Wendy Brokers ging na haar studie aan de slag als kinderverpleegkundige, maar bleef altijd geïnteresseerd in schrijven. In 2012 deed ze voor het eerst mee aan een schrijfwedstrijd, al snel volgden een column en twee korte verhalen. In 2017 verscheen haar debuutroman Geluk bij een ongeluk. Wendy woont met haar man en kinderen in Lopik. (www.boekerij.nl)
Wij stelden Wendy een aantal vragen naar aanleiding van haar nieuwe boek Leven met een leugen.
Foto: www.wendybrokers.nl
Kun je ons kort vertellen wie Wendy Brokers is? Hoe zou jouw beste vriend(in) jou omschrijven?
Getrouwd, moeder van vijf (waarvan de eerste net uit huis is) en voorheen kinderverpleegkundige. Nu ben ik officieel verpleegkundige Neonatologie Geboortezorg. En omschrijven… oei… wil je geloven dat ik dat best een lastige vind? Ik denk als druk, sociaal en als iemand aan wie je een heel slechte hebt als ik in mijn gelijk sta en je haarfijn uitleg waarom dat zo is. Ik kan niet tegen onrecht en waar velen confrontaties uit de weg gaan of achter iemands rug mopperen, ga ik die discussie wel aan. En als ik echt boos ben valt er ook nog wel een filter of wat weg. Op de middelbare school werd ik al naar voren geschoven als er een meningsverschil moest worden uitgevochten en daar is nog niets in veranderd. Dat hebben al heel wat afdelingshoofden op mijn werk kunnen beamen.
In het kort, zei je? Zie, daar gaat het al mis. Ik ben niet kort van stof. Dat hadden die vrienden en collega’s je al kunnen vertellen…
Je beroep is neonatologie verpleegkundige, daarin heb je veel te maken met blijdschap, geluk, verdriet, en zeker ook verlieservaringen. Is schrijven voor jou een uitlaatklep?
De neonatologie is een onderdeel van de kindergeneeskunde, en inmiddels breed getrokken Geboortezorg, waar altijd mijn hart heeft gelegen. Ik kan me nog steeds verwonderen over het unieke ontstaan van de mens en aan dat hoopje leven dat aan het begin staat van een hopelijk lange en gelukkige reis. Aan de andere kant is de neonatologie een ‘noodzakelijk kwaad’. Het liefst wens ik iedere ouder een gezonde zuigeling toe, maar als dat niet het geval is kom je op onze afdeling terecht. Of dat nu is omdat je baby te vroeg geboren is of omdat je op tijd geboren baby ziek is. Blijdschap, angst en verdriet liggen op deze afdeling heel dicht bij elkaar. Ik vind het geen recht, maar een voorrecht dat ik voor een kindje van ouders mag zorgen en ik hoop dat ik dat ook uitdraag. Dat ik ze tot steun kan zijn en soms zelfs kan helpen te relativeren én dat ze beseffen hoe ongelooflijk waardevol hun bijdrage is, ook al denken sommige ouders dat ze maar weinig kunnen betekenen in dit stadium.
Schrijven is daarin niet echt een uitlaatklep, want ik kan het werk over het algemeen loslaten als ik weer thuis ben, maar de emoties die er altijd zijn op onze afdeling helpen me wel om mijn karakters vorm te geven.
Hoe bedenk je het thema waar je over gaat schrijven? Komt dit spontaan op of zijn het gebeurtenissen uit de realiteit die je uitwerkt?
Soms komen die thema’s al schrijvende in me op en denk ik: ‘Hé, dat kan ik er ook nog wel instoppen!’ En soms hoor of zie ik iets en bedenk ik dat ik daar best eens over wil schrijven. Een stukje ‘medisch’ vind ik altijd leuk in een verhaal.
Inmiddels is duidelijk dat je aan het derde deel van een trilogie bezig bent, en dan? Heb je daar al ideeën over?
Haha, die ideeën heb ik zeker, maar daarover kan en mag ik nog weinig loslaten.
Ik kan alleen zeggen dat ik oprecht blij ben met alle kansen die ik van mijn uitgevers krijg.
Is feelgood ook jouw favoriete leesgenre, of lees je zelf juist graag iets totaal anders?
Ik lees zelf ook het liefste feelgood. Ik gun me er alleen tijdens het schrijven maar weinig tijd voor. Lezen voelt dan als spijbelen.
Welke ambities heb je nog qua schrijven?
