Titel: Meester Dood
Auteur(s): Ria Maes & Aron Wade
Serie: Tom Beckx #2
Uitgever: Houtekiet
Publicatiedatum: februari 2019
Aantal bladzijdes: 278
Recensie: Bianca
Over de auteurs:
Ria Maes (1965) is bij haar lezerspubliek vooral bekend van de dagboeken van Sara. In 2018 schreef ze het boek bij de succesmusical ’40-45’ en samen met Marc De Bel Robbe.
Aron Wade (1970) studeerde aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel. Naast theater, musical en cabaret speelde hij mee in reeksen zoals De Kotmadam, W817 en Thuis. Hij was ook te zien als presentator op Ketnet.
Achterflap:
‘Beste lezer,Wij kennen elkaar, jij en ik. De reis van het leven maken we samen, vanaf de dag van je geboorte. Voor jou kan die reis niet lang genoeg duren en daarom probeer je mij angstvallig te ontwijken en van je af te houden. Je praat niet over mij, moffelt me weg.En toch… op een dag kijken jij en ik elkaar recht in de ogen.Het lot daaraan ontkomt geen mens. Vrees mij niet, maar aanvaard mijn komst, zeer genegen,’ Meester Dood.
Na de zaak Pan worstelt wetsdokter Tom Beckx meer dan ooit met zichzelf en zijn duistere verleden. Als hem van hogerhand psychiatrische hulp wordt opgedrongen, is hij hier hoegenaamd niet blij mee. Door het graven in zijn verleden lijkt hij de grip op het heden te verliezen.
Hierdoor is zijn blik vertroebeld en ziet hij geen patroon in een aantal moorden die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben.
Mijn mening:
Meester Dood is het tweede boek met Tom Beckx in de hoofdrol, het boek is echter prima los te lezen. Daar ik van Pan, het eerste deel van dit schrijversduo ook enorm heb genoten kan ik het wel aanraden Pan ook te lezen. Je bent dan volledig op de hoogte van de achtergrond van Tom die het in Meester Dood erg zwaar met zichzelf heeft. De gebeurtenissen hebben er stevig ingehakt en hij wordt gedwongen zich te laten behandelen.Zijn psychische gesteldheid beïnvloedt zijn functioneren waardoor hij minder alert is en hij als wetsdokter zijn werk niet naar behoren uitvoert, wel bijzonder dat dat verder niemand opvalt.
Ondertussen worden er meerdere doden gevonden waar rechercheur Raoul en zijn nieuwe collega Alexandra ook geen vinger achter kunnen krijgen. Raoul is nog steeds de flirterige irritante rechercheur, hierin heb ik mijn mening niet bij hoeven te stellen. Alexandra is een pittige dame die hem flink zijn neus laat stoten, hopelijk leert hij ervan. Toch laten ze als duo hier en daar wel een steekje vallen, zou dit de realiteit zijn?
Meester Dood zit psychologisch goed in elkaar, je krijgt de kriebels als je leest hoe mensen zich voordoen als sociaal aangepaste personen, terwijl ze in hun hoofd de meest bizarre moordplannen bedenken, doodeng.
Maes en Wade schrijven thrillers met een Vlaams accent, dit maakt de geloofwaardigheid alleen maar groter gezien de omgeving waar alles zich afspeelt. De schrijfstijl van het duo is vooral realistisch, personages worden goed uitgediept, het draait bij hen zeker niet alleen om werk, vooral hun persoonlijke leven wordt intens mee beleefd.
In Meester Dood is de moordenaar geen doorsnee seriemoordenaar waardoor het oplossen zeker niet van een leien dakje gaat. De ontknoping laat je als lezer verbolgen achter, wat nu? Misschien een vervolg? Een ontknoping zoals ik nooit eerder gelezen heb en ik lees toch heel veel thrillers.
Originaliteit: 5
Schrijfstijl: 5
Psychologie: 5
Leesplezier: 4
Plot: 4
Spanning: 4
Meester Dood krijgt van mij 4,5 ster.
Bianca
