Leesclubverslag: Satya - Sterre Carron

Namens Witsand Uitgevers mochten wij een leesclub doen met het allernieuwste boek van Sterre Carron: Satya. Satya is het dertiende boek in de serie rondom Rani Diaz. Aan deze leesclub deden mee: Isabelle De Bisschop, Anniette Kerver, Vera Van Den Eynde, An Wouters, Lydia Buist en Lien Gautiers. Namens Thrillers and More nam Leontine Meijer-Tisseur deel aan de leesclub. En uiteraard was Sterre Carron zelf ook aanwezig in de groep om de nodige vragen te beantwoorden en de reacties op haar boek te zien. De leiding was in handen van Alexander Roessen.

Onze leesclubs zijn altijd in een aantal blokken verdeeld. Voorafgaand aan het lezen, gaven de deelnemers hun mening over de cover, de achterflap en gaven ze hun verwachtingen over het boek.

Isabelle De Bisschop: We gaan beginnen… cover spreekt me alvast heel erg aan! Net als de titels van Sterre haar andere boeken kan je nog niet meteen opmaken waarover het boek gaat. Gaandeweg het boek kom je dat dan pas te weten en dat is wel fijn, dat is toch altijd een andere spanning die je moet afwachten.

Anniette Kerver: De cover is bij haar andere covers duidelijk een afwijkende met de azuurblauwe iris. Als ik deze in de boekhandel zou zien liggen, zou ik hem wel oppakken omdat het oog eruit springt. Plus Sterre Carron is mijn favoriete schrijfster en heeft in de Nederlandse bibliotheken weinig bekendheid. Ik had hem al op de bestellijst staan. Al haar boeken hebben elke keer een einde. Wauw. Dus ik begin gauw aan dit juweeltje van haar hand.

Vera Van Den Eynde: Ik ben dol op Rani Diaz, zij is voor het ogenblik mijn favoriete personage van de vele thrillers die ik al gelezen heb. Wat betreft de cover vind ik het goed gevonden, met het blauwe oog en de blauwe tekst. Ik zou het in de boekhandel zeker in mijn handen nemen, ook omdat de naam Sterre Carron erop staat. Haar boeken vind ik geweldig. Dus ik zou het boek zeker kopen. Een boek verleidt mij met het uitzicht op de voorzijde en daarna ga ik op de achterflap kijken of het mijn type is waar ik van hou en ja hoor, ik ben overtuigd dat het een spannend en nagelbijtend boek zal worden waar ik nog vele uurtjes plezier aan zal beleven. Ik kan niet wachten om erin te beginnen.

An Wouters: De cover valt zeker op en spreekt ook wel aan. De combinatie van het blauwe oog en de blauwe titel werkt zeer goed. Ik lees tegenwoordig steeds e-books op mijn e-reader. Maar toch blijft de cover voor mij belangrijk. Ik ga graag een boekenwinkel binnen of zoek online om te kijken naar nieuwe boeken die ik wil lezen. Sterre Carron heeft natuurlijk als voordeel dat ik haar al ken als schrijfster en dat ik haar boeken en schrijfstijl goed vind, dus een nieuwe van haar zou ik automatisch vastpakken en de achterflap bekijken. Het leuke is dat ze ook steeds vasthoudt aan die titels die slechts 1 woord zijn en die nieuwsgierigheid oproepen. Waarover gaat het deze keer? En dus is de achterkant even belangrijk om te weten waarover het gaat. Dat bepaalt dan of ik het boek wil kopen of niet.

Lydia Buist: Een hele mooie cover met een afbeelding van een vrouw, met klein beetje rook dat voor haar gezicht zweeft. De titel in blauw net als de kleur van het oog van de vrouw. Op zich heeft het een mysterieuze uitstraling. Ik zou het boek zeker oppakken en mijn eerste gedachte zal dan zijn wanneer ik het zie liggen: ‘Yesss, je bent van mij.’ De titel maakt mij nieuwsgierig. Maar daar komen we dan net als anders wel achter als we het boek lezen. Dat vind ik altijd zo mooi, Sterre heeft titels voor haar boeken dat altijd iets heeft. Titels die we niet zo gauw tegen komen. Het kenmerk eigenlijk van Sterre, een woord als titel, maar wanneer we lezen, komen we erachter waarom ze gekozen heeft voor deze titel. Sterre behoort tot mijn favoriete auteurs. En als ik een boek van Sterre lees weet ik dat alles moet wijken, huishoudelijke klusjes worden uitgesteld. Want als ik eenmaal begin, kan ik moeilijk stoppen.

Lien Gautiers: Ik vind het een mooie cover, echt passend bij de reeks van Sterre Carron. Zij hoeft niet veel meer dan een duidelijke titel (mooi blauw deze keer) én haar naam op het boek. Als het van Sterre is, pak ik het natuurlijk op! Zonder de korte inhoud te lezen zou ik het al kopen. Ze is één van mijn lievelingsauteurs.
Deze cover in zwart wit, met een vleugje rook en enkel de blauwe titel, passend bij het blauwe oog is mooi in zijn eenvoud. Mijn verwachtingen liggen hoog. Sterre heeft me nog nooit teleurgesteld, en de laatste boeken overtreffen altijd haar vorige. Ze blijft groeien op alle vlakken want de ene keer is het heel gruwelijk en de andere keer zijn er gebeurtenissen in het leven van de ene of andere hoofdpersoon die in de vorige boeken ook meedoet, heel spannend.
Zoals bij een serie op tv is er altijd een einde waarbij de lezer naar meer vraagt, naar meer antwoorden zoekt en met meer vragen zit. Laat maar komen, ik kan niet wachten!

Leontine Meijer-Tisseur: Net als hierboven gezegd is, vind ik de cover helemaal passen in het rijtje. Ik ben toch wel weer nieuwsgierig hoe het verder gaat met Rani Diaz en haar familie en collega’s. Het is knap als je een hoofdpersoon na zoveel boeken nog interessant kunt houden.

In het tweede blok vragen we de lezer hoe ze het verhaal vinden tijdens het lezen, of de schrijfstijl bevalt en of ze bijzondere stukjes of citaten tegengekomen zijn. Om geen spoilers weg te geven, heb ik hier geknipt in de antwoorden.

Isabelle De Bisschop: Nu bijna in de helft van het boek en kan het amper wegleggen, maar ja we moeten ook gaan werken ? Het verhaal is er weer bonk op van in het begin. Je hebt meteen zin om verder te lezen, de spanning wordt meteen al goed opgebouwd. De schrijfstijl van Sterre is zo vlot, hoe doet ze het toch dat je na elk hoofdstuk het boek amper kan wegleggen. Het verhaal wordt telkens zo opgebouwd dat je zoveel sympathie voor Rani en haar team hebt. Deze reeks mag nooit stoppen ?

Anniette Kerver: Elk hoofdstuk word je verder in het verhaal getrokken. Je kunt niet terug. De tijd vliegt. Dat wegleggen is het elke keer het probleem. Ik moet slapen nu, want mijn schatten verwachten dat ik elke morgen hun ontbijt klaarzet. Dus het duurt nog even dat ik hem uit heb (gelukkig, kan ik heerlijk genieten van het geweldige boek van Sterre Carron).

Vera Van Den Eynde: Ik ben ook al op een derde van het boek maar mijn nieuwsgierigheid is toch al geprikkeld, hoor. Ik ben heel benieuwd naar de cases maar ook naar het gezinsleven van Rani. Wat gaat er nog allemaal gebeuren? Spannend…

An Wouters: Ssst, ik ben het lezen ;-). Ik zat alleszins wel direct in het verhaal en krijg zin om verder te lezen. Soms duurt dat wel even en bij dit boek had ik dat al vrij snel. Ik ben vooral benieuwd hoe het gaat aflopen, wie de moordenaar is, wie of wat Satya is, …. En ik heb ook wel respect voor de collega’s van Rani want ze is toch niet altijd gemakkelijk he. En nu ga ik verder lezen want ik ben te benieuwd.

