Titel: Misleiding
Auteur: Maria Adolfsson
Serie: Doggerland #1
Genre: Thriller
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff
Vertaling:
Publicatiedatum: April 2019
Aantal bladzijdes: 448
Recensie: Amanda
Cover
Een beetje een nietszeggende cover, veel donkere kleuren met een klein verlaten eilandje. Titel Doggerland in erg grote gele letters, persoonlijk niet zo mijn smaak. Door de zin onderop over een nieuwe Scandinavische serie zou ik het boek wel oppakken om beter te bekijken.
Auteur
Maria Adolfsson woont in Stockholm en werkte als communicatie-expert en persvoorlichter. De vertaalrechten van haar thrillerdebuut Doggerland werden voor verschijnen al aan 15 landen verkocht.
Achterflap
Het is de ochtend na Oistra, het oesterfestival op de Doggerlandeilanden. Inspecteur Karen Hornby wordt wakker met een verschrikkelijke kater – maar dat is nog de minste van haar problemen. Naast haar in bed ligt haar baas. Dan komt het bericht dat er een vrouw bruut is vermoord. Karen wordt op de zaak gezet, en daarna blijkt dat het slachtoffer de ex is van haar baas. Terwijl de situatie steeds gecompliceerder wordt, realiseert Karen zich dat de persoonlijke verhoudingen en de geschiedenis van het eiland het onderzoek nogal vertroebelen…
Mijn mening
Dit deel van Heimö, met de hoge heuvelrug die zich in noordelijke richting uitstrekt, de bruisende rivier die zich slingerend een weg baant naar zee, de stenen bruggetjes die zich over de meanderende stroom verheffen en de met hei bedekte heuvels – het staat allemaal al sinds haar vroege jeugd op haar netvlies gebrand.
Het boek is doordrongen van de vele beschrijvingen over de omgevingen, de dorpjes, het eiland en het uitzicht. Iets wat een van de, voor mij, kenmerkende onderdelen is van de schrijfstijl van vele Scandinavische auteurs. Soms toepasselijk, soms misschien iets te. In dit boek gaat het richting het overdrevene, wat er regelmatig voor zorgt dat het verhaal zijn toch al niet zo’n vlotte vaart verliest. Ook het tragere verloop van de Scandinavische thrillers is een bekend fenomeen. Dit geldt ook zeer zeker voor dit boek, het verhaal wordt langzaam uiteengezet en de spanning wordt erg langzaam opgebouwd.
Voor het eerst was er duidelijk een zuchtje hopeloosheid het team binnengeslopen, als een stinkende scheet die ze allemaal roken terwijl ze deden alsof er niets aan de hand was.
Ook niet geheel vernieuwend is weer een getroebleerd inspecteur in de hoofdrol, Karen Eiken Hornby. Hoe haar persoonlijke verhaal precies in elkaar steekt komen we ook pas veel later te weten. Toch weet ze mijn nieuwsgierigheid te wekken met haar weggestopte pijn en verdriet, haar eenzaamheid en haar eigengereide optreden.
Het verhaal is niet op alle punten even geloofwaardig, maar het wordt prettig verteld. Door de wisseling tussen heden en verleden krijg je steeds een inkijkje in een stukje leven waarvan je in eerste instantie niet precies weet wat het met de rest te maken heeft. Pas tegen het einde vallen deze stukjes op zijn plaats. De ontknoping is erg open en laat veel ruimte over voor een volgend boek.
Doggerland – Misleiding is op zichzelf een prima start van een nieuwe serie. Ietwat traag en uitgebreid, maar daardoor biedt het voldoende mogelijkheden om bij een volgend boek verder in te gaan op de personages en een nieuwe zaak op Doggerland. Ik ben dan ook wel benieuwd hoe het verhaal van Karen Hornby verder zal gaan.
Spanning: 3,5
Plot: 3
Leesplezier: 3,5
Schrijfstijl: 3,5
Originaliteit: 3
Psychologie: 3,5
Hiermee kom ik op 3,5 ster voor het debuut van Maria Adolfsson, Doggerland – Misleiding.
Amanda
