Titel: Een gedroomd einde 
Auteur: Susanne Koster
Serie: De Oneindigheidstrilogie #3
Genre: Young Adult
Uitgeverij: Clavis
Publicatiedatum: december 2018
Aantal bladzijdes: 260
Recensie: Amanda
Cover
Ook dit is weer een hele mooie en aantrekkelijke cover. Mooie frisse kleuren, een bloemenveld waarin we twee jonge vrouwen zien van achteren.
Auteur
Susanne Koster is haar werkende leven begonnen als graficus. Na het krijgen van haar kinderen is ze overgestapt naar de Hogeschool van Amsterdam waar ze als mentor gewerkt heeft. Daarbij gaf ze trainingen in Interpersoonlijke Beroepsvaardigheden. In 1993 debuteerde ze met haar eerste korte verhaal, waarna er nog een aantal volgden. Zwarte lieveling was haar eerst jeugdroman, deze is in 2017 na herschrijven opnieuw uitgegeven en is het eerste deel van een trilogie. Daarnaast heeft ze ook enkele psychologische thrillers geschreven, waarvan er 1 naar het Duits vertaald is. Een gedroomd eind is het vervolg op Zwarte lieveling en Achtergelaten het derde en laatste deel in de Oneindigheidstrilogie.
Achterflap
Het hartverscheurende slot van De Oneindigheidstrilogie. Een aangrijpend geschreven young adult over mishandeling, hoop en oneindige liefde.
Wanneer de zussen horen dat hun moeder op sterven ligt, hebben ze het daar moeilijk mee. Saskia weet nog hoe hun moeder wegkeek toen zij werd mishandeld. En Jonka is niet vergeten hoe hun moeder toestond dat zij naar een tehuis werd gestuurd. Maar het blijft hun moeder. Tegen wil en dank komen er warme herinneringen naar boven. Misschien is er, ondanks alles, toch ruimte voor liefde en vergeving. Of zijn de zaken nog altijd niet zoals ze lijken?
Mijn mening
Waar staat geschreven dat je geen plezier mag hebben als er in jouw omgeving iets onplezierigs gebeurt? Volgens mij is een beetje onschuldig lachen een prima tegenhanger voor verdrietige aangelegenheden en moet je gebruik maken van het kleine beetje vreugde dat zich soms onverwachts voordoet.
Na het lezen van Zwarte lieveling en Achtergelaten ben ik nu ontzettend benieuwd naar het derde en laatste deel van De Oneindigheidstrilogie, Een gedroomd einde. Waar we in deel een het wel en wee van Saskia voorgeschoteld krijgen, waar je niet anders dan verdrietig van kunt worden, kregen we in deel twee het verhaal van haar jongere zusje Jonka te lezen, welk verhaal minstens net zo ongelofelijk verdrietig is. In dit derde deel vloeien de verhalen van beide meiden samen in de hoop om er toch nog een min of meer goed einde van te maken. Het is prettig om ze nu samen te zien en over beide te lezen. Zeker in de heftige situatie waarin de meiden terecht komen (of toch niet?).
Wat je niet gekend hebt, kun je ook niet missen. Dat wil echter niet zeggen dat je er niet zo af en toe heftig naar kunt verlangen.
Een gedroomd einde vertelt het verhaal van de moeder van Saskia en Jonka. Ze is stervende en wil zo graag haar twee dochters nog een laatste keer zien en spreken. Beide meiden twijfelen heel erg of ze er wel naartoe zullen gaan, maar gaan uiteindelijk toch. Hierna belanden we in een rollercoaster van nachtmerries, verhalen, verdriet en onmacht. Maar ook van warme herinneringen, vergeving en liefde.
Het verhaal is voor een heel groot deel opgebouwd rondom een hele lange brief die de moeder van de meiden heeft geschreven voor het geval ze hen niet meer zou zien. Deze brief is mooi en ontroerend, verdrietig en pijnlijk. Eigenlijk draagt de brief het hele boek. Verder bestaat het boek namelijk vrij vaak uit korte en langere flashbacks uit de voorgaande twee delen. Nachtmerries die de meiden herbeleven. Persoonlijk vond ik dit erg veel herhaling.
Wanneer de boodschap een keiharde klap voor je kop is, dan maakt het niet uit hoe die ongenadig harde klap wordt uitgedeeld.
Buitenom het verhaal zelf zit er nog een onderliggende laag in het verhaal rondom sterven. Waardig sterven en wanneer iemand los te laten. Heftige onderwerpen als euthanasie en sedatie worden ook even kort aangehaald. Ik denk een goed onderwerp om eens voorzichtig aan te stippen bij de jeugd.
Na het lezen van de epiloog en het dankwoord blijf je enigszins in verwarring achter. Want was is werkelijk en wat niet?
Een prima afsluiting van de trilogie, lekker leesbaar, heftige maar interessante onderwerpen hierin verwerkt, wel iets te veel herhaling.
Ik heb het slot van De Oneindigheidstrilogie graag gelezen en vind het fijn om te weten hoe het met Saskia en Jonka is afgelopen. Buitenom of het nu een gedroomd eind is of niet.
4 sterren voor Een gedroomd einde van Susanne Koster.