Lydia Buist: Ik ben nu op blz. 183. Vannacht was ik om 02.00 uur nog aan het lezen. Kon echt moeilijk stoppen. En het verhaal, nou, ik heb te doen met Rani en haar team. Twee bizarre moorden die dan ook zo beeldend geschreven zijn dat je alles voor je ziet. Ik ga gauw weer verder. Ik denk dat het weer nachtwerk wordt. Maar dat vind ik niet erg. Je mag me wakker maken voor Sterre haar nieuwe boek. Ik geniet 100 %.

Haat kent geen tijdstip en wraak nog veel minder.
Iedere moordenaar maakte een fout, de perfecte moord bestaat niet.

Lien Gautiers: Oh, het is weer een boek om te koesteren! Ik kan er toch ZO van genieten hé, van de boeken van Sterre! Iedere keer verrast te worden! Ik vind het tot nu toe héél knap hoe ze in haar boeken toch steeds weer op een subtiele manier “anders” kan schrijven. Helemaal in het begin, de eerste hoofdstukken daar zou ik bv. niet blindelings van kunnen zeggen ‘oh, dit is door Sterre geschreven’. Ik kan er niet juist de vinger op leggen, maar toch… Dat vind ik dus héél knap van haar. Ik ben weer een “slaapschuld” aan het opbouwen!

Leontine Meijer-Tisseur: Ik ben ongeveer op een derde en het leest weer als vanouds. Maar na zoveel boeken verwacht ik niet dat Sterre ineens anders gaat schrijven. Het verhaal pakt me nog niet zoals een paar voorgaande delen, maar we hebben nog 2/3 te gaan dus er kan nog veel gebeuren.

Sterre Carron nam ook deel aan de leesclub om vragen van de lezers te beantwoorden.

Lien Gautiers: Wat is er een reden waarom een auteur onder een pseudoniem schrijft? Waarom kiest iemand voor zo een gans andere naam?

Mijn echte naam is veel te lang en mijn familienaam begint met de letter ‘V’. Op zich niet erg, maar ik dacht: oh, dan komen mijn boeken helemaal achteraan in de bieb te staan en dat wilde ik echt niet. Een tweede reden is of was, dat ik een auteursnaam zocht die kort en krachtig was. Als ik opnieuw zou kiezen zou ik ‘Carron’ zeker behouden, maar ‘Sterre’ zou ik veranderen. Eigenlijk ben ik te oud om met die voornaam aangesproken te worden, maar iedereen kent me nu als ‘Sterre’ en dat zal zo wel blijven. Klinkt goed, toch?

Leontine Meijer-Tisseur: Hoe vaak heb je er al aan gedacht om te stoppen met Rani en haar collega’s om eens een stand alone te schrijven? Nieuwe personages, misschien nieuwe omgeving? Ben je niet bang dat Rani een kunstje wordt?

Die vraag heb ik een paar weken geleden in de Rani Diaz groep gesteld, je kunt je niet voorstellen wat ik over me heen heb gekregen… Rani moest blijven… dus het volgende boek is zonder twijfel Rani… ben al begonnen, dus het enige wat ik probeer is origineel te blijven ?

Vera Van Den Eynde: Hoe lang doe je er normaal ongeveer over om een boek te schrijven en wanneer schrijf je het liefst, welk deel van de dag?

Ik werk ongeveer drie maand aan een boek en dan bedoel ik schrijven, research doe ik meestal voor ik eraan begin. Daarna drie weken redactie, de coverkeuze, achterflaptekst en als laatste de druk die ongeveer drie weken duurt. Ik schrijf tijdens de dag, ’s avonds lukt me niet dan wil ik andere leuke dingen doen. Bovendien ebt mijn concentratie weg. Ik ben dus, zoals veel van mijn collega’s, geen nachtschrijver ?

An Wouters: Heb je voor jezelf al een soort van verhaallijn uitgewerkt voor de vaste personages in je boeken? Of bekijk je dat boek per boek?

Ik bekijk dat boek per boek, ben nu bezig met de volgende.

Anniette Kerver: Als je zo’n heftige passage hebt geschreven na vele research werk. Kun je het dan makkelijk van je afzetten?

Ik heb dat niet met heftige en of gruwelijke passages, maar wel met emotionele stukken (dat zindert na). Ik heb dat zelf ook met boeken die ik lees, maar als ik ze zelf schrijf dan niet.

