Cis Meijer (1970) studeerde film- en televisiewetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. Ze werkt niet alleen als schrijfster, maar voorheen ook als beeldeditor. Met Val schreef Cis een bloedstollende jeugdthriller, en haar ervaring als model inspireerde haar tot het schrijven van Verdoofd, waarmee ze werd genomineerd voor de Hebban Award voor beste YA-thriller in 2014. Haar vijfde YA-thriller is Dark Mind en verschijnt op 9 juli bij uitgeverij De Fontein.
Wij namen contact op met Cis en stelden haar een aantal vragen.
Hi Cis, hoe is het met je?
Hi! Het gaat goed. Het afgelopen jaar was erg leuk, met het werken aan m’n jeugdthriller Dark Mind en het geven van veel lezingen op middelbare scholen. Ik tank nu bij en werk nieuwe verhaalideeën uit.
Nog even en dan ligt Dark Mind in de schappen, hoe voelt dat?
Het gevoel dat er een boek van me uitkomt blijft speciaal. De dag dat ik hem in handen heb en er doorheen kan bladeren is het moment van ontlading na alle inspanningen.
Is het nog steeds net zo spannend als bij je eerste boek?
De spanning over het uitkomen van dit boek is anders dan bij mijn eerste boek. Maar nog steeds vind ik het spannend hoe mijn boek ontvangen wordt. Ik lees fragmenten voor aan eerste t/m derde klassen van middelbare scholen en leerlingen reageren enthousiast.
Kun je ons iets vertellen over Dark Mind? Hoe ben je op het idee gekomen?
Op een klassenfeest gaat Desi tijdens een drank-challenge de strijd aan met haar vijand Claire. De volgende dag wordt Claire dood gevonden in een weiland. Claires tweelingzus Jara, Desi’s beste vriendin, is verdwenen. Desi loopt stage bij CRIME-TV en bijt zich met hulp van Thom, de ex van Claire, vast in de raadselachtige zaak. Daarbij houden ze iets voor elkaar verborgen.
Het idee voor Dark Mind is een optelsom van meerdere ideeën. Het eerste idee kwam door jongeren en docenten die me over mishandeling, en de gevolgen van pesten vertelden. Hun verhalen en verdriet raakten me. Ik kon niet anders dan er iets mee te doen in een verhaal. Het tweede idee kreeg ik doordat een meisje van veertien me vertelde dat ze zich niet bewust was geweest van het gevaar van alcohol. Totdat op een feest haar vriendin in coma raakte na ‘bingedrinken’ (het drinken van veel sterke drank in een paar uur tijd). Het derde idee gaven jongens me tijdens schoolbezoeken. Ze vertelden me over het Dark web. Wat ze er allemaal over wisten! En dat hun ouders geen idee hebben dat ze daarop rondsurfen. Ze onderzochten het uit nieuwsgierigheid, zeiden ze me. ‘Gewoon onschuldig.’ Hoewel… De glinsterende geheimzinnige blikken die ze onderling wisselden… De grens tussen goed en fout, legaal en illegaal, onschuld en schuld, veilig en gevaarlijk, is vaak dun. Grenzen aftasten is wat jongeren doen, en dat is interessant voor mijn thrillers. Want wat zijn de gevolgen als je je toch een keer laat overhalen iets te doen wat eigenlijk niet goed voor je is? Wat als je net te ver gaat, maar niet meer terug kunt?
Het vierde idee kreeg ik toen ik nieuwsberichten las over een aantal moordzaken. Ik kan er verder helaas niets over zeggen, dan verraad ik te veel.
Het vijfde idee dat de bovenstaande elementen bij elkaar bracht, ontstond toen ik Netflix-serie Riverdale keek. Personage Veronica Lodge zei Karma is a bitch. Alles viel op zijn plek. Karma is a bitch werd een uitgangspunt voor Dark Mind.
Niels van Veen Photography
Is het schrijven van jeugdthrillers een specifieke keuze geweest? Waarom jeugd? En waarom thrillers?
Ik wilde voor kleine kinderen schrijven. Mijn dochter was klein toen ik met een schrijfopleiding startte. Tijdens de schrijfoefeningen bleek dat mijn hart lag bij het schrijven van jeugdthrillers. Ik kan daarin veel herinneringen en gevoelens uit mijn pubertijd kwijt. En het inleven in de belevingswereld van jongeren gaat me goed af. Thrillers schrijf ik omdat ik zelf houd van thrillers lezen en kijken. Niet alle thrillers: ik wil verrast worden door een sterk en origineel plot, actief meepuzzelen en ik leef graag mee met karakters met een rafelrandje. Ken je Luther uit de gelijknamige tv-serie? Hij onderzoekt moordzaken maar je ziet ook hoe hij met zichzelf in de knoop zit.
