Namens uitgeverij Hamley Books mochten wij weer een leuke leesclub organiseren. Deze keer was dat de leesclub van een boek van de uitgeefster zelf, Sandra J. Paul. Kortgeleden verscheen het nieuwste kindje van haar hand, de thriller Kwijt.
Voor de leesclub werden 6 deelnemers geselecteerd, deze keer waren de gelukkigen: Lena Blommen, Karin Hazendonk, Kristel van oost, Julia Kuipers, Erna Eikhoudt en Sabrina Verschaeve. Namens Thrillers & More nam Lilian Brugel deel aan de leesclub. Uiteraard was de schrijfster zelf ook van de partij om gezellig deel te nemen aan de leesclub. De leesclub werd gehouden onder leiding van Amanda de Leeuw van Weenen, met ondersteuning van Alexander Roessen.
Voor het lezen hadden de deelnemers allemaal een mening over de cover en hun verwachtingen van de thriller Kwijt. Hieronder zetten we even kort wat meningen op een rijtje.
Karin Hazendonk: Groen is een kleur die me aantrekt, maar ik ben er niet zeker van of ik deze cover echt heel mooi vind. Wat me wel aanspreekt, is de quote op de voorkant. Daarom zou ik het boek wel oppakken en de achterflap lezen. Mijn verwachting ligt hoog. Ik ken inmiddels de manier waarop Sandra haar verhalen vertelt en dat is negen van de tien keer genieten.
Lilian Brugel: De cover spreekt mij vooral aan door de stukken die loslaten en verwijderen van het lichaam. De titel en de quote zorgen ervoor dat ik het boek in de winkel op zou pakken om de achterflap te lezen.
Kristel van Oost: De cover vind ik niet heel erg mooi, maar valt wel op. En das de bedoeling. Ik zou hem zeker opnemen om de achterflap te lezen. En die laat me weer hopen op een verhaal dat me vasthoudt tot de laatste letter. Want dat kan deze auteur.
Lena Blomme: Ik las reeds een aantal andere boeken van Sandra en deze heb ik met veel plezier gelezen. Ik verwacht dit keer weer een boek dat me vanaf de eerste tot de laatste letter in zijn greep heeft. Een thriller met een mysterieus tintje, waardoor je na het dichtslaan van het boek echt nog wel wat vragen hebt.
Erna Eikhoudt: de cover is duister en mysterieus door de schaduw van de furk die in de achtergrond overloopt. Dat het groen ook in de letters van Kwijt doorloopt is mooi. Of ik het pakken in de winkel hangt af van de boeken die er omheen liggen. Al maakt de quote het wel extra aantrekkelijk. Ik verwacht een goede thriller die raakt aan de realiteit.
Sabrina Verschaeve: de cover spreekt mij het meest aan omdat het beeld vervaagt. De kleur is niet zo mijn ding, maar welk mooi dat het doorloopt in de letters. Ik zou het wel vastnemen in de winkel. De quote maakt het af. Ik verwacht een goede thriller, het verhaal zal waarschijnlijk mysterieus zijn.
Iedereen is vlot van start gegaan en het tweede deel van de leesclub kon daarom al snel geopend worden. Tijdens het lezen gaven de deelnemers aan hoe het boek hun bevalt en waarom. Maar ook werden eventuele opvallende quotes benoemd die ze tegen kwamen.
Julia Kuijpers: Ik heb nu 14 hoofdstukken gelezen. Wat leest dit verhaal fijn. En ik ben zoooo nieuwsgierig dat ik steeds maar verder wil lezen. Ik ben er zelf ook over aan het denken wat ik zou willen als het morgen vroeg opeens 2 jaar verder was.
Lena Blomme: Hoe erg moet het zijn om twee jaar herinneringen “Kwijt” te zijn. Ik vind het in alle geval spannend, ook wat bizar, raar. Heb heel veel vragen. Niet enkel over wat nu speelt bij Jim, maar ook wat daarvoor is gebeurd. Vertelt hij ons – de lezer – wel de waarheid?
Want: “Soms is het leven dat we ons kunnen herinneren niet het leven dat we hebben geleid.” {citaat uit het boek}
Sabrina Verschaeve: Ik zit momenteel nog niet zo ver, maar de spanning zit er vanaf de proloog al goed in. Benieuwd naar de rest!Het leest wel vlot, maar door tijdsgebrek nog niet echt kunnen doorlezen… al zou ik wel willen.
Kristel van Oost: Wow. Het boek is uit. Moest ik geen andere verplichtingen hebben had ik hem in één keer verslonden. Jongens wat een verhaal!
Karin Hazendonk: Ik ben inmiddels over de helft en wat leest het boek weer heerlijk. Ik ben razend benieuwd wat er allemaal achter die geheimzinnige vrouw zit ?
