Leesclub Echtgenoten, echte mannen – Rob Bakker: conclusie

Onlangs hielden wij een T&M Leesclub met Echtgenoten, echte mannen van Rob Bakker in samenwerking met uitgeverij LetterRijn.

De deelnemers waren: Janny Portma, Anita Schroeyers, Inge Brunnekreef-Harbers, Annette Hulscher, Renneke Bogerd-GrootBluemnink, Sophia Amesz-Grootjans en Naomi van Polen. Namens Thrillers & More las Danielle Henssen mee. De leesclub stond onder leiding van Alexander Roessen. Theo van Rijn van uitgeverij LetterRijn en Rob Bakker waren zelf ook aanwezig in de leesclub.

Het verhaal
Bestaat de Grote Liefde of is dat het Grote Toeval?  Zoals schrijvers altijd hetzelfde boek schrijven en vrouwen altijd dezelfde man trouwen, zo jagen echte mannen altijd dezelfde vrouw na. Dromen zijn niet echt, maar daar kunnen echtgenoten niet mee leven. Liever dan de droom om te brengen, doen ze het de vrouw die de droom belichaamde.
Dit is het verslag van zeven mannen, echtgenoten en echte mannen in een dwaaltocht in een doolhof van liefde en valkuilen. Meer smaken dan die zeven zijn er niet, al kijken de zeven mannen zeven keer anders naar zichzelf. Zoals iedere vrouw ook haar echtgenoot, haar eigen fantasieman schept.

Over de auteur
Rob Bakker (Bussum, 1949) is zelfstandig auteur, journalist, historicus, erfgooier, ondernemer en gediplomeerd uitvaartverzorger. Hij was onder andere twaalf jaar hoofdredacteur van de Nederlandse MAD. Na verkoop van zijn uitgeverij in 2003, rondde hij in 2011 een geschiedenisstudie af met een doctoraal in Genocide- en Holocauststudies, waarvan een wetenschappelijke uitgave in april 2019 volgde. Als romanschrijver geeft hij een vervolg aan zijn eerdere oeuvre.

Onze leesclubs zijn altijd in een aantal blokken verdeeld. Voorafgaand aan het lezen, gaven de deelnemers hun mening over de cover, de achterflap en geven ze hun verwachtingen over het boek. Wat zij er van vonden kun je teruglezen in het tussentijdse verslag.

Na het lezen legden wij de deelnemers van de leesclub Echtgenoten, echte mannen de volgende aandachtspunten voor:

1. Wat vind je van de cover? Welke gevoelens roept de cover bij je op?
2. De cover zal je een bepaald idee/gevoel gegeven hebben over de inhoud van het boek, klopt dit nog na het lezen van het boek?
3. Welke scene uit het boek is je het meest bij gebleven en waarom?
4. Kun jij je identificeren met de hoofdpersoon? Wat zou jij hebben gedaan als je in de situatie van de hoofdpersoon zat?
5. Kun je de titel van het boek verklaren? Dekt de titel de inhoud van het verhaal? Weet jij zelf een andere titel die bij het boek past?
6. Wat kun je zeggen over de schrijfstijl? Is deze anders dan je (van deze auteur) gewend bent?
7. Wat vind je van de opbouw van het verhaal? Hoe ontwikkelt de plot zich?
8. Heeft de auteur je kunnen raken? En op welke manier? In positieve of in negatieve zin?
9. Welke verwachtingen had je vooraf en over dit boek en zijn die wel of niet uitgekomen?

Een aantal deelnemers kwam na het lezen tot de volgende conclusie:

Anita Schroeyers
Na het lezen van het boek kan ik de cover perfect kaderen. De foto, de titel zijn weloverwogen gekozen. De titel is op zich al een veelzeggende samenvatting van de roman die volgt.

Het verhaal wordt gedragen door 7 mannen. Een echt hoofdpersonage kan ik niet aanduiden. Beek komt iets meer naar voren, maar met hem heb ik geen voeling, noch met enig ander personage. Wellicht kan ik hier als reden aanvoeren dat ik niets heb met die ‘echte mannen’. De vrouw bepaalt wel de levens van de mannen, maar met haar heb ik ook geen enkele connectie.

De titel is terecht gekozen en vat het boek zowat samen. De auteur slaat je om de oren met wat of hoe echte mannen zijn, en daar kan ik als vrouw alleen maar uit leren (grapje!), maar of die echtgenoten nu ook echt echte mannen zijn … Ik vind dat de auteur daar ook ruimte laat voor interpretatie. Volgens mij, zit de auteur hierbij constant te knipogen naar de lezer of probeert hij een reactie uit te lokken.

