Susan van Eyck schrijft en fotografeert. Ze woont met haar man en twee kinderen in Leiden. Stuk van jou is na Mijn beeld van jou en Weg van jou haar derde roman. Wij stelden haar een aantal vragen.
Hoi Susan, zou je je in het kort aan onze lezers willen voorstellen?
Ik ben Susan van Eyck, 40 jaar oud, ik ben getrouwd en heb twee kinderen, een zoon van bijna twaalf en een dochter van bijna tien. En ik schrijf dus.
In 2018 is jouw debuutroman Mijn beeld van jou verschenen. Betekent dit dat je nog maar kort schrijft? Of is het er niet eerder van gekomen een boek uit te brengen?
Ik schrijf al heel lang, ik heb van alles geschreven. Vroeger vooral heel veel korte verhalen, maar ook dagboeken en blogs, maar ook dingen die ik gewoon voor de lol schreef, niet bedoeld om gelezen te worden. En ook nooit gepubliceerde manuscripten.
Inmiddels is je derde feelgood Stuk van jou verschenen, een vervolg op je debuut, zijn er nu nog meer personages uit deze twee verhalen die een vervolg krijgen?
Zoals het er nu uitziet ben ik het niet van plan, maar je weet het nooit. Het boek waar ik nu aan werk gaat over heel nieuwe personages.
Je boeken worden vergeleken met de verhalen van Jojo Moyes, daar ben ik het wel mee eens, is zij jouw inspiratiebron?
De boeken van Jojo Moyes zijn heel goed en het is een eer om met haar vergeleken te worden, maar ik geloof niet dat ik één bepaalde inspiratiebron heb. Ik lees heel veel en ik denk dat ik van de meeste schrijvers wel iets leer.
Waarom ben je romans gaan schrijven en niet bijvoorbeeld thrillers, of young adult?
Eigenlijk schrijf ik gewoon wat ik in mijn hoofd heb zitten, ik heb niet een vooropgesteld plan dat het in een bepaald genre moet passen. Ik heb wel eens geprobeerd een thriller te schrijven, en ook wel eens een kinderboek, ik moet wel zeggen dat dit me het beste ligt. Maar het is geen bewuste keus geweest.
Je schrijft en fotografeert, is fotograferen een hobby of meer dan dat?
Een aantal jaar geleden heb ik wel geprobeerd om meer te doen met fotografie, maar dat is nooit echt van de grond gekomen. Er zijn zoveel goede fotografen, waarschijnlijk ook gewoon heel veel die beter zijn dan ik, het is moeilijk om dan echt door te breken. Daarbij ligt mijn hart toch meer bij schrijven. Ik doe het nu dus gewoon weer voor de lol.
Lees je zelf graag? En zo ja, wat dan?
Ik lees graag feelgood, maar ook thrillers, bijvoorbeeld Harlan Coben vind ik heel goed. Young adult vind ik ook nog steeds leuk om te lezen, bijvoorbeeld de boeken van Katarina von Bredow, een Zweedse schrijfster. Het boek Ik en mijn broer is een van de mooiste boeken die ik ken.
Als je zelf aan wie dan ook een vraag zou mogen stellen, wie zou dat zijn en wat zou je vragen?
Ik heb een zoon met autisme. Hij kan wel praten, maar alleen functioneel, bijvoorbeeld ‘mag ik een boterham?’, dus om aan te geven wat hij wil. Ik zou heel graag echt met hem willen praten en willen weten hoe hij de wereld ziet.
Wat is jouw ultieme manier van ontspannen?
Mijn guilty pleasure: kleurplaten kleuren. Muziekje erbij en dan kan ik echt mijn hoofd leegmaken.
Wat is je lievelingsgerecht en zou je het recept daarvan met ons willen delen?
Ik vrees dat ik niet echt een topkok ben, dus ik kies een recept dat mijn moeder vaak maakt. Dit is de variatie met vlees, maar het is ook zonder vlees lekker.
1 grote ui
750 gram kipfilet of lamsvlees in blokjes, met peper en zout bestrooid
20 gedroogde abrikozen
20 verse dadels
kopje sinaasappelsap
boullionblokje (kip)
1 theelepel gemalen kruidnagel
1 theelepel kurkuma
1 theelepel gemberpoeder
2 theelepels kaneel
Snipper de ui grof en bak deze in een beetje olie. Voeg de kipfilet toe en bak deze mee. Snij de abrikozen en dadels in tweeën en voeg toe. Schenk sinaasappelsap erbij, voeg kruiden en bouillonblokje toe en vul aan met water tot alles net onder vocht staat. Laat op zacht vuur sudderen, roer af en toe door tot het smeuïg is geworden en dadels en abrikozen heel zacht en een beetje uit elkaar gevallen zijn en het vlees goed gaar is. Serveren met couscous.