Ik zou heel graag willen dat sommige mensen hun neus niet meer ophalen voor feelgood. Het zijn geen flutverhaaltjes en het zijn geen dertien-in-een-dozijn-romans. Dit genre is niet meer of minder dan thrillers of literatuur. Het is nota bene het meest gelezen genre binnen de bibliotheken.
Dus laat mij dan maar die roman schrijven die cynici daarvan kan overtuigen. Of wellicht heb ik dat al gedaan, maar moeten ze het alleen nog lezen.
Je bent heel actief op Facebook, schrijft daar ook bijna dagelijks een verhaaltje, persoonlijk lees ik die juist niet omdat ik liever wacht op het complete verhaal. Krijg je dat vaker te horen? Dat je het geduld van mensen daarmee op de proef stelt 😉 ?
Jazeker! En dat snap ik ook. Ik lees zelf ook het liefste door 😉
Maar het verhaal groeit echt onder mijn handen en ik loop niet veel voor op de lezers, wat de interactie heel boeiend maakt. Ik kan immers de verhaallijn bijsturen als blijkt dat iets niet werkt binnen het verhaal. Dat maakt het heel dynamisch.
Momenteel ben ik bezig op Facebook met ‘Omkijken naar morgen’, het los te lezen vervolg op ‘Baguette met jam voor twee’ en ‘Leven met een leugen’ die ook zo zijn ontstaan. Elke dag om 19.00 uur staan er ongeveer 1000 woorden online. Dat lijkt misschien niet veel en daar laten lezers zich ook regelmatig over uit, maar ik schrijf dus wel de ‘first draft’ van een behoorlijk dikke roman in vier maanden tijd. En daarop zit nog geen enkele vorm van redactie. Dat betekent dat ik dus behalve het schrijven ook tijd kwijt ben aan nalezen en veranderen. Ik ben elke dag minstens één tot soms wel acht uur (afhankelijk van verdere werkzaamheden) bezig met het verhaal.
Is social media voor jou belangrijk?
Zonder social media hadden wij dit interview nu niet gehad… Dat is hoe belangrijk het is en is geweest voor mij als auteur.
Je bent volgens mij een bezige bij, een druk gezin, werken, schrijven, wat is jouw ultieme manier van ontspannen? (Waar haal je überhaupt de tijd vandaan om te schrijven haha)
Die laatste vraag wordt me heel vaak gevraagd en daarop is maar een antwoord: ik máák tijd. Dat betekent ook dat ik ontzettend blij ben dat we dit interview niet ‘live’ bij mij thuis hebben. Dan had ik voor een spik en span huis moeten zorgen en dat is het dus allerminst… Ja, ik kan heel goed de boel de boel laten en dat moet voor mij dus ook om dit te kunnen doen. Overigens: ‘A clean house is a sign of a wasted life’ zei iemand mij eens en met het risico dat ik een aantal poetsgragen voor het hoofd stoot; ik ben het dus echt met dat gezegde eens.
Ontspannen is voor mij schrijven, lezen, koken of gewoon heerlijk buiten in de natuur zijn. Volgend jaar gaan we naar Canada. Zonder laptop. Dat wordt verplicht ontspannen voor mij. En ook wel afzien, vrees ik.
Ovenschotel aardappels anders: www.brendakookt.nl
Wat is je lievelingseten en zou je dat recept met ons willen delen?
Eh… als je me dat vijf jaar geleden had gevraagd had ik je iets anders gezegd dan nu en vraag het me over vijf jaar nog een keer en het is waarschijnlijk iets heel anders.
Deze is momenteel bij meerdere gezinsleden in huis favoriet: “De Ovenschotel Aardappels Anders bestaat uit verse ingrediënten en zo min mogelijk E-nummers. Aardappels zijn een essentieel onderdeel. Ik heb gekozen voor verse aardappels, maar je kunt ook schijfjes gebruiken. Voor de Aardappel Anders saus gebruiken we melk, water, bloem en kaas. Daarbij wordt de schotel op smaak gebracht met oregano, cayennepeper, zout, peper, een half bouillonblokje.” (www.brendakookt.nl)
Waar ik overigens wel even bij wil vermelden dat je die bloem niet bij dat prutje van kip en groenten moet gooien, want dan krijg je klonten die je er niet meer uitkrijgt! Ik maak dat apart van wat boter, bloem, melk en water en gooi het dan pas bij de rest. Zónder klontjes.
Nieuwsgierig naar de boeken van Wendy Brokers?
