Titel: Verloren
Auteur: Saskia van Mieghem
Genre: Non-fictie
Uitgeverij: AquaZZ
Publicatiedatum: Oktober 2019
Aantal bladzijdes: 148
Recensie: Danielle
Over de auteur
Saskia van Mieghem (1967) heeft na haar debuut met Voor altijd twee de stoute schoenen aangetrokken. Was haar eerste boek gebaseerd op waargebeurde feiten, werd haar tweede boek Door rood verbonden haar eerste stappen in fictie. In 2018 verscheen de medische thriller De Gynaecoloog. In 2019 verschenen er twee boeken tegelijk uit, Verborgen praktijken als vervolg op De gynaecoloog en Verloren dat gebaseerd is op waargebeurde feiten.
Het verhaal
In de ogen van kennissen en vrienden is hij een vriendelijke, vrijgevige man, maar achter zijn charmante uitstraling gaat een leven vol leugens en bedrog schuil. Hij heeft een dochter uit zijn eerste huwelijk, dat drie jaar stand houdt. Naar het kind kijkt hij nauwelijks om.
Wanneer zij volwassen is, krijgt ze zijn aandacht. Maar is dit wel de aandacht die zij wil? Beloftes lijken te mooi om waar te zijn. De familiebanden worden aangetrokken en zij geniet van zijn aanwezigheid. Totdat zij op een belangrijke gebeurtenis totaal wordt genegeerd; ze wordt toch weer wantrouwend.
Pas als ze een interview van hem leest in de krant, waarin keihard staat dat hij géén kinderen heeft, verbreekt ze definitief het contact.
Een paar jaar later ontvangt ze een verontrustend telefoontje van de gemeente, waardoor haar hele wereld op zijn kop staat.
Mijn mening
In Verloren stappen we in de wereld van het jong meisje Anna dat in een gezin woont dat niet erg stabiel oogt. De ruzie tussen papa en mama komt vaak ter ore van de kleine meid en opeens wordt het stil als blijkt dat papa uit huis is gegaan. Voor haar is het dan nog niet duidelijk waarom papa niet meer naar huis komt en als ze hem wilt zien moet ze naar opa en oma.
Al snel komt ze erachter dat hij zich niet altijd aan zijn afspraken houdt en naarmate Anna ouder wordt ontstaat er steeds een groter gat tussen haar en haar vader. Desondanks is elk bericht van haar vader weer een moment van blijdschap; ‘want het blijft toch je vader.’
Logeren zal ik hier nooit meer en het is me duidelijk geworden dat mijn vader niet gewend is om met kinderen om te gaan. Ondanks dat ik blij ben dat ik naar huis ga, weet ik, gek genoeg, dat ik hem toch ga missen.
Saskia heeft in dit boek haar jeugd blootgelegd voor de buitenwereld. Een autobiografie die heel bijzonder is met name door het feit dat je verontwaardigd de stukken doorleest hoe haar vader telkens het contact met zijn dochter oppakt en net zo snel weer verbreekt. Alle twijfels die door het hoofd spelend van de nog jeugdige meid. Ook op oudere leeftijd blijft het nog steeds een groot raadsel wat haar vader allemaal heeft klaargespeeld.
Verloren is een verhaal waarin je wegduikt en doorleest totdat je op het laatst onthutst het boek sluit en beseft dat dit niet gemakkelijk moet zijn geweest voor de auteur om dit allemaal op te schrijven. De oorspronkelijke brieven en foto’s maken het boek compleet en geven nog extra emotionele waarde.
De waarheid onder ogen zien en het daarna loslaten is vervolgens een moeilijke stap.
Het is dan ook te hopen dat dit verhaal haar geholpen heeft om meer inzicht te krijgen in het daadwerkelijke leven van haar vader ondanks dat er nog altijd ontbrekende stukjes blijven bestaan.
Ik geef Verloren 4 sterren.
Danielle