Lydia Buist: De titel vind ik mooi en is uniek en past bij jou omdat de titel bestaat uit één woord net als de titels van je vorige boeken. Hoe kom je erop. Bedenk je eerst een titel en ga je vanuit de titel je verhaal schrijven? Ik vind het echt geweldig hoe je de titels bedenkt.

Ik bedenk meestal eerst de titel! ik ga het rijtje met mooie Sanskriet woorden af en kies er eentje uit waarvan ik denk dat ik er wel een verhaal rond kan bouwen (een paar titels zijn niet uit het Sanskriet (Puta, Carta, Indigo).

En dan is het boek echt uit. Wat vonden de deelnemers van Satya?

Leontine Meijer-Tisseur

Wat vind je van de cover? Welke gevoelens roept de cover bij je op?
Mooie cover. Helemaal in de lijn van de meeste voorgaande covers met close-ups.
De cover zal je een bepaald idee/gevoel gegeven hebben over de inhoud van het boek, klopt dit nog na het lezen van het boek?
De cover geeft weinig weg vind ik.
Welke scene uit het boek is je het meest bij gebleven en waarom?
De scène waarin Rani Bas vindt, dat vond ik heel emotioneel.
Kun jij je identificeren met de hoofdpersoon? Wat zou jij hebben gedaan als je in de situatie van de hoofdpersoon zat?
Ik zie mezelf nou niet echt als een Rani.
Kun je de titel van het boek verklaren? Dekt de titel de inhoud van het verhaal? Weet jij zelf een andere titel die bij het boek past?
De titel wordt in het boek wel uitgelegd. Sara betekent “de waarheid”, en die is zeer goed gekozen.
Wat kun je zeggen over de schrijfstijl? Is deze anders dan je (van deze auteur) gewend bent?
Sterre is wat rustiger begonnen dan normaal, al zijn de eerste moorden best nog wel gruwelijk te noemen.
Wat vind je van de opbouw van het verhaal? Hoe ontwikkelt de plot zich?
De spanning bouwt zich langzaam op en heeft een spetterend einde. Er is weer goed over nagedacht. Het zit goed in elkaar. Toch blijf ik wel met een prangende vraag zitten.
Heeft de auteur je kunnen raken? En op welke manier? In positieve of in negatieve zin?
Sterre heeft mij zeker geraakt. Met een bepaalde scène van Rani en het eind, toch wel.
Welke verwachtingen had je vooraf en over dit boek en zijn die wel of niet uitgekomen?
Ik heb wel een bepaalde verwachting bij de boeken van Sterre. Ik ben altijd nieuwsgierig. En ze heeft mij toch wel weer een paar fijne uurtjes bezorgd.

Lydia Buist

Mooie cover, past goed bij Sterre haar andere titels. Satya mooi in blauw weergegeven en valt daardoor goed op.
De cover heeft mij geen bepaald gevoel gegeven. Wel ben ik altijd nieuwsgierig naar de titel de betekenis. En daar kom je dan tijdens het lezen achter.
De scène dat het mij duidelijk werd wie de dader was maar ook de reden waarom. En dat Rani achter een groot geheim komt en daardoor tot een beslissing komt hoe ze verder gaat.
Ik kan mij niet identificeren met de hoofdpersonage. Maar wat ben ik blij dat ik niet in haar schoenen sta. Ze heeft veel meegemaakt ze is daardoor wel een sterke vrouw geworden. Die zich niet over haar heen laat lopen.
Satya = Waarheid een woord dat ik nooit meer vergeet. Ik had het met Sien te doen. Ze spreekt de waarheid over vele gebeurtenissen maar niemand die haar gelooft. Niemand die haar ziet. Totdat …
Sterre heeft een fijne schrijfstijl, je zit als lezer echt helemaal in het verhaal. Je bent getuige van alle gruwelijkheden. En ik kon echt moeilijk stoppen met lezen.
Opbouw van het verhaal is goed. En het plot is echt geweldig maar ook triest. De dader laat zich zien en vertelt haar verhaal. Een verhaal dat mij heeft geraakt ook omdat het in het echte leven gebeurt.
Verwachting is altijd hoog, maar met Satya heeft Sterre zich overtroffen. De beste uit de reeks. Het heeft mij slapeloze uurtjes bezorgt maar het was het waard

An Wouters

Mooie cover. Spanning om te lezen waarover het boek zal gaan en waarom die cover en titel gekozen is.
Ik vond het vooral een aantrekkelijke cover maar ik had nog geen bepaald idee dat veranderd is na het lezen. Het zag er spannend uit en het was ook een spannend verhaal.
Het stuk waarin Rani op zoek gaat naar bewijzen in het huis van Bas. Dat lijkt me als vriendin niet evident om te doen en zeker niet als je dan nog iets vindt dat je niet echt had verwacht.
Nee, niet echt. Ik vind het een beetje jammer dat ze rookt, op zich stoort dat wel voor mij. En niet dat ik ze dan minder sympathiek vind, maar ik merk bij mezelf dat het wel opvalt. Nu ik ben nog altijd fan van haar net zoals ik fan van Harry Hole, die zich vaak te pletter zuipt. Dus ik vraag me ook wel af of dat een bewuste keuze is dat ze rookt.
Het wordt uitgelegd in het boek en die speciale titels passen ook wel in de serie, dus die zou ik niet veranderen. Het maakt de serie herkenbaar en geeft ook niet direct veel weg aan de lezer. Dus dat maakt het ook wel extra spannend.
Het verhaal kwam wat rustiger op gang, maar was voor mij ook wel prima. Het leest alleszins heel vlot. Ik lees vaak in de trein en daar kan je snel afgeleid zijn. Maar met dit boek had ik daar totaal geen probleem mee.
Zat goed in elkaar, mijn dader werd bevestigd maar dan was er nadien nog wel de spanning omtrent het hoe en waarom. Het enige wat ik een beetje mistte was de situatie met Romy dat die op een gegeven moment niet echt meer aan bod kwam.
Ja, je verwacht niet altijd sympathie te hebben voor de dader en bij deze had ik dat toch wel. De manier waarop Sterre deze persoon voorstelde, dat deed me wel wat.
Het is een boek uit een reeks, dus je hebt natuurlijk wel bepaalde verwachtingen. En die zijn wel uitgekomen. Het was een spannend boek, ik ben weer wat meer te weten gekomen over Rani, haar collega’s, haar gezin. De dader is gevonden maar ik kijk ondertussen toch ook weer uit naar een vervolg ….

Vera Van Den Eynde

Ik vond het een typische Carron cover. Wel mooi gedaan met het blauwe oog en de blauwe tekst, dat viel direct op. De cover riep bij mij geen bepaalde gevoelens op enkel dat ik het boek wou lezen.
De cover geeft niet veel prijs, alsook de naam niet.
De scene dat het meeste is bijgebleven is dat van Romy die aan het puberen is en haar eerste verliefdheid meemaakte, het deed mij terug denken aan mijn eerste kalverliefde als puber.
Ik vind mezelf niet echt een Rani, een vrouw van niets terugdeinst en de moorden samen met haar team de moordenaar willen vatten. Op privé vlak in het verhaal zou ik wel net als Rani hetzelfde hebben gedaan met Bas op het einde van het verhaal.
Satya betekent “waarheid” en zoals blijkt komt de waarheid altijd uit. De titel past wel bij het verhaal, het is typisch Sterre Carron, een korte maar krachtige titel, die je in het verhaal dient te ontdekken.
De schrijfstijl is vlot om te lezen. Een typische Sterre Carron stijl.
De opbouw van het verhaal vond ik spannend. Ik had moeite om het boek weg te leggen om andere dingen te doen en voornamelijk te gaan slapen.
Sterre heeft mij in positieve zin kunnen raken, vooral op het einde, er is nog hoop voor de dader.
Ik verwachte een spannend boek met een mooi verhaal en heb dit ook gekregen zoals altijd van deze schrijfster.

Anniette Kerver

De cover is apart met één oog gericht op iets. Het onvoorspelbare karakter van de persoon in kwestie, bij het lezen geeft dit het gevoel dat er altijd iemand met je meekijkt, zoals bij hoofdinspecteur Rani en haar team van moordzaken.
Wanneer Rani zelf thuis wordt aangevallen en het directe gevolg voor haar privéleven wat op zijn kop wordt gezet.
Mij verplaatsen in hoofdpersonage? Neen, er gebeurt veel narigheid waar kinderen trauma’s oplopen en gekke dingen gaan doen.
Satya de titel. Bij moordzaken gaan bij onderzoek uit dat Satya een persoon is. En je wordt op het verkeerde spoor gezet.
–
Bij elk boek van Sterre heeft ze elke keer weer net iets andere opbouw en verwerking van het onderzoek. En elke keer brengt ze op haar manier de spanningsopbouw van het verhaal.
–
De verwachting is elke keer weer hoog, want elk boek dat ik lees van haar wil je meteen uitlezen om te weten hoe het verhaal in elkaar zit.

Isabelle De Bisschop

De cover spreekt meteen aan door de blauwe letters die eruit springen voor het grijze gezicht met de felblauwe ogen. Heel sterk gekozen, want voor de start van het boek kan je aan de cover niet helemaal opmaken waarover het boek gaat. Na het lezen begrijp je de cover echter helemaal!
De titel Satya is ook volledig Sterre Carron, net als alle andere titels in de reeks. Hiermee weet je totaal nog niet waarover het boek gaat. Sterre slaagt er telkens in unieke titels te bedenken en daar het verhaal rond op te bouwen. Het is steeds een bijkomende spanning tijdens het lezen wanneer je de betekenis van de titel komt te achterhalen. Satya is geweldig goed gekozen voor het boek, de betekenis weerspiegelt de kern van het verhaal.
De schrijfstijl is heel aangenaam en vlot, net als haar vorige boeken. Bij elk hoofdstuk bouwt ze ergens eens stukje spanning in waardoor je amper het boek kan wegleggen. Bij het begin van het boek zat ik meteen op de trein en wou ik zo snel mogelijk het eindstation halen.
De opbouw van de spanning is heel sterk, eigen aan Sterre Carron haar schrijfstijl en waar ze telkens geweldig in slaagt!
Het einde van het boek is ook aangrijpend, ze brengt een emotie teweeg waar je toch even bij gaat stilstaan. Hoe je door een bepaalde manier begrip en sympathie voor iemand “fictief” gaat krijgen.
Ik had heel wat verwachtingen van Satya, net omdat de vorige boeken geweldig goed waren. Deze zijn weer HELEMAAL ingelost! Sterre is een topschrijfster, ik kijk al uit naar haar volgende boek! Het geweldige team van Rani Diaz moet blijven bestaan!

Lien Gautiers

Ik vind het een mooie cover, echt passend bij de reeks van Sterre Carron. Zij hoeft niet veel meer dan een duidelijke titel (mooi blauw deze keer) én haar naam op het boek. Als het van Sterre is, pak ik het natuurlijk op! Zonder de korte inhoud te lezen zou ik het al kopen.
Ik had deze keer geen bepaald gevoel bij de cover. Ik vond de blauwe titel en het blauwe oog gewoon mooi passen (bv. bij Pitta was het bootje mysterieus). Maar na het lezen van dit boek wordt het pas duidelijk waarom volgens mij voor deze cover is gekozen. “Een enge flikkering in haar felblauwe ogen” (komt nog eens opnieuw voor). Dus: prima gekozen.
De scene die het meest bijgebleven is: het poesje in de doos en de schrik dat er iets mee zou gebeuren.
Het hoofdpersonage: ik weet niet goed wie hier hoofdpersonage is, Rani of de dader? Zoals iemand al zei: (bij Rani) het roken “stoort” (niet echt, want ik heb geen last hier van de geur) dus ik rook al niet. Maar ik heb het nu al in verschillende leesclubs ondervonden: die kleine stukjes van de auteur komen zo subtiel in het verhaal: Sterre rookt, een andere auteur drinkt veel wijn, nog een andere drinkt geen koffie maar wel veel thee. Ik vind dat grappig om zo te ontdekken, is wel opvallend! Ik heb ook wel haar op mijn tanden vanwege mijn beroep maar ik ben niet zo “frank”. Rani is een “held” (dat ben ik niet). Ik heb ook zo geen last van humeurigheid.
Als je als hoofdpersoon de dader bedoelt: nee, ik zou niet kunnen moorden en kunnen slapen en opnieuw kunnen moorden. Maar ik kan me ook niet voorstellen om met zo een jeugdtrauma te moeten leven.
Satya: waarheid, ja dat wordt ook op het einde heel duidelijk. Je blijft je tot het plot afvragen op wat het woord, zelfs al weet je de betekenis, slaat. Een waarheid die nooit geloofd werd moet vreselijk zijn!
Een andere titel kan ik zo niet bedenken omdat alle titels van Sterre haar boeken op die manier zijn gekozen, dat ze pas later worden verklaard en dat de meeste mensen het woord niet zomaar kennen. Dus, ik zou er niets aan veranderen.
Schrijfstijl: ja, die was weer wat anders dan Pitta en Amla. Veel rustiger opgebouwd, nog veel meer van het privé-leven van Rani en co verteld (heerlijk), tot het spannender en spannender wordt. Heel gruwelijk vond ik niets. (Pitta en het bootje…daarentegen… ?)
Misschien omdat we ondertussen al heel wat zijn gewend in de verhalen van Sterre?
De opbouw is super! Het feit dat iedereen zegt dat ze willen blijven lezen en ik ook heel veel moeite had om het boek soms weg te leggen (slaapziekte) duidt dat het echt wel heel goed ineen zit. Het is ook niet te moeilijk om nadien terug op te pakken en verder te lezen, zonder de draad kwijt te zijn. Je wil lezen en lezen en lezen en weten “wie, wat en hoe”. Nooit werd ik teleurgesteld. En ja, “de vraag”… daar zullen we in het volgende boek wel meer over te weten komen, hoop ik!
Ja, natuurlijk word je als lezer geraakt: de dader … wat die heeft meegemaakt. Helaas is over die ziekte, want dat is het ten slotte, nog heel weinig geweten bij het grote publiek.
Ik heb altijd heel hoge verwachtingen naar het nieuwe boek van Sterre! Ik wil meer en meer en verder en verder. En weer heeft ze niet teleurgesteld. Zalig om te lezen, mijn dochter is er ook helemaal aan verslingerd. Laat de volgende maar weer komen! Ik kijk reikhalzend uit!

Sterre was zelf ook enthousiast over de leesclub en had nog een laatste groet aan de deelnemers:

Lieve lezers, bedankt voor jullie tijd en interesse in het boek Satya. We hebben samen een mooie tijd gehad en natuurlijk hoop ik tot een volgende keer! Als het oké is voor Alexander en de andere beheerders van T&M, dan zien of lezen we elkaar in april terug. Een nieuw verhaal met onze Rani. ?
Alexander, veel dank dat je de leesclub in goede banen leidde en voor alle andere beheerders van T&M, heel erg bedankt dat ik een leesclub bij of met jullie mocht doen. Natuurlijk wil ik ook graag mijn uitgever, Dirk Demuynck van Witsand Uitgevers, bedanken voor deze kans.
Ik heb enorm genoten!
Lieve vrienden, geniet van de eindejaarsfeesten, geniet van elkaar, wees lief voor elkaar en geniet van boeken. Op naar een geweldig nieuw levensjaar! Dikke, dikke knuffel voor al het moois dat jullie me hebben gegeven! Liefs, Sterre! Xxx

Met dit verslag is de leesclub officieel tot een einde gekomen. Wat nog rest is het eindoordeel. Ook deel 12 van Sterre Carron wordt enthousiast ontvangen:

Isabelle De Bisschop: 5 sterren
Anniette Kerver: 5 sterren
Vera Van Den Eynde: 5 sterren
An Wouters: 5 sterren
Lydia Buist: 5 sterren
Lien Gautiers: 4,5 sterren
Leontine Meijer-Tisseur: 4 sterren

Hiermee komt de gemiddelde eindscore afgerond op een score 4,78 oftewel 5 sterren.

Wij danken Sterre Carron, Witsand Uitgevers en uiteraard de deelnemers. Tot een volgende leesclub!