De schrijfstijl vind ik bijzonder. Talloze keren ben ik moeten stoppen met lezen om te herlezen omdat ik niet onmiddellijk begreep wat werd gezegd. Ik verstond de woorden op zich wel, maar in het kader van het verhaal moest ik dikwijls zinnen hernemen, vroeg ik me af wat de auteur wou zeggen. Er is heel veel nagedacht over taal, over ‘hoe zal ik het zeggen’. Volgens mij om de gebruikte taal naar een bepaald niveau te tillen. Ik vind dan ook dat de beschrijving van de bomen, beukenhagen, de personificatie van de natuurelementen heel mooi uitgewerkt worden. De droge humor van de schrijver, zijn ironie, zijn cynisme, maken dat ik me onder het lezen een ‘beeld’ heb gevormd van hoe hij het met zijn stem zou vertellen. In mijn hoofd heb ik de stem en het beeld van een bezadigd verteller die de 7 mannen vanop een afstandje observeert en becommentarieert, zelfs met Nederlands accent!

Het verhaal wordt logisch opgebouwd. Het begint in het donkere bos met de introductie van de 7 mannen, we komen langs de Decamerone en dan gaan we afwisselend het bos of de herberg in, worden we stilaan deelgenoot van wat er speelt tussen de mannen om dan op het einde te lezen van wat ik al een tijdje op voorhand vermoedde. Van een echte plot is geen sprake.

Met dit boek word je als lezer deelgenoot van hoe mannenvriendschappen verlopen. Er bestaan daar heel wat clichés over, waar of onwaar. Dit verhaal geeft een inkijkje in de psyche van mannen die zogenaamd vrienden zijn, die echte mannen zijn, maar die, – net zoals vrouwen -, ook hun geheimpjes, achterdocht en kleine kantjes hebben. Ik heb dit boek natuurlijk vanuit vrouwelijk standpunt gelezen en ben positief verrast door de eerlijke manier waarop de schrijver de mannen presenteert aan zijn lezers.

Lees de volledige recensie van Anita hier.

Renneke Bogerd-GrootBluemink

1. Mysterie naar 7 mannen, ze lijken hetzelfde maar schijn bedriegt!
2. Ja en nee, het gaat tenslotte over 7 mannen en ze zijn vrienden, maar ze zijn niet allemaal hetzelfde.
3. Daar kun je kinderen mee opvoeden en als het gaat vervelen zal niemand je verplichten om nog langer bij een oude, lelijke dikkerd te blijven; wees reëel, je hoeft je vrouw-zijn niet voor eeuwig ontkennen. Dit is toch wat mannen doen? Een vrouw in de steek laten wanneer ze zelf liever een jongere vrouw willen!
4. Nee met geen enkele, geef wel aan dat als dit echte mannen zijn dan heb je er niets aan, egoïstische en niet meelevende figuren is mijn mening.
5. Het past en dekt het verhaal wel, meer heb ik er niet over te zeggen.
6. Het boek leest niet goed door, is soms moeilijk te volgen en sommige zinnen stoppen naar mijn mening ineens. Van de auteur heb ik niet eerder iets gelezen.
7. Op zich is de opbouw wel logisch achteraf, maar een plot heb ik niet herkend.
8. Negatief, deze mannen zullen nooit mijn vrienden worden.
9. Ik hoopte de mannenziel beter te begrijpen, helaas is dit niet gelukt.

Lees de volledige recensie van Renneke hier.

Danielle Henssen 

1. Zoals ik al eerder aangegeven heb zeggen covers me maar heel weinig. De uitspraak ‘don’t judge a book by its cover’ is gewoon hier duidelijk van toepassing.
2. Had geen relatie gelegd tussen cover en boek aangezien ik het manuscript gelezen heb en de cover toen nog niet bekend was.
3. Voornamelijk de dialogen van Beek met zichzelf waarbij zijn twijfel of hij het al dan wel of niet moet vertellen aan Chris.
4. Beek blijft boeien, niet dat ik me kan identificeren met hem maar ik vind hem boeiend. Laat hem zo zijn zoals hij is dus ik ga hier niks aan veranderen.
5. Titel is duidelijk en goed gekozen.
6. Anders, verassend, filosofisch en zeker anders dan zijn vorige boeken.
7. Opbouw is soms moeilijk te volgen. Het is dan ook geen boek om tijdens het koken te lezen. Je moet er even een goeie start mee maken en dan zit je er ook helemaal in. Vele wisselingen van situaties en tijd fases is iets waar je bij moet blijven om het te kunnen volgen. Plot is verder goed.
8. De auteur heeft me niet echt weten raken alhoewel er zeker mooie passage in verwerkt zijn en je de vriendschap tussen alle mannen zeker voelt wankelen af en toe maar ook weer voelt herenigen.
9. Verwachtingen had ik niet want het was een manuscript, verrassend daar en tegen wel toen ik hoorde wie de auteur was.

