Marieke Simons debuteerde in 2018 met haar young adult Geheim akkoord bij Futuro uitgevers. Zij werkt ondertussen aan een nieuw boek en binnenkort verschijnt van haar een kort verhaal in de waddenbundel Aangespoelde verhalen. Tijd voor een openhartig gesprek.
Voor degenen die je misschien nog niet zo goed kennen, wie is Marieke Simons?
Lastige vraag, wie ben ik? Ik ben een dromer, tegelijkertijd pragmatisch, kan vrij sarcastisch uit de hoek komen, maar ben toch een verlegen kat-uit-de-boom-kijker. Tegenstellingen. Ik hou ervan om met mensen te kletsen en te brainstormen, maar als het te druk wordt, trek ik me net zo makkelijk dagenlang terug in mijn huisje om alleen tegen de personages in mijn hoofd te praten. Ik wil me laten zien, maar word verlegen als iedereen naar me kijkt.
Ik woon samen met mijn dochter en zoon in ons soms opgeruimde huisje, waar ik naast mijn baan, uitstapjes met vriendinnen, een vriendje in Drenthe (ja, ik weet het, best ver weg) en alle sporten van de kinderen (dat zijn er nogal wat) ’s avonds tijd maak voor mijn droombaan, het schrijven van verhalen. Ik droom vaak en lang, zo ook van een eigen boek. In 2018 kwam die droom uit en werd na een jarenlang schrijfproces Geheim akkoord geboren, mijn eerste maar hopelijk niet mijn laatste boek (meer daarover in de vragen hieronder).
Je passie voor muziek. Hoe uit zich dat?
Ik ben veel bezig met muziek, voornamelijk met het dromen erover om deze passie ooit om te zetten in concrete plannen. Maar die dromen helpen me wel. Want muziek roept emotie op en emotie heb ik nodig om te schrijven, om weg te dromen en nog meer verhalen te kunnen creëren. Muziek en schrijven zijn voor mij één. Ik zou veel meer met muziek willen doen, helaas lukt dat niet altijd. Ooit heb ik de wens om piano te leren spelen, wie weet komt die sneller uit dan ik denk. Mijn zoon is namelijk heel muzikaal en het lijkt me erg leuk om samen piano te leren spelen. Hoewel ik ervan overtuigd ben dat hij het sneller doorheeft dan ik. Zelf zing ik, maar niet voor publiek. Dat is te eng.
Heb je zelf een overeenkomst met een van de hoofdpersonen?
Op een podium staan is eng. In de belangstelling staan is spannend. Dus heb ik een overeenkomst met een van de hoofdpersonages, ja zeker wel. Ik wil veel en droom veel, maar durf te weinig. Ik mag me meer laten zien en dat mogen Aisling en Thomas ook. Hun vriendschap is ook heel bijzonder, die magische klik. Met deze hoofdpersonages zou ik graag nog veel meer overeenkomsten willen hebben. Wie wil er nu geen beroemd vriendje dat in een band speelt?
Heb je vroeger zelf in een bandje gespeeld of willen spelen?
Ik heb in een koor gezongen, niet heel stoer. Ik wilde graag ooit in een jongensbandje willen zingen maar had er de ballen niet voor (wel de flauwe humor). ?
Vanwaar de keuze voor een YA?
Op het moment dat mijn boek af was, had ik niet echt een duidelijk genre voor ogen. Meestal zijn de hoofdpersonages iets ouder dan de lezers. Vandaar de keuze voor Young Adult, maar het had ook een feelgood kunnen zijn. Ik hoor van de moeders (en vaders) dat ze er net zo van genieten tijdens het lezen. Als je opgegroeid ben in de jaren negentig herken je er genoeg in. Gezien de hoofdpersonages en hun ontwikkelingen denk ik dat dit goed bij de jongeren past, met hier en daar een tweede jeugd voor hun ouders.
Kunnen we in de toekomst ook een ander genre verwachten?
Ja zeker, ik houd van feelgood en schrijf graag over de romantiek gecombineerd met muziek. Of ik ooit een thriller ga schrijven, weet ik niet. Ik ben niet zo goed in het killen van mijn darlings. Misschien is het daarom een uitdaging die ik maar eens aan moet gaan.
Is er een favoriete schrijver/muzikant die je inspireerde tijdens het schrijven van het boek?
Ja, dat kan ik niet ontkennen. Mijn favoriete muzikant inspireerde mij tijdens het schrijven van dit boek. Er zitten ook aardig wat verwijzingen in als je weet wie het is. Bladzijde 240 is opgedragen aan hem.
Heb jezelf ook in een soort van studentenhuis gewoond? Zo ja, wat was jouw ervaring? Indien niet van toepassing; hoe sterk was jouw relatie tussen de verschillende studenten en het dealen met verliefdheid?
