clavisbooks.com
Wij spraken met Kaat De Kock, auteur van diverse Young Adult boeken zoals Dromenvanger, Wie denk je wel dat je bent?, Niets om het lijf, Chemie en Sterker dan jij, uitgeverij Clavis, Clavis Young Adult.
Wij zijn ontzettend benieuwd, wie is Kaat De Kock? Vertel eens iets over jezelf.
Ik ben geboren en getogen in Bornem, in de provincie Antwerpen, waar ik ook naar school ging en waar mijn youngadultboeken zich ook afspelen. Daarna ben ik Germaanse Taal- en Letterkunde gaan studeren in Antwerpen, waar het zo leuk was en ik zoveel vrienden maakte dat ik daar ineens ook ben blijven wonen. Ik ben aan de slag gegaan als eindredacteur bij verschillende tijdschriften en kranten, om uiteindelijk te blijven hangen bij Flair, waar ik intussen al dertien jaar werk en waarvoor ik nu ook verhalen schrijf. Vroeger ging ik dolgraag naar rockoptredens en festivals, dat doe ik nog af en toe, maar aangezien je op mijn leeftijd al eens graag in een zetel zit, ga ik nu ook heel vaak naar stand-upcomedy kijken. Ik heb intussen een man, een tienerdochter en een bejaarde kat en ik lees veel, reis graag, leer graag talen en eet en drink graag met (maar ook zonder, als ik maar kan eten!) vriendinnen. Ik kan écht niet goed koken, maar bakken dan weer wel (tja, ik eet nu eenmaal liever taart dan broccoli). Ik ben heel erg aangetrokken door het Hoge Noorden en ben dol op films en boeken die zich in Scandinavië afspelen. Ik heb ook Deens geleerd en ben nu Noors aan het leren. Het is sowieso mijn favoriete vakantiebestemming en ik droom ervan om daar misschien ooit te gaan wonen. Ik ben verslaafd aan granaatappelpitten en pompoenbrood. Op die twee dingen zou ik kunnen leven. Al is een pot Ben & Jerry’s natuurlijk ook welkom.
Hoe zouden jouw vrienden jou omschrijven in 5 woorden?
(Be) trouw(baar), neurotisch, onzeker, cynisch, optimistisch. Ik hou het hen beter vragen, maar ik ben een beetje bang voor hun antwoorden, haha. Wat ineens ook bewijst dat ‘onzeker’ alvast klopt.
Waarom heb je ervoor gekozen om voornamelijk YA-boeken te schrijven?
Goh, ik heb daar niet bewust voor gekozen. Ik was eerst begonnen met kinderboeken, maar daar was op dat moment nogal weinig vraag naar bij de uitgeverijen, en naar young adult wél. Gelukkig bleek dat genre me wel te liggen. Ik herinner me nog heel goed hoe ik dacht en me voelde toen ik 15, 16, 17 jaar was. Die periode heb ik zoveel meegemaakt dat het een diepe indruk heeft nagelaten en voor veel inspiratie heeft gezorgd.
Kun je je identificeren met de personages uit je boeken? Zijn ze een deel van jou? Of misschien van mensen die je kent?
Mijn personages zijn zeker een deel van mij, en als ik eerlijk ben, zijn ze zo goed als altijd mijn jongere zelf. Ik heb – echt waar – weinig fantasie. Ik kan wel verhalen verzinnen, maar geen emoties. Ik durf dat ook niet. Als ik een emotie niet ken, wil ik daar niet over schrijven, wat dan ben ik niet zeker dat het klopt.
Waarom vind je het belangrijk om onderwerpen te bespreken die jongeren bezighouden? Heb je een bepaalde drang om de jeugd ergens voor te waarschuwen?
Nee, helemaal niet. Ik heb zelf een hekel aan boeken die moraliserend zijn of bedoeld zijn om een boodschap over te brengen. Dat er een boodschap is ingeslopen, is natuurlijk mooi meegenomen. Mijn boeken zijn vaak autobiografisch, en dus enkel en alleen geschreven omdat ik vertrouwd ben met het onderwerp. Dat het met mij en mijn leven goed is afgelopen, is natuurlijk al een boodschap op zich: maak je geen zorgen, ooit zit je er zelf boeken over te schrijven.
Ik heb Niets om het lijf gelezen, ik vond dit een erg indrukwekkend boek. 
Heel herkenbaar onderwerp ook (anorexia), helaas. Heb je onderzoek gedaan naar anorexia en de worsteling met het zelfbeeld van tieners? Of heb je hier zelf ervaring mee?
Ik heb hier helaas geen onderzoek voor hoeven doen, dit boek is autobiografisch. Ook hier geldt dat het misschien lijkt alsof ik een boodschap wil geven door een boek over een zwaar onderwerp te schrijven, terwijl het eerder het omgekeerde is: ik heb het van me af geschreven, voor mezelf dus. Best therapeutisch.
En wat betreft de automutilatie?
Daarvoor geldt hetzelfde. Het lijkt misschien over the top om twee zulke zware onderwerpen samen te behandelen, maar die twee stoornissen gaan helaas vaak hand in hand, omdat je mentale pijn probeert te verdoven met fysieke pijn en ook ik heb met allebei geworsteld.
Ook heb ik Dromenvanger gelezen. Een aangrijpende YA-roman over liefde en verdriet. Ook hier veel herkenning in het stukje omgaan met ziekte en verlies. Zelf ervaring mee? Of uit je omgeving?
Ja zeker, ook dit was weer therapeutisch schrijven. Mijn vader is op die manier overleden, vier jaar geleden, en ook dat verdriet en voor een stuk ook trauma, want ik was erbij toen hij stierf, moest ik nog verwerken. Nu ja, ik denk niet dat je zoiets ooit écht verwerkt, natuurlijk. Ik heb geen grootse dingen meegemaakt, maar ik heb wel kleinere, alledaagse verhalen. Als iemand daardoor het gevoel krijgt ‘ik ben niet alleen’, dan ben ik al héél gelukkig.
Hoe is jouw schrijfproces? Ben je een planner, of laat je je leiden door het verhaal/personages?
Ik ben absoluut geen planner. Ik begin te schrijven en kijk wel waar ik uitkom. Nu ja, als een boek autobiografisch is, dat weet je uiteraard hoe het verhaal gaat lopen. Ik pas alleen dingen aan om het verhaal zich te laten afspelen in het nu. Dus worden er smartphones en internet aan toegevoegd, terwijl ik die uiteraard niet had.
Zou je weleens een thriller of YA-thriller willen schrijven? Zo nee, waarom niet? En een boek samen met een andere auteur? Zo ja, met wie? Zo nee, waarom niet?
Ja, sterker nog: mijn eerste YA-thriller Wie denk je wel dat je bent? verschijnt eind juni. Vond ik heerlijk om te schrijven. En om terug te komen op de vorige vraag: daarvoor moest ik wel op voorhand het begin, midden en einde bedenken, dat gaat niet anders met dat genre.
Foto: stephenkingfandom.com
Lees je zelf graag? Wat is je favoriete genre? En je favoriete auteur? Welk boek moeten we volgens jou echt lezen?
Ik lees verschrikkelijk graag. En ook al heb ik geen tijd om te lezen, ik lees toch 1 à 2 boeken per week. Mijn favoriete genre zijn thrillers, maar ik wissel graag af met literaire romans en af en toe een feelgoodboek. Mijn favoriete schrijver is de Noorse thrillerauteur Jo Nesbø, ik tel altijd af naar zijn nieuwe boek. Dat is de enige schrijver van wie ik echt een fangirl ben. Verder kijk ik ook altijd erg uit naar de nieuwe boeken van John Irving, Stephen Fry, Stephen King… Nou ja, te veel om te beginnen opnoemen, eigenlijk.
Heb je naast lezen/schrijven nog andere hobby’s?
Voor echt wekelijkse hobby’s heb ik helaas geen tijd. Ik werk voltijds en moet dan ook nog schrijven én heb een dochter die zelf nog naar hobby’s gebracht moet worden. Dus ik ben al blij als ik kan lezen of een koffie kan gaan drinken met vriendinnen. Ik hoop ooit nog cello te leren en wil nog duizend dingen gaan studeren in avondschool zoals meubels restaureren en elektriciteit (ja, echt), dus ik tel al af naar mijn pensioen. Duurt helaas nog wel even!
En als laatst, waar kunnen we jou voor wakker maken?
Pompoenbrood en granaatappelpitten, gevolgd door een lange dag zonder plannen en vol verrassingen.
Kaat De Kock werd in 1975 geboren in Bornem (België). Ze studeerde Germaanse taal- en letterkunde en werkt als freelance redacteur en vertaler voor verschillende media. Ze woont met haar man en dochter in Antwerpen. In haar vrije tijd leest ze veel, gaat ze graag eten (en drinken) met vriendinnen, trekt ze regelmatig op citytrip, scoort ze zo goedkoop mogelijk jurkjes op rommelmarkten en studeert ze Deens.
Naast youngadultboeken schrijft Kaat ook het vervolgverhaal Lies in Flair en het jaarlijkse zomerverhaal voor datzelfde tijdschrift.
