Titel: Van Chanel Naar Flanel
Auteur: Marijke Vos
Genre: Feelgood
Uitgeverij: Loft Books
Publicatiedatum: November 2018
Aantal bladzijdes: 185
Recensie: Yfke
Auteur
Marijke Vos (1985) woont en werkt in Brabant. Ze studeerde sociaalpedagogische hulpverlening in Nijmegen en werkt al jaren als hulpverlener in de zorg. Daarnaast is ze freelance copywriter. Eerder verscheen van haar de roman Ik kom je halen. Naast haar passie voor schrijven, is Marijke boeknerd, schoenverslaafd (wat serieuze vormen aanneemt) en wijnfanaat. Ze houdt van uitslapen, boeken aaien, Downton Abbey en The Big Bang Theory.
Achterflap
Oké, misschien had Jennifer wel iets eerder kunnen bedenken dat ze niet met haar steenrijke verloofde wilde trouwen dan op de dag van de miljoenenbruiloft zelf. In de kerk. Voor het altaar. Maar soms realiseer je je pas op het laatste moment wat het beste voor je is, toch? Jennifer slaat, met de hulp van haar ietwat criminele en losgeslagen zus, op de vlucht naar Canada. Weg van haar ex-verloofde en zijn woedende familie, maar zonder baan, vrienden, huis of geld.
Mijn mening
‘Wat zit je nou steeds te lachen?’ ‘Jezus, waarom lach je nou?’ ‘Kan het gegniffel wat minder, misschien?’
Het was een zware avond voor de wederhelft toen ik begon aan Van Chanel Naar Flanel – maar ik kan er niks aan doen. De boeken van Marijke Vos werken op mijn lachspieren, precies zoals ze het (gelukkig) bedoeld heeft. Heerlijk om je te verliezen in de wereld van Jennifer, het hoofdpersonage in Van Chanel Naar Flanel, alleen al om hoe zij denkt en doet.
Bij iemand die het altijd heeft over suspension of disbelief en de geloofwaardigheid van een verhaal, zal het je misschien verbazen dat diegene ook heerlijk kan genieten van feelgood romans, die je eerder sprookjes in de echte wereld kunt noemen (met de prins op het witte paard, enzo). Toch is het zo: ik kan ontzettend genieten van romantische verhalen waarin de gekste dingen gebeuren en uiteindelijk het meisje de jongen krijgt (of het meisje het meisje, of de jongen de jongen, of…), na alle vreemde hoepels waardoor ze heen heeft moeten springen. Dit is precies wat je krijgt bij een boek van Marijke Vos, wat meteen de reden is waarom ik graag haar boeken lees.
Het is dus niet het eerste boek dat ik van haar lees, en wat me opvalt is hoe ze steeds beter wordt. Grappig en vlot was haar stijl sowieso al, maar je merkt dat ze echt groeit als schrijver. Nu loopt er ook een verhaallijn door dit boek die niet per se grappig en niet per se luchtig is, maar zelfs heftig. Dat dit echt voelbaar heftig en verdrietig is en toch nog werkt met een verhaal vol humor en romantiek, is voor mij echt een voorbeeld van die groei. Ze wist me zelfs te ontroeren en te laten wensen dat ik oom Charlie kon knuffelen.
Het recentste boek van Marijke Vos krijgt van mij dan ook 4,5 ster. Ik houd me alvast aanbevolen voor het volgende boek. #geefmeer
~Yfke Brandhout