Lena Blomme: Ondertussen aan hoofdstuk 45. Daarjuist nog net geen kleenexmomentje gehad, maar scheelde niet veel. De rest is voor straks. Nu ik denk alles te weten, vrees ik dat Sandra toch nog voor een verrassing en een “o jee, of iets in die aard” zal gezorgd hebben.
Erna Eikhoudt: De personages zijn erg realistisch beschreven. Je kan je echt wel inleven in de meeste personages in de zin van, hoe zou jij reageren in een dergelijke positie en fase van je leven. De situatie is natuurlijk niet iets waar je in wilt belanden?
Lena Blomme: Zowel Vince als Jim wat beter leren kennen. Er is echt een deuk in de band tussen vader en zoon. En hoe past de moeder hierin, wat is haar rol in het verhaal. Ze komt me meteen antipathiek voor, zal later moeten blijken of ik hierin gelijk heb. Vince worstelt ook met zijn gevoelens tegenover zijn vader, moet hij nu medelijden hebben of moet hij zijn vader haten? En is de vrouw in het groen de sleutel tot de opgeborgen herinneringen?
Quote: “Het voelt alsof iemand een rib uit zijn lijf heeft gesneden en vervolgens een orgaan uit hem heeft gerukt dat hij nooit meer terug zal krijgen.”
En dan is het boek uit. Wat vinden we ervan als het boek is dichtgeslagen? Wij vroegen de deelnemers antwoord te geven op de volgende vragen:
Wat vind je van de cover? Welke gevoelens roept de cover bij je op?
Karin:Nu ik het boek uit heb, begrijp ik de cover. Nog steeds kan de uitstraling me niet echt bekoren en ik zou het boek alleen oppakken na het lezen van de quote.
Erna:De cover vind ik goed, en samen met de titel geeft het voor mij het wanhopige verloren gevoel weer van Jim die zijn geheugen kwijt is. Het jezelf verliezen en de wereld om je heen verliezen, maar ook het beeld van de vrouw dat hij steeds krijgt. De cover en de inhoud en titel passen goed bij elkaar.
Julia: Ik vind de cover mooi. De kleur vind ik prachtig. En de foto die als het ware verdwijnt geeft een spannend beeld.
Welke scene uit het boek is je het meest bij gebleven en waarom?
Lena: De scène die me het meeste is bijgebleven is die waarbij Vince echt wel begaan is met het lot van zijn vader. Hoe negatief bij ook stond tegenover Jim, uiteindelijk overwint de liefde het toch(voor mij een net niet kleenex-momentje).
Karin: Het moment dat Jim aanklopt bij zijn moeder en zegt: Áls er één moment is in mijn leven dat ik je nodig heb, dan is het nu wel.’ Ik denk dat het ontzettend moeilijk moet zijn geweest om die stap te nemen.
Kristel: De scene waar Jim in de koelcel is opgesloten is me goed bijgebleven. Het wordt mooi beschreven en zelf heb ik eens een bijna zwarte teen gehad van de kou (dus nauwelijks bloeddoorstroming) en wat doet dat pijn.
Kun jij je identificeren met de hoofdpersoon? Wat zou jij hebben gedaan als je in de situatie van de hoofdpersoon zat?
Erna:Ik kan me niet echt identificeren met de hoofdpersoon, en kan me wel indenken hoe het moet zijn om in zo’n situatie te belanden, dat moet vreselijk zijn en je moet je wanhopig voelen.
Sabrina:Ik weet niet wat ik zou doen. Dit moet vreselijk zijn.
Julia: Ja ik kan me wel met Jim identificeren. Ik zou ook heel rustig aan hebben gedaan met er proberen achter te komen wat er in die jaren gebeurd was. Ik zou denk ik ook liegen dat mijn geheugen niet terug was gekomen om zo een betere versie van mezelf te zijn.
Kun je de titel van het boek verklaren? Dekt de titel de inhoud van het verhaal? Weet jij zelf een andere titel die bij het boek past?
Lena: De titel past volledig bij het boek, want Jim is niet enkel zijn geheugen kwijt maar ook een aantal dierbaren, die hij volledig vertrouwde maar die zijn vertrouwen hebben beschaamd. De titel dekt echt wel de inhoud van het verhaal.Ik vind de titel dus volledig oké en zou geen andere titel kiezen.
Sabrina:De titel past zeker en vast bij het boek en de inhoud van het verhaal. De quote “Wat als je perfecte leven een leugen was” vind ik ook heel goed. Ik zou geen andere titel weten. Hij is echt alles kwijt.
Wat kun je zeggen over de schrijfstijl? Is deze anders dan je (van deze auteur) gewend bent?
Kristel: Het verhaal wordt zodanig opgebouwd met ontelbare laagjes die steeds net iets nieuw ontrafelen en je ertoe aanzet om steeds verder te willen lezen.
Karin: De schrijfstijl is prettig, maar het verhaal moet wel met aandacht gelezen worden. De sprongen van het verleden naar het heden, zorgen er wel voor dat je door blijft lezen.
Wat vind je van de opbouw van het verhaal? Hoe ontwikkelt de plot zich?
Lena: De schrijfstijl zorgt mede voor de spanning – door de wissel heden/verleden kom je met mondjesmaat de waarheid te weten, maar je moet er wel met je gedachten bij zijn. Vooral als het besef komt dat niet enkel Jim het verleden kwijt is.
Het plot had ik niet zien aankomen. Hoe anders kon het leven van Jim en Vince geweest zijn als een bepaald persoon (epiloog) juist had gehandeld en zijn/haar verantwoordelijkheid had genomen.
Erna: Het verhaal is goed opgebouwd en prettig en makkelijk geschreven. Het middenstuk over het ziekenhuis, thuiskomen ed vond ik net iets te lang, dat haalde het tempo er iets uit.
Karin: De opbouw van het verhaal vond ik heel goed. Ik leefde wel het meeste mee met Jim. De man kreeg het behoorlijk voor zijn kiezen. De plot vond ik aan de ene kant een tegenvaller, omdat ik het gevoel kreeg dat het verhaal opeens afgeraffeld moest worden. Het was wel een onverwachte wending en dat maakte weer veel goed.
Heeft de auteur je kunnen raken? En op welke manier? In positieve of in negatieve zin?
Kristel: Ja het verhaal heeft me geraakt, als je denkt iemand te kennen en te vertrouwen, daar kan je je serieus in vergissen.
Sabrina: Het heeft me geraakt. Je kan je serieus vergissen in iemand die je kent of denkt te vertrouwen.
Julia: Ja zeker positief. Dit smaakt voor mij naar meer. Heel spannend boek, goed geschreven.
Karin: Jim en Vince hebben mij wel geraakt. Ik voelde me ook echt betrokken bij hun verhaal. Zoals ik al aangaf, vond ik de plot te snel afgewerkt en sprak een deel van het verhaal dat ik had gelezen weer tegen. Voor mij geen ‘wauw’ einde.
Erna: De auteur heeft me we weten te raken door de realistische manier van schrijven en de geloofwaardigheid van de karakters. Heel knap gedaan.
Welke verwachtingen had je vooraf en over dit boek en zijn die wel of niet uitgekomen?
Lena: Na het lezen van het boek kan ik alleen maar besluiten dat het Sandra weer gelukt is, mijn volle aandacht te krijgen. Ik heb het boek dan ook vrij snel uit gelezen. Dit boek blijft nog nazinderen en dat was toch al een tijdje geleden. Ik was zelfs zo bezig met de vragen hier in dit blok, dat ik de tijd even kwijt was en bijna een afspraak vergat.Ik kan dus wel zeggen dat mijn verwachtingen zijn uitgekomen.
Erna: De verwachtingen dat het een mooi uitgewerkt spannend boek zou zijn, zijn volledig uitgekomen. Het was mijn kennismaking met de auteur en zal zeker niet het laatste boek zijn dat ik van haar lees.
Julia:Ik verwachte een spannend boek, en dat was het ook. Heel interessant.
Vragen aan de auteur
Sandra J. Paul nam ook deel aan de leesclub om vragen van de lezers te beantwoorden.
Kristel van Oost: Hallo, eerst en vooral proficiat met je kanjer van een boek. Mits je voor jongeren ook schrijft vraag ik me af hoe je dat doet. Zeg je nu een thriller daarna weer eentje voor de jeugd, of komt het zoals het in je hoofd opkomt?
Sandra J. Paul:Dankjewel voor je leuke vraag! Na vier jaar van publicaties (en vele voorafgaande periodes van schrijven) heb ik intussen een soort van flow voor mezelf die vrij goed werkt. Als Joanne kan ik vrij ver gaan in mijn (paranormale) ideeën en zaken die echt wel goed werken in het Engels – nadien dan vertaald. Dat kan ofwel YA zijn ofwel paranormaal voor volwassenen. Mijn plan is om 1 boek per jaar uit te brengen als Joanne. Zo heb ik al een aantal ideeën klaarzitten voor de komende jaren. (in 2020 zal dit Hell City zijn, een paranormale, spannende YA). Als Sandra heb ik intussen ook een beetje een systeem gevonden. De Duistere School bleek een schot in de roos te zijn, ook al wilde ik dat aanvankelijk als een eenmalig traject doen. Door de vele vragen begon het te broeden bij me om een vervolg te schrijven en dat wordt nu een hele reeks. Na overleg en veel getob heb ik dus besloten om telkens in het voorjaar een jeugdthriller uit te brengen en in het najaar een volwassenenthriller. De ideeën zitten altijd wel in mijn hoofd, het is vaak gewoon een kwestie van welk idee ik prioriteit wil geven. 😉
Lenna Blomme: De familie Vermeersch heeft vroeger in Londen gewoond voor ze weer naar België kwamen. Is er een reden waarom precies Londen – Engeland en niet bvb Nederland of Frankrijk.
