Titel: Een heel gewoon gezin
Auteur: Mattias Edvardsson
Genre: Roman
Uitgever: Luitingh-Sijthoff
Publicatiedatum: Oktober 2019
Aantal bladzijdes: 448
Recensie: Bianca
Over de auteur
Mattias Edvardsson is schrijver en docent op een middelbare school. Een heel gewoon gezin is zijn (inter)nationale doorbraak. In Zweden zijn in korte tijd meer dan 100.000 exemplaren verkocht. Zijn werk is aan meer dan 30 landen verkocht. Hij woont met zijn gezin in Löddeköpinge, Zweden, waar hij werkt aan zijn volgende roman.
Achterflap
Ze zijn een heel gewoon gezin: Adam, zijn vrouw Ulrika en hun negentienjarige dochter Stella. Ze leiden een gerieflijk leven in een villawijk, met goedbetaalde banen en een uitgebreide vriendenkring. Tot Stella wordt gearresteerd op beschuldiging van moord op een man van bijna tweemaal haar leeftijd. Hoe kende ze deze zakenman, en vooral, welke reden zou ze hebben gehad om hem te doden?
Adam gelooft in zijn dochters onschuld. Ulrika denkt echter dat ze iets verbergt. En Stella? Wat is haar kant van het verhaal?
Mijn mening
Een heel gewoon gezin, welk gezin past in dat plaatje? Dat vraag ik me gelijk af. Vader Adam vertelt wat het volgens hem inhoudt, maar of dat gewoon is? Het is een leefwijze waarvan je zelf en je omgeving vindt dat het gewoon is. Gewoon is subjectief, het betekent voor iedereen iets anders. In dit verhaal gaat het vooral om het erbij horen, niet buiten de boot vallen. Het gezegde “doe maar normaal dan doe je gek genoeg” is op dit gezin zeker van toepassing.
De signalen dat dochter Stella als jong meisje anders reageert worden wel gesignaleerd, maar er wordt helaas niets of te weinig mee gedaan. Ouders steken de kop in het zand totdat Stella negentien is en de situatie escaleert.
Het duurde niet lang voor voordat de letters wazig werden en mijn gedachten begonnen te dwalen. Ik viel in slaap met een grote steen in mijn hart vanwege de kloof die tussen mij en Stella was ontstaan, tussen wie we ooit waren en wie we waren geworden, tussen het leed dat ik van ons had en de werkelijkheid zoals die er nu uitzag.
Het functioneren van Stella wordt gebagatelliseerd om te voorkomen dat ouders zelf last krijgen van de gevolgen als zaken in de openbaarheid dreigen te komen.
Je voelt de spanning oplopen als Adam en Ulrike langzaam de grip op hun dochter verliezen. De kleine signalen van de onderlinge verwijdering voel je bij jezelf binnenkomen, het zijn kleine gebeurtenissen met grote gevolgen. Er is vooral sprake van ontkenning.
Een heel gewoon gezin is opgebouwd uit drie delen, het eerste deel is geschreven vanuit vader Adam, in het tweede deel komt Stella aan het woord en in het laatste deel deelt moeder Ulrike haar gevoelens en gedachten en het daaruit voortvloeiend handelen. Door deze opbouw worden vooral persoonlijke gedachten en belevingen intens en openhartig beschreven en ervaar je tijdens het lezen dat iedereen binnen het gezin alles op een eigen manier invult en beleeft.
Ieder mens is tot moorden in staat.
Als een mens maar diep genoeg wordt gekrenkt, is er geen grens die hij niet kan overschrijden.
Dat geloof ik niet. Dat wéét ik.
De schrijfstijl van Edvardsson draait puur om beleving en emoties, het is hem gelukt de personages een eigen karakter te geven waarin ook veel herkenbaarheid schuilt, dit voelt soms zelfs een beetje eng.
Een heel gewoon gezin is een psychologische roman waarin je vooral meeleeft met de gevolgen van zwijgen, er is onvoldoende openheid naar elkaar waardoor men uit elkaar groeit en ieder zijn eigen plan trekt met de daarbij horende gevolgen. Er wordt gehandeld uit liefde maar is dat genoeg?
Het verhaal maakt je met vlagen verdrietig, machteloos en buiten dat voel je ook een stukje spanning naar de uiteindelijke ontknoping. Continu vraag je je af wat zich er nou die bewuste nacht precies heeft afgespeeld.
Een heel gewoon gezin krijgt van mij 4 sterren.
Bianca
