Titel: Egotripper
Auteur: Vi Keeland
Genre: Feelgood
Uitgeverij: Volt
Vertaling: Hanneke van Soest
Publicatiedatum: Oktober 2019
Aantal bladzijdes: 318
Recensie: Danielle
Over de auteur
De boeken van Vi Keeland zijn in twintig talen vertaald en te vinden op de bestsellerlijsten van The New York Times, Wall Street Journal en USA Today. Wereldwijd zijn er meer dan een miljoen exemplaren van haar boeken verkocht. Ze woont in New York. In Nederland zijn de boeken In de lift en De baas reeds verschenen.
Het verhaal
Emerie is net ’s avonds laat nog haar nieuwe kantoor aan het inrichten, als er een inbreker voor haar neus staat. Wanneer ze hem met haar krav–maga-skills te lijf gaat, vindt hij dat alleen maar hilarisch. Hij blijkt helemaal geen inbreker te zijn: hij is Drew Jagger, de echte huurder van het pand. Emerie is opgelicht, en de huurbaas aan wie ze de aanbetaling heeft gedaan is nergens meer te vinden.
Drew krijgt medelijden met Emerie wanneer hij hoort hoeveel geld ze kwijt is, en dat ze nu met meubels en al op straat staat. Hij doet haar een aanbod: als ze zijn telefoon opneemt zolang zijn secretaresse op vakantie is, mag Emerie nog even in zijn kantoor blijven tot ze een nieuwe plek heeft gevonden.
Drew is ietwat arrogant, drop dead gorgeous, en een nietsontziende echtscheidingsadvocaat. Emerie is zachtaardig en een succesvolle relatietherapeut. Ze hebben niets met elkaar gemeen. Behalve dan een wederzijdse aantrekkingskracht die met de dag lastiger wordt om te weerstaan.
Hoe heerlijk is het om de eerste bladzijde te lezen van dit boek en meteen te voelen dat er iets staat te gebeuren waardoor er een warm gevoel je lichaam naar binnen stroomt. Want ondanks dat er meteen een haat-liefdeverhouding ontstaat tussen Emerie en Drew is de aantrekkingskracht tussen beide personages groots weergegeven en hoop je dat dit gaat overwinnen.
Vi heeft de kracht om met slechts twee hoofdpersonages het verhaal zo neer te zetten dat je helemaal opgaat in dit koppel, met alle ups-and-downs, die qua beroep net het tegenovergestelde van elkaar uitoefenen. Waar Emerie probeert relaties te redden, zorgt Drew ervoor dat, zodra het dan toch ten einde loopt met een relatie, er het beste voor de verdedigende partij uit te halen.
Mensen zijn jaloers als ze iets willen hebben wat iemand anders heeft. Ze zijn territoriaal wanneer ze iets beschermen wat ze al hebben.
Niet dat het verhaal alleen maar draait om het kat–en–muisspel, ook heeft ze er een emotionele lading weten neer te leggen als het draait om het voogdijschap over de zoon van Drew. Dit zorgt ervoor dat je zeker niet wilt stoppen met lezen om de simpele reden dat je zeker wilt weten of het allemaal goed afloopt.
Tevens mag hier ook wel een compliment gegeven worden aan de vertaler van dit verhaal, Hanneke van Soest, aangezien de juiste woordkeuze de verhaallijn en het leesplezier zeker bepaalt en dat is absoluut met Egotripper gelukt.
4 sterren voor Egotripper.
Danielle
