Titel: De jongen met twee namen 
Auteur: Maggie Harcourt
Genre: Young Adult
Uitgeverij: Young & Awesome
Vertaling: H.C. Kaspersma
Publicatiedatum: februari 2019
Aantal bladzijdes: 349
Recensie: Yfke
Auteur
Maggie Harcourt is opgegroeid in Wales. Ze studeerde middeleeuwse literatuur aan de London Global University. Ze heeft onder meer gewerkt als persoonlijk assistent, kamermeisje in een hotel en voor een Franse chef. Inmiddels schrijft ze fulltime.
Achterflap
Verliefd op de auteur van je nieuwe lievelingsboek… Samen met haar vader organiseert Lexi boekenconferenties. Vele weekenden brengt ze door in hotels en ze maakt er vrienden voor het leven. Dan leest ze een boek dat haar wereld verandert.
Wat doe je als achter het pseudoniem van je favoriete auteur die ene arrogante jongen schuilgaat? Wanneer is hij Haydn Swift en wanneer is hij Aidan Green? En op wie van de twee is Lexi verliefd aan het worden?
Zes conferenties, een meisje met een klembord, een jongen met twee namen en één nacht die alles op zijn kop zet.
Mijn mening
Mijn stem sterft weg als hij zich naar me omdraait met een enorm grijns, en mijn hele zorgvuldig uitgedachte praatje verdwijnt als sneeuw voor de zon.
‘Heb je nog steeds dat klembord bij je, Lexi?’
Haydn Swift… is die klootzak van een Aidan Green.
Het zal je maar gebeuren, dat je net een boek hebt gelezen dat alles is wat je in een boek zoekt, dat voor jou lijkt te zijn geschreven, alsof de auteur een lijntje naar je hoofd had. En dan blijkt die auteur de vervelende klier te zijn die je eerder al had ontmoet en hoopte nóóit meer tegen het lijf te lopen. Dat overkomt Lexi en het is, net als de meeