Onlangs hielden wij in samenwerking met uitgeverij Hamley Books een leesclub van Het leven dat ik kende van Esther Boek. Bianca Maartense maakt het eindverslag.
Deelnemers: Marja Legius, Brigitte Audiens, Sissy Hilferink, Linda Hilgers, Evy de Brabander, Marieke da Conceicao. Namens Thrillers & More deden Danielle Hensen (plaatjes) en Bianca Maartense (leesclub begeleidster) mee, Alexander Roessen maakte de leesclub aan en hield een oogje in het zeil.
Voor het lezen:
De cover van het boek wordt door iedereen unaniem prachtig gevonden. De verwachtingen zijn wisselend. Danielle laat zich graag verrassen, leest geen achterflap en heeft nooit eerder iets van Esther Boek gelezen. Sissy, Marja, Marieke, Brigitte en Linda zijn vooral nieuwsgierig en verwachten een spannend verhaal waarin de waargebeurde feiten heftig zijn. Evy en Bianca zijn bekend met de boeken van Esther, zij hebben beiden hoge verwachtingen, hopen op een verhaal met veel gevoel en waarde.
Tijdens het lezen:
Evy pinkt af en toe een traantje weg, en ook Marja krijgt af en toe een brok in haar keel, ze weet na het lezen van de quote voorin, de tekst van een liedje, één van haar lievelingsliedjes dat het boek haar goed zal bevallen. Ook Sissy hield het niet droog, las het boek in één ruk uit, ze kan zich zowel met Roelf als Sophie identificeren. Marieke voelt enorm mee met Roelf, de vele tegenslagen die hij krijgt te verwerken en dan toch steeds weer overeind weten te krabbelen. Linda vraagt zich af of Roelf voor het ongeluk geboren is?
Brigitte heeft er moeite mee de juiste woorden te vinden, het verhaal moet bezinken, aldus Brigitte. Danielle vindt vooral het eerste deel van het verhaal pakkend. Samenvattend worden er tijdens het lezen vooral veel emoties ervaren.
De vragen aan Esther:
Allerlei vragen passeren de revue, hieronder een korte compilatie waardoor we Esther (nog) beter leren kennen.
Esther Boek is een pseudoniem voor Esther van Boekel. Het leven dat ik kende start met een voorwoord dat ook een nawoord zou kunnen zijn, Esther heeft dit op advies bewust gedaan. Het heeft ermee te maken dat het verhaal gebaseerd is op waargebeurde feiten.
Tijdens het schrijven schakelt Esther haar emoties zoveel mogelijk uit, net als een chirurg die opereert denkt ze. Bij het neerpennen van bepaalde gebeurtenissen roept ze juist emoties vanuit eigen ervaringen op anders zou het verhaal te klinisch worden.
Esther krijgt met grote regelmaat persoonlijke verhalen van lezers toegestuurd in de hoop dat ze er iets mee kan, aan haar de zware taak om te schiften met welke verhalen ze iets kan. Het is ook voor lezers een verwerkingsproces hun verhaal op te schrijven. Een van de leesclubdeelnemers heeft ook haar eigen verhaal naar Esther gestuurd.
De schrijnende verhalen loslaten lukt Esther goed, dat heeft ze al op jonge leeftijd in haar werk in het ziekenhuis geleerd.
Het volgende boek dat Esther schrijft wordt een psychologische roman, zelfs de titel is al bekend: Niet zonder jou. Het gaat over stalking en narcisme, deels ontstaan vanuit Esther’s eigen ervaringen in het verleden.
De leessmaak van Esther is breed, Man O’ War en Alleen op de wereld zijn haar altijd bijgebleven. Tijdens de leesclub leest ze Meisje in het ijs van Robert Bryndza, bij bijna alle deelnemers een bekend boek.
En dan hebben we het boek uit en delen we onze mening met elkaar:
Iedereen vindt de cover perfect passen bij het verhaal, hij wordt als bijzonder ervaren en dat is na het lezen alleen maar meer geworden.
