Titel: Stille schreeuw
Auteur: Angela Marsons
Serie: Kim Stone – 1
Genre: Thriller
Uitgever: Boekerij
Vertaling: Textcase
Publicatiedatum: Januari 2020
Aantal bladzijdes: 382
Recensie: Bianca
Auteur
Angela Marsons werkte als beveiliger toen ze in 2015 haar eerste thriller schreef. Inmiddels zijn er van haar Kim Stone-serie meer dan drie miljoen exemplaren verkocht. Marsons woont in Black Country, Engeland, waar haar boeken zich ook afspelen.
Achterflap
Vijf mensen staan rondom een ondiep graf. Ze hebben om de beurt gegraven. Een graf voor een volwassene zou nog langer hebben geduurd. Het slachtoffer was onschuldig, maar ze hadden geen keus. Hun geheimen moesten bewaard blijven, ten koste van alles.
Een gewurgde schooldirectrice blijkt slechts het begin van een reeks gruwelijke moorden die de inwoners van Black Country doet huiveren. Na een lugubere vondst in een voormalig weeshuis realiseert detective Kim Stone zich dat de dader van al deze misdaden één en dezelfde is – en dat hij al dertig jaar actief is.
Stone is de enige die de moordenaar kan ontmaskeren, maar ze wordt afgeleid door demonen uit haar verleden. Terwijl zij de duistere gebeurtenissen uit haar jeugd probeert te verwerken, blijft het dodental stijgen …
Mijn mening
Als start van een nieuwe serie heeft Stille Schreeuw mij zeker weten te bekoren. Kim Stone is een persoonlijkheid die ik graag beter wil leren kennen. Zij laat nog lang niet het achterste van haar tong zien, ik verwacht hierin nog veel progressie.
Rouw was van nature egoïstisch en zodoende voorbehouden aan de levenden. Het was een maatstaf voor iemands eigen lijden en, in sommige gevallen, iemands eigen spijt. Dat laatste wist Kim maar al te goed.
Stille schreeuw speelt zich af in Black Country, moorden in het heden wijzen allemaal terug naar een centrale plek in het verleden: wat is daar in godsnaam lang geleden allemaal gebeurd? Dit roept bij Kim Stone veel herinneringen uit haar eigen jeugd op. Ze kan zich beter inleven dan vele betrokkenen denken, maar dit houdt ze het liefst verborgen.
De schrijfstijl van Marsons leest makkelijk weg: geen ingewikkeld verhaal maar lekker ontspannen door kunnen lezen. Het oplossen van de moorden is niet het enige belangrijke in dit verhaal, vooral het personage Lucy bezorgde mij een warm gevoel.
Kim voelde de frustratie van dit arme kind over haar marteling. Haar brein werkte uitstekend, maar haar vermogen om die gedachten uit te drukken was een gevangenis die erger was dan ze zich kon voorstellen.
Marsons heeft zeker zoveel aandacht besteedt aan het leven van de personages als aan het toewerken naar de plot. De weg naar de ontknoping was niet totaal verrassend; een aantal lijnen gaf duidelijke steken onder water, waardoor ik als lezer het goede spoor in zicht had. Dit doet niets af aan het leesplezier. Het is een prima startverhaal van een hopelijk groeiende serie en ik zal dus zeker het volgende deel oppakken.
Ik vind de vergelijking met Bryndza en Arlidge zeker toepasselijk, stuk voor stuk series waarbij je steeds verlangt naar het volgende deel. Ik ga Marsons zeker tot nader order aan mijn favorietenlijst toevoegen.
Spanning: 3
Plot: 3
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 3
Psychologie: 4
Hiermee krijgt Stille schreeuw van mij 3,5 ster.
Bianca
