Titel: 
De bijles
Auteur: Sara Ney
Serie: Hoe sla ik een Hufter aan de haak #1
Genre: New Adult
Uitgeverij: Tinteling Romance
Vertaling: Olga Hoekstra
Publicatiedatum: Juni 2019
Aantal bladzijdes: 275
Recensie: Miriam
Over de auteur
Sara Ney is de USA Today bestsellerauteur van de How to date a Douchebag-serie en staat bekend om haar grappige en sexy new adult romance verhalen. Ze houdt van ijslattes, historische architectuur en goedgeplaatst sarcasme. Ze heeft een kleurrijk leven, verzamelt vintage boeken, kunst, is dol op vlooienmarkten en ziet zichzelf als Britse.
Het verhaal
Grofgebekt. Arrogant. Een klootz*k. Er is geen twijfel over mogelijk, Sebastian ‘Oz‘ Osborne is de meest gelauwerde atleet van de universiteit, en waarschijnlijk ook de grootste hufter. Een lopend, pratend cliché. Hij heeft vieze praatjes, een geweldig lichaam en het kan hem geen barst schelen hoe jij of anderen over hem denken.
Slim. Elegant. Conservatief. Vergis je niet, Jameson Clarke mag dan misschien wel de meest hardwerkende student van de universiteit zijn, ze is zeker niet preuts. Ze brengt het merendeel van haar tijd door in de bibliotheek en is waakzaam als het gaat om viespeuken, atleten en hufters. En Oz Osborne valt in al die categorieën. Jameson is slim, sarcastisch en… zeker niet wat je op het eerste gezicht zou verwachten.
Hij wil haar beter leren kennen.
Hij wil haar helemaal gek maken.
Hij wil… Haar.
Ik ben fan van Sara Ney. De paar boeken die ik tot nu toe van haar gelezen heb, zijn heel grappig en sexy en zorgen voor een grote glimlach op je gezicht tijdens het lezen. How to date a douchebag – The studying hours ligt al even op die enorme Nog Te Lezen-stapel, maar als dan de Nederlandse vertaling door Tinteling Romance uitgebracht wordt, dan is een blogtour een hele mooie stok achter de deur om eindelijk eens te gaan lezen!
We maken kennis met een hufter eerste klas, Sebastian ‘Oz’ Osborne. Knap, sportief, populair. Hij hoeft maar met zijn vingers te knippen en er ligt een gewillige medestudente voor hem klaar en het interesseert hem geen moer wat iemand anders daarvan denkt. Dat het met dat hufterige wel meevalt, blijkt wel als hij Jameson Clarke ontmoet. De eerste die immuun lijkt voor zijn charmes en voor hem een enorme uitdaging vormt. Jameson komt wat preuts over (vestjes en een parelketting) maar (zoals ze zelf zegt): beoordeel een meisje nooit alleen op haar vestje.
Het touwtrekken tussen de twee is heerlijk om te lezen. Hij daagt haar uit, zij reageert of niet of op dusdanige manier dat hij met zijn mond vol tanden zit. En dat gebeurt niet heel vaak. Langzaam groeit er iets tussen deze twee en dat wil je eigenlijk ook vanaf de eerste bladzijde.
Maar waarom ben ik dan niet heel enthousiast over De bijles – Hoe sla je een hufter aan de haak? Hoewel Oz en Jameson twee leuke personages zijn, mis je toch best wel wat. Als personages worden ze neergezet, maar niet ingekleurd en dat is echt enorm jammer. Ik verwacht zeker geen enorme diepgang, maar meer dan dit was leuk geweest (en beter).
Er komt nog een personage voorbij in De bijles, Zeke Daniels (over hufters gesproken) en laat dat nou de hoofdpersoon zijn in het volgende deel in deze serie: De onvoldoende. Daar ben ik wel nieuwsgierig naar, want steeds als hij opduikt, denk je ‘gast, wat is jouw probleem?’. Ik hoop dat Sara Ney ons wel wat meer de diepte in neemt in deel twee, ik ben benieuwd!
3 krappe sterren voor De bijles – Hoe sla ik een Hufter aan de haak?
Miriam
