Column: Profileren - Karin Kallenberg

#nofilter#nomakeup#welvaatwastabletten

Dimitri vindt dat ik me niet genoeg profileer. Volgens hem moet ik veel meer met mijn face op Facebook en bij voorkeur wat fanatiek getwitter er ook nog bij. En graag de full monty. Dus foto’s van mijn huis, kinderen, de vaatwastabletten die ik gebruik, hoe de zon erbij staat om vier ’s middags in Rome, hoe de nieuwe lippenstift heet die ik gisteren gekocht heb, hoe groot de kras is die ik in mijn auto aantrof, en hoe aantrekkelijk de broccoli erbij ligt in mijn ovenschaal. Met de billen bloot dus. Zoiets als Heleen van Royen. Die creëert immers een mix van fotografie, schrijven en je hele mikmak op straat gooien en heeft daar een mega succes mee.

‘Dat wil ik ook voor ons, Karin,’ zei Dimitri me uiterst serieus. ‘In mij zijn mensen niet geïnteresseerd en dus moet jij met je hebben en houden op internet. Maak eens een selfie als je net wakker bent. Heb je daar geen zin met je ongewassen gezicht? Dan wip je er toch eerst toch even uit, pleegt snel wat monumentenzorg met lipgloss en zo. Doet Anna Nooshin ook. Poezenfilmpjes zijn een goede tweede. O, je hebt geen poes? Waarom lach je nu?’

Afgezien van de verzachtende omstandigheid dat Dimitri een Belg is, en soms anders denkt dan anderen om maar eens een eufemisme te gebruiken, is het natuurlijk wel een fantastisch idee van hem. Dat ik daar zelf niet op gekomen ben… Met de billen bloot, goh. Geweldig. Het jammere is natuurlijk wel dat die van mij het aanzien van een versleten matras hebben.

Zelf ben ik een beetje terughoudend om grote en kleine privédingen op het internet te gooien en volgens mij hebben meer mensen dat. Roddelbladen als Privé en Story destijds zogen veel uit hun duim, juist omdat BN’ers niet stonden te trappelen om alles maar openbaar te maken. Wat is er dan veranderd? Omdat het tegenwoordig met al die sociale media kán, betekent het dan automatisch dat het ook móet?

Natuurlijk wordt door mij de grote trom gepakt als er een nieuw boek uit is. En die zal ik daarna ook regelmatig laten klinken. Maar zal ik er echt meer boeken door verkopen als ik foto’s van mijn huisdieren plaats? Ja? Wat vreselijk! Nu is het gedaan met mijn schrijfcarrière, want ik heb geen beesten.

O wacht. Huisdieren zijn toch gewoon dieren in huis? In dat geval heb ik een kleine collectie die ik bij wijze van hoge uitzondering wel met jullie wil delen.

In verborgen hoekjes zitten honderden spinnen als ik de verhalen mag geloven. ’s Zomers hebben we bezoek van slechts een sporadische tijgermug, met dank aan alle muskietennetten, en een gekko op de buitenmuur, maar dat laatste is wel zelden. Een tijd geleden zat er opeens een piepkleintje naast de sofa. Via een ingenieus plan van aanpak, dat zo’n beetje een week in beslag nam, hebben we hem weer naar buiten kunnen werken. Zat ie twee dagen later weer binnen! Het is namelijk als Italiaans gekkobaby’tje vet cool bij zo’n komisch Nederlands echtpaar (zijn eigen woordjes). In mei hebben we een plaag van vliegende mieren in de keuken als het nest uitzwermt. Wat we ook gedaan hebben, het is nog niet gelukt ze te laten verhuizen. Iemand nog een tip? De zilvervisjes zijn wel zo’n beetje uitgeroeid, dus die kan ik niet echt meetellen.

Ik hoor Dimitri al zeggen: ‘Het gaat om de fóto’s, Karin.’ Maar dat negeer ik gewoon.

Nou, nu ik dit alles zo tof met jullie gedeeld heb, hoop ik wel dat jullie als tegenprestatie ons laatste boek bestellen. Penitenza dus. Gaat ook over Italië. Dus leuk.

Karin Kallenberg is afkomstig uit Amsterdam en woonachtig in Rome. Samen met Dimitri van Hove (Brugge) heeft zij de thriller B.B. (2013) en Penitenza (2018) geschreven.