen. Dit gaat met veel vallen en opstaan. Vooral het personage Elias is bijzonder te noemen, een meerwaarde voor de kwaliteit van het verhaal, het geeft het verhaal diepgang en maakt het met momenten emotioneel beladen.
De onzekerheid over het verloop van zijn ziekte loopt als een rode draad door het verhaal, de angst voor het onbekende is goed uitgewerkt.
Als het bewustzijn slechts een illusie is, wie of wat is het dan die die illusie ervaart?
De hoofdstukken zijn kort, het hele verhaal speelt zich in het heden af, er is geen behoefte aan informatie uit het verleden, daar vragen de personages niet om. Het is wel af en toe lastig om tijdens de politieke sores alle namen uit elkaar te houden en te onthouden waar ze werkzaam zijn.
Mijn eerste kennismaking met Östhlundh is me bijzonder goed bevallen en ik ben zeker nieuwsgierig geworden naar meer verhalen van deze auteur.
Originaliteit: 5
Schrijfstijl: 4
Leesplezier: 4
Spanning: 4
Plot: 4
Psychologie: 4
De winter van de profeet krijgt van mij 4 sterren.
Bianca