Ik heb zelf jaren op kamers gewoond, toevallig naast een drummer en onder een gitarist, die vooral ’s nachts veel herrie, sorry, muziek maakten. Op kamers wonen vind ik persoonlijk een ervaring die niet mag ontbreken naast je studie. Wellicht dat de stad Utrecht daar aan bijgedragen heeft. Alles binnen handbereik en je voelt je nooit alleen. We hadden in ons huis geen stelletjes, wel logees die in het donker nogal eens de weg kwijtraakten en daardoor in verkeerde bedden belandden. Genoeg inspiratie om over te schrijven.
Wat houdt jouw beroep als assistent contractmanager precies in?
Precies weet niemand. Ik ben zelf soms ook zoekende binnen de functie, omdat het meer omhelst dan alleen de titel. Ik houd me bezig met de financiën binnen een project, de meer- en minderwerken vanuit de aannemer en check of alles volgens de UAV-gc verloopt. Klinkt saai als ik het zo opschrijf, maar het is uitdagend en afwisselend werk en de collega’s maken het leuk. Ik vind het zelf de perfecte afwisseling tussen structuur en chaos, cijfertjes en houvast op het werk en thuis kan ik mijn creativiteit loslaten.
Onlangs heb je meegedaan aan een schrijfproject voor de korte verhalenbundel Aangespoelde verhalen. Hoe anders was dat ten opzichte van hoe je normaal gesproken schrijft?
Heel anders. Een kortverhaal bevat minder lijnen en personages, maar niet per se back to basic. Het is een goede manier om krachtig op te leren schrijven waar het omgaat, de essentie van het geheel. In een boek heb je meer woorden om iets neer te zetten, kun je meer lijnen introduceren en in een kortverhaal moet dat compacter zonder de focus te verliezen. Daarnaast maak je samen iets, waardoor ik dus vanaf het begin alles al deelde met medeschrijvers. Dat zorgt voor een bepaalde samenhorigheid en verbinding. Je staat er niet alleen voor en het is leerzaam om in een vroeg stadium een verhaal te delen, voor jezelf en voor de anderen. Ook in het proces erna sta je er niet alleen voor en blijf je delen, in tegenstelling tot het schrijven van een boek. Dat gebeurt meestal alleen aan de keukentafel.
Hoeveel uur schrijf je wekelijks en heb je een schrijfplan voor het behalen van je doelen?
Ik werk met een schrijfplan, hoe creatief ik ook ben of wil zijn, structuur mag niet ontbreken tijdens het schrijfproces. Ik probeer zoveel mogelijk uren per week te schrijven, dan raak ik mijn verhaal niet kwijt. Zodra mijn kinderen op bed liggen, klap ik mijn laptop open en lukt het me om een uurtje of twee te schrijven. Ook het liefste ’s avonds, want ik ben heel slecht in vroeg opstaan.
Maandelijks kom ik met de kleurrijke schrijfgroep bijeen en dan schrijven we een hele ochtend en volgen in de middag workshops. Dat helpt om het schrijven bij te houden en te delen. Iets wat ik bij mijn eerste boek te weinig heb gedaan.
Waar schrijf je het liefst?
Ik schrijf aan mijn keukentafel, voetjes op de stoel tegenover me. In de winter een dekentje en in de zomer gaan de keukendeuren open. Mijn tafel staat zo gepositioneerd dat ik lekker naar buiten kan kijken als ik dat wil en genoeg ruimte overhoud voor chocolade en thee. Dat mag niet ontbreken tijdens het schrijven.
En als ik het even niet meer weet, ga ik een rondje lopen, uiteraard met mijn muziek voor nieuwe inspiratie.
Hoe ver ben je met je tweede boek en kun je er iets meer over vertellen?
Mijn tweede boek is al bijna af. Het is pas een eerste versie, maar het verhaal is rond en er zitten weer wat leuke twisten in. Het is los te lezen van Geheim akkoord, maar de personages zijn bekenden en groeien verder in dit boek. Genoeg nieuwe geheimen en intriges, alleen niet helemaal meer binnen het YA genre. Dus dit wordt inderdaad een nieuw genre.
Wat is de tofste concertervaring die je hebt meegemaakt?
De tofste concertervaring maak ik meestal mee voor of na een concert, en niet per se tijdens. De fans zijn namelijk (naast de mannen op het podium) het meest geweldige om te zien en te bestuderen. Zij maken of breken een concert. Ik kan echt talloze anekdotes geven over wat je voor en na een concert meemaakt, van ontroerend tot hilarisch tot soms zelfs schokkend. Misschien dat ik daar ook nog ooit een boek over schrijf.
Vrij recentelijk (begin dit jaar) heb ik een mooie concertervaring gehad tot janken aan toe, dus dat valt niet helemaal onder tof, maar het was geweldig en stiekem dus best tof.
(Foto’s: Pixabay.nl – Free-Photos)
Volg hier de ontwikkelingen van Marieke’s nieuwe boek.