Wat is het mooiste dat schrijven je tot nu toe gebracht heeft (los van je boek in de winkel)?
Als een lezer me zegt geraakt te zijn door mijn thriller, is dat het grootste compliment dat ik kan krijgen. De laatste keer was over Knock-out. Een aantal meisjes op een middelbare school herkenden zich in meerdere personages en noemden m’n thriller zo’n mooi boek. Dus niet eens spannend, maar mooi. Dat vond ik zo gaaf om te horen. En ik ervaar meerdere mooiste dingen. Schrijven geeft me nieuwe inzichten, in mezelf, in anderen en in de maatschappij. Ik denk bijvoorbeeld vaak na vanuit het perspectief van verschillende personages. Daardoor besef ik dat er altijd meer kanten aan een verhaal zijn. Daar leer ik ook van. Tot slot voel ik me bevoorrecht dat ik tijdens lezingen op scholen leerlingen mag inspireren om te gaan lezen.
Heb je nog dromen wat dat betreft?
Zeker weten. Ik droom ervan boeken te schrijven voor een heel groot publiek. Wat dat betreft zouden vertalingen mooi zijn. Naast jeugdthrillers wil ik graag spannende boeken voor jongeren op de basisschool schrijven. Een thriller voor volwassenen zie ik zitten. En ik wil ook graag verhalen uitwerken voor verfilming. Genoeg te dromen en te doen dus.
Zou je je eens aan een ander genre willen wagen? Of een boek voor volwassenen willen schrijven?
Een ander genre lijkt me erg leuk, naast de thrillers. Een feelgoodverhaal met een vleugje spanning. Voor jongeren en volwassenen. Ik moet eerst maar eens tijd zien te vinden.
Ben je een planner en weet je van tevoren al waar je verhaal eindigt? Of laat je je leiden door je personages/het verhaal?
Ik ben een rommelige planner. Eerst klad ik op een groot vel allerlei steekwoorden, personages en hun onderlinge relaties, en verbind ik alles met pijlen, in kleuren. Zodra ik de plot-lijn weet, ga ik kaartjes invullen: ieder kaartje is een hoofdstuk. Ik zet er heel kort op wat de ‘angel’ is van het hoofdstuk. Zo zie ik snel of een hoofdstuk noodzakelijk is. Het kan zijn dat ik alleen de eerste hoofdstukken in mijn hoofd heb, ik ga dan wel alvast schrijven. Terwijl ik schrijf werk ik de kaartjes zo nodig bij.
Voordat ik begin te schrijven weet ik ongeveer hoe het verhaal moet eindigen. Meestal heb ik het in beelden in mijn hoofd. Tijdens het schrijven geef ik mezelf de ruimte om daarvan af te wijken, maar meestal blijkt dat niet nodig. Toch is het zo dat personages en delen van het verhaal me erg kunnen verrassen. Personages blijken op een bepaalde manier gesprekken te voeren, die ik niet vooraf had bedacht. En het verhaal krijgt plots een wending als gevolg van een inzicht dat ik niet eerder had kunnen hebben. Een verhaal en personages moeten rijpen, ik kan niet elk detail van tevoren uitdenken. Schrijven is een leuk, spannend en verrassend proces. Als schrijver maak ik gebruik van bewuste en (deels) onbewuste gedachten, van emoties die kunnen wisselen, en soms ook van onverwerkte emoties. Die gevoelens komen vanzelf los tijdens het schrijven.
Schrijf je altijd en overal wanneer het je uitkomt of ben je heel gestructureerd en ga je zitten en aan het werk?
Ik schrijf het liefst de hele dag. En een paar uur per avond. ’s Avonds schrijf ik makkelijker dan overdag. Ik krijg dan meer inspiratie. Ik werk het liefst gestructureerd, maar schrijf ook overal en wanneer het me uitkomt, juist doordat ik meerdere dingen op een dag te doen heb. Ik schrijf aan tafel, op bed, op het strand en in het vliegtuig.
Wat/wie lees je zelf graag?
Ik lees verschillende genres en auteurs, maar als ik een thriller van Mo Hayder, Nicci French of Esther Verhoef oppak, weet ik zeker dat die me geen moment zullen vervelen.
Wie (of wat) heeft jouw leven het meest beïnvloed?
Mijn moeder omdat ze sterk en onafhankelijk is en me wijze adviezen geeft. En mijn dochter door haar mooie karakter en energie. Ze doet me ten volste beseffen waar het (mij) in het leven om draait.
Hoe zou je beste vriendin jou omschrijven?
Okay, ik ga het haar vragen. ‘Creatief, humor, durfal, avontuurlijk, loyaal, beste vriendin door dik en dun,’ is haar antwoord 🙂
Ga voor meer informatie over Cis Meijer naar www.cismeijer.nl