De volledige recensie van Danielle lees je hier.

Janny Portma

De cover springt er voor mij niet erg uit, het is niet het soort cover wat direct mijn aandacht zou trekken in een boekwinkel. De foto van 7 mannen op een rij, schijnbaar identiek, met een weerspiegeling in het water, ziet er wat wazig uit en dat is voor mijn gevoel niet echt prettig om naar te kijken. Na het lezen van het boek begrijp ik het wel beter, de 7 mannen zijn niet zo identiek als het op het eerste gezicht lijkt en ze geven zichzelf ook niet bloot naar de anderen toe, dus blijven wat ‘wazig’. De titel lijkt goed gekozen bij het verhaal. Ik kon me niet echt identificeren met 1 van de hoofdpersonen, maar dat zal er misschien mee te maken hebben dat ik een vrouw ben.

De schrijfstijl was erg wennen, zo in de ‘wij’ vorm en steeds ‘de echtgenoten’, dus vanuit meervoud gesproken, maar dit went snel. Het boek leest lekker vlot, de spanning wordt gaandeweg opgebouwd en het maakt je nieuwsgierig naar het einde, waardoor ik het boek snel uit had. Het verhaal springt steeds van het heden (de weg die ze teruglopen door het bos van Decamerone naar de herberg waar ze logeren) en een dag eerder, het moment dat ze aankomen in de herberg. De bedoeling van het boek is om de verschillende type mannen te leren doorgronden, maar dat haal ik er niet uit. Al met al wel een boek dat mij heeft verrast.

Lees de volledige recensie van Janny hier.

Annette Hulscher

De achterflap van Echtgenoten, echte mannen belooft een filosofische roman over de Grote liefde. Intrigerend. Zeven vrienden brengen een weekend samen door. Chris gaat voor de tweede keer trouwen en daar mag best even bij stilgestaan worden. In korte hoofdstukken, die zich afwisselend in het verleden en in het heden afspelen, worden de verschillen en gelijkenissen tussen de mannen duidelijk, de onderlinge verhoudingen en hun band met de vorige vrouw van Chris.

Het verhaal zelf, de gebeurtenissen in het boek, zijn minder relevant. Waar het om draait zijn de scherpe dialogen, de woorden die niet uitgesproken worden en het portret van een bijzondere mannenvriendschap.

De stijl van Rob Bakker is prachtig. Hij schrijft mooie zinnen, elk woord is afgewogen en je moet als lezer blijven opletten om elke zin, elke verrassende observatie, tot je te laten doordringen. Geen zin is vanzelfsprekend. Toch komt het verhaal moeilijk op gang. Schrijven in de ‘we-vorm’, hoofdstukken laten verspringen in de tijd en elke zin origineel willen maken, is te veel om mij enthousiast het verhaal in te trekken. Zoveel in een dun boek willen stoppen komt op mij wat gekunsteld over.

Gelukkig wordt de stijl verderop in het boek meer rechttoe rechtaan en komt de geweldige stijl van Rob Bakker volop tot zijn recht.

Het volgende boek lees ik ook graag, maar dan hopelijk geïnspireerd door de uitspraak ‘less is more’.

Lees de volledige recensie van Annette hier.

De eindconclusie:

Deelnemer Inge Brunnekreef-Harbers heeft zich gedurende de leesclub door omstandigheden teruggetrokken. Deelnemer Naomi van Polen heeft helaas niet meer gereageerd na het ontvangen van de ePub(s). Sophia Grootjans kwam maar moeilijk tot het vormen van een mening maar heeft wel een waardering kunnen geven.

Voor de eindscore gaven 6 van de 8 deelnemers de volgende waarderingen.

Anita: 4
Danielle: 3
Annette: 3
Janny: 4
Renneke: 3
Sophia: 3

Daarmee komt de waardering van de deelnemende deelnemers op een 3,5 ster.

De leesclub Echtgenoten, echte mannen van Rob Bakker komt hiermee tot een einde. Zoals je kunt lezen zijn de deelnemers wel gecharmeerd van het verhaal maar was het vaak moeilijk te lezen door de schrijfstijl.

Wij danken de deelnemers voor hun bijdragen, voor zover van toepassing en uiteraard ook een blijk van waardering aan uitgeverij LetterRijn voor het beschikbaar stellen van de leesexemplaren en ook dank aan Rob Bakker voor zijn bijdrage aan de leesclub.