Titel: Mijn Zusje, De Seriemoordenaar 
Auteur: Oyinkan Braithwaite
Genre: Thriller
Uitgeverij: Pluim
Vertaling: Astrid Huisman; Roos van de Wardt
Publicatiedatum: Oktober 2018
Aantal bladzijdes: 230
Recensie: Yfke
Cover
De voorkant van dit boek wordt gesierd door een mooie, donkere vrouw met een hoofddoek en zonnebril. Eigenlijk vormt ze een soort contrast met de onheilspellende titel, wat ik mooi gedaan vind; ook al is dit weer een thrillercover met een vrouwengezicht op de kaft, deze vind ik goed passen bij het verhaal. Het is heel eenvoudig en toch veelzeggend. Je ziet iets moois, en daarachter schuilt gevaar, zoals de titel voorspelt.
Auteur
Oyinkan Braithwaite is een van die supertalenten die de vastberadenheid heeft om haar talent tot ontplooiing te brengen. Ze studeerde rechten en creative writing, werkte voor online magazines en de Nigeriaanse uitgeverij Kachifo, en gooide hoge ogen als poetry slammer. In 2016 stond ze op de shortlist voor de Commonwealth Short Story Prize. Mijn zusje, de seriemoordenaar (2018) is uitgegeven door Atlantic Books in het Verenigd Koninkrijk en door Doubleday in de Verenigde staten. De filmrechten zijn verkocht aan Working Title, het productiebedrijf achter titels als Billy Elliot, The Theory of Everything en Darkest Hour.
Achterflap
Koredes zusje Ayoola is in alles het tegenovergestelde van wat zij is: ze is het favoriete kind, bloedmooi, neemt het leven niet al te serieus – en is een seriemoordenaar. Geen man overleeft een relatie met haar. Zussen ben je echter voor het leven, dus Korede helpt haar keer op keer. Wanneer de knappe arts in het ziekenhuis waar Korede werkt, op wie ze heimelijk verliefd is, ook voor Ayoola’s charmes bezwijkt, staat Korede echter voor een gruwelijk dilemma: kiest ze voor haar zusje, of voor zichzelf?
Mijn mening
Ken je die producten in cadeauwinkels met de opdruk ‘Zussen bij toeval, vriendinnen door keuze’? Je hebt je familie niet voor het kiezen, maar Korede doe je geen plezier met een koelkastmagneet met bovenstaande opdruk. In Mijn zusje, de seriemoordenaar wordt de vraag ‘hoe ver ga je voor je eigen zus?’ doorgevoerd tot in het extreme.
In korte, vlotte hoofdstukken zie je hoe de zussen Korede en Ayoola met elkaar en hun moeder samenleven in het huis dat hun overleden vader opgebouwd heeft. Niet alleen zie je hoe Korede continu de rotzooi van haar zus moet opruimen en zich noodgedwongen schikt naar haar lot, maar ook hoe dit patroon ooit ontstaan is.
Mijn zusje, de seriemoordenaar is niet een boek volgens de formule ‘moord wordt gepleegd, moordenaar wordt wel/niet opgespoord’. Dit boek gaat uitsluitend om de dader en haar medeplichtige. Daarom vind ik het boek van Braithwaite ondanks de titel niet per se een thriller.
Ja, er vallen meerdere doden. En toch is het eerder een roman met het thema ‘zussen’, die op een heel originele, schurende manier laat zien dat familierelaties gecompliceerd en lastig zijn.
Je leeft mee met Korede, omdat je jezelf ondanks het extreme verhaal in haar herkent. Sommige dingen zijn universeel – liefde, jaloezie, opofferingsgezindheid.
Bonus: Mijn zusje, de seriemoordenaar speelt zich af in Lagos, Nigeria. Meestal spelen de boeken die ik lees zich ergens in Europa of in de VS af. Een vleugje voor mij nog onbekende cultuur vind ik altijd een pluspunt in een boek.
Ik ben benieuwd naar de volgende Braithwaite. Ondertussen krijgt Mijn zusje, de seriemoordenaar van mij 4 dik verdiende sterren.
