Titel: Hars
Auteur: Ane Riel
Genre: Thriller
Uitgever: Prometheus
Vertaling: Kor de Vries
Publicatiedatum: Juni 2019
Aantal bladzijdes.: 270
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Ane Riel (1971) studeerde kunstgeschiedenis en publiceerde diverse educatieve boeken voordat zij debuteerde als literair auteur. Met Hars brak zij wereldwijd door en won zij de vier meest prestigieuze literaire prijzen uit Scandinavië. Het boek werd verkocht aan 21 landen. In 2020 verschijnt de verfilming, met Sofie Gråbøl (The killing) in een van de hoofdrollen.
Achterflap:
Liv stierf toen ze nog maar zes jaar oud was. Tenminste, dat is wat iedereen denkt. Haar vader weet dat hij de enige is die ervoor kan zorgen dat zij veilig is. Dus verlaat hij op een avond zijn afgelegen huis om zijn boot de zee op te duwen en richting de rotsen te sturen, om nadien zijn dochter als vermist op te geven. In het huis dat steeds voller wordt houdt Liv zich in een container verborgen. Zo hoeft zij nooit naar school. En zo blijft zij voor altijd bij haar ouders. Want haar moeder wordt alsmaar groter en komt het huis ook nooit meer uit en haar tweelingbroertje Carl is altijd dicht bij haar, alhoewel zij de enige is die hem kan zien… Spannend, grimmig, verontrustend én liefdevol – Hars is een intense en unieke psychologische thriller die je bij de strot grijpt en niet meer loslaat.
Mijn mening:
Hars is het verhaal van de zevenjarige Liv, zij leidt samen met haar ouders een afgezonderd leven op een klein eilandje, ’t Hoofd genaamd.
In het begin gaat het alleen om afzondering, maar langzaamaan wordt het van kwaad tot erger. Er is weinig tot geen sociale controle waardoor de situatie geruisloos extreme vormen aan gaat nemen, het sluipt er als het ware in, een benauwend gevoel wat je tijdens het lezen zelf ervaart, het ongeloof groeit naarmate je verder in het verhaal mee getrokken wordt.
Ane Riel heeft het verhaal zo fijn en gedetailleerd neergezet dat ik het gevoel krijg dat het deels berust op realiteit. De situatie van het gezin groeit langzaam uit tot een ware nachtmerrie met een tragische afloop.
Eigenlijk dacht ik nooit aan wat ik was. Ik denk dat ik was wat zij zagen. En af en toe zag ik iets wat zij niet zagen.
De schrijfstijl van Riel zuigt je mee in het verhaal, meerdere keren krijg ik een naar onderbuikgevoel. In de uitwerking van de personages springt de psychologische diepgang er met kop en schouders bovenuit. De zieke geest is goed uiteengezet, vreemde gedachten worden omgezet in bizar gedrag waar je nekharen van overeind gaan staan. Aan de andere kant voel je de beperkingen van de personages waardoor ze reageren zoals ze reageren en geen inzicht hebben in hun eigen ziek zijn en daar dus ook niet naar kunnen handelen. Men reageert vanuit de beste bedoelingen met alle gevolgen van dien.
De betrokkenheid van een onbevangen kind in dit verhaal maakt het verhaal des te heftiger. Het netwerk zou hier moeten reageren, het verhaal is extreem maar zeker niet geheel ondenkbaar in onze samenleving waar enorm gekort wordt op de zorg, en dan spreek ik jammer genoeg uit ervaring.
Als je bestand bent tegen gruwelijke scenes die tot in detail beschreven worden en je daarbij graag in het hoofd van de personages kruipt moet je dit verhaal zeker lezen.
De gedachten aan wat er was geweest en aan wat er zou komen. Uiteindelijk kon hij geen onderscheid meer maken. Uiteindelijk versmolt alles met elkaar.
Een psychologische thriller die zo uit het leven gegrepen zou kunnen zijn. Excentrieke figuren, mensen die een teruggetrokken leven leiden en geen hulp accepteren, we kennen ze allemaal. Kinderen die de dupe worden van het zieke gedrag van ouders, een bizar verhaal wat je niet in de koude kleren gaat zitten. Psychiatrie ten top, zo herkenbaar dat mensen in staat zijn tot gekke dingen.
Hars van Ane Riel krijgt van mij een dikke 5 sterren.
Bianca