Wat betreft bijgebleven scenes komen bij Evy alle heftige scenes naar boven, als voorbeeld noemt ze Tim op het politiebureau, dit geldt ook voor Linda. Marieke noemt geen specifieke scene, dat zijn er voor haar teveel. Bij Marja en Sissy is de dood van Tim een scene die eruit springt en waardoor ze enorm geraakt zijn, tevens woont Marja vlakbij Uden, dat geeft herkenning en zorgt voor nog een extra meerwaarde van het verhaal. Het is voor alle lezers moeilijk zich te identificeren met de hoofdpersonen, niemand weet hoe hij tijdens het meemaken van trauma’s reageert.
Over de titel is men kritisch op een positieve manier. Hij is niet alleszeggend maar we komen met elkaar ook niet tot een betere keuze. Brigitte daarentegen vindt het een perfecte titel.
Met betrekking tot de schrijfstijl is op Danielle na iedereen geraakt en ontroerd, er worden flink wat tranen gelaten en men leeft zich in in de ellende van de hoofdpersonen. Het is bijzonder hoeveel een mens te verwerken kan krijgen en toch steeds weer kracht vindt om door te gaan.
Het verhaal voldeed aan Sissy’s verwachtingen, zij werd vooral geraakt door haar eigen verleden en voelde zich opeens niet meer zo alleen. Voor de lezers die al eerder boeken van Esther hebben gelezen werd zeker aan hun verwachtingen voldaan. Esther schrijft vooral met gevoel. Ook degenen waarbij Het leven dat ik kende hun eerste kennismaking met Esther was zijn optimistisch, kortom iedereen heeft genoten. Brigitte heeft na het lezen van het boek de tijd genomen om alles te laten bezinken, het heeft een diepe indruk op haar gemaakt. Danielle is helaas niet geraakt door het verhaal, zij las het als een dagboek, ze omschrijft zichzelf als hard als het om andermans leed gaat, dit heeft er mee te maken dat ze de mensen niet kent.
De opbouw van het verhaal is goed gekozen vinden Danielle, Linda, Brigitte, de drie delen maken het verhaal tot een passend geheel. Linda heeft het boek doorgegeven aan haar moeder, ook zij geniet nu van een heftig, emotioneel verhaal dat je raakt. Linda merkt op dat ze het enorm weet te waarderen dat de auteur de hoofdpersonen zelf ook nog even aan het woord laat.
Hoe ervaarde Esther Boek de leesclub?
“Een leesclub is altijd een leuke maar spannende ervaring. Middels diverse vragen krijgt de lezer de uitdaging om iets van jouw boek te vinden en als ‘kers op de taart’ mag je als auteur met al deze meningen meelezen.
Leuk, als het voornamelijk positief is, maar ook kan het best een confronterende ervaring worden.
Alexander en Bianca waren degenen die de club in goede banen moesten zien te leiden. En dat deden zij met verve. Ze gaven de ruimte waar nodig was en spoorde aan als lezers soms zo in mijn boek zaten, mijn positieve invulling uiteraard, waardoor het invullen van sommige items wat op zich liet wachten.
Gelukkig waren de lezers vooral positief. Heel fijn voor hen, want je zou maar in een club zitten met een boek dat niet het jouwe blijkt te zijn, maar ook fijn voor mij. Dat maakte toch dat ik met iets minder klamme handjes Facebook opende.
Een ervaring dus die smaakt naar meer.
Lieve lezers en Thrillers and More, voor mij was het weer een ervaring die smaakte naar meer. Dank jullie wel.”
De eindconclusie:
Marieke: 5
Marja: 5
Linda: 5
Evy: 4
Brigitte: 5
Sissy: 5
Danielle: 3,5
Bianca: 4
Als conclusie kunnen we stellen dat Het leven dat ik kende gemiddeld met 4,5 ster beloond werd. Alle meningen waren positief en het is Esther zeker gelukt een krachtige roman te schrijven waarin de emoties hoogtij vierden.
Tot slot wil ik Esther Boek en alle deelnemers bedanken voor hun betrokkenheid en inzet tijdens deze leesclub.
Verder wil ik Hamley Books bedanken voor het beschikbaar stellen van de leesexemplaren!
Bianca