Sandra J. Paul: Jims zaak is gebaseerd op een bestaande Londense patissier waar ik regelmatig langs ga als ik in Londen ben. Ik vond het een leuke hommage 😉
Lilian Brugel:Met wie schrijf je het liefst, met je kinderen of met Joanne Carlton?
Sandra J. Paul:momenteel is het waanzinnig omdat ik aan het einde bezig ben van Het Verlaten Huis en is het dus volop de kids. Maar eigenlijk ben ik wel een solo-auteur. Ik laat zelden of nooit anderen iets lezen voor het helemaal af is en naar redactie moet. Co-schrijven zou een hele uitdaging zijn. Met de kinderen is het vooral brainstormen en dan werk ik dat uit.
Erna Eikhoudt: Hoe heb je de benodigde kennis opgedaan over de amnesie?
Sandra J. Paul: ik heb veel research gedaan rond geheugenverlies, maar de trigger voor dit verhaal was een documentaire die ik gezien had over het fenomeen dat ik gebruikt heb. Daarop heb ik me dan geconcentreerd en ben zo verschillende cases gaan lezen. De frappantste was van een man die 36 jaar van zijn leven kwijt is geraakt op deze manier. Daarnaast heb ik mijn info afgetoetst met een neuroloog en hij heeft me dan bevestigd dat mijn info correct was.
Julia Kuijpers: we zijn niet achter de namen van de katten gekomen… hoe heten ze?
Sandra J. Paul: dat is nu eens een originele vraag zie! Ik heb de katten gebaseerd op onze eigen katten (maar ik moest harde keuzes maken, want we hebben er zes – en dat leek me dan net teveel ;)). De zwarte kat heet uiteraard Hamley (ook de naam van onze uitgeverij), Bailey is de rosse en de kat met het witte puntje aan de staart heet Lexi. Die drie liggen ook altijd bij ons te slapen en de positie waarin Jim dus wakker wordt, is gebaseerd op mijn echte leven. 😉 (Behalve de hond!)
Lenna Blom: Wij kregen als vraag met welk personage we ons konden vinden.
Ik vraag me af Sandra welk personage uit je boek je zelf het tofste, liefste vindt en welk personage je het minste sympathie toe draagt.
Sandra J. Paul: ik heb een zwak voor Jim en Vince omdat zij de slachtoffers waren van de situatie. Maar eindelijk dragen vooral Ellen en Raf mijn sympathie als de geduldige lichtpuntjes in de duisternis
Lenna Blom: Ja. Ellen en Raf waren eigenlijk echt wel lief he. De steun en toeverlaat .
Nu ik het zo lees en nog eens over nadenk, was Jim eigenlijk toch nog niet “alles” kwijt.
??
Sandra J. Paul: klopt – ik vond vooral de relatie met Ellen heel belangrijk omdat dat aantoonde dat hij misschien toch niet zo slecht was als zijn zoon altijd zei. Het toonde aan dat hij ook nog altijd ergens de oude Jim was, alleen was hij die verloren in het hele gebeuren.
Dan rest alleen nog het eindoordeel in punten:
Kristel:5
Erna: 4
Lena: 4
Julia: 5
Sabrina:4
Karin: 4
Lilian: 4
We sluiten de leesclub Kwijt af met een score van 4,29. Afgerond 4,5 ster.
Met dit verslag is de leesclub Kwijt officieel tot een einde gekomen. Bedankt allemaal voor jullie medewerking aan deze leesclub!
Hamley Books bedankt voor het beschikbaar stellen van de leesexemplaren en het mogelijk maken van deze leesclub.
Het laatste woord gaat naar Sandra J. Paul, die wij enorm willen danken voor haar enthousiaste bijdrage:
“Een leesclub bij Thrillers and More is altijd een aangename, leuke ervaring. Er waren ontzettend veel enthousiaste reacties en het deed me veel deugd dat Kwijt zo positief onthaald werd. Daarnaast vond ik het ook mooi dat er gesprekken waren over de personages, hun motieven en hun daden. Bij deze bedank ik dan ook graag van harte Amanda voor de organisatie en de deelnemers voor hun positiviteit en enthousiasme.”
Amanda van Leeuwen, Alexander Roessen en Lilian Brugel-Berbers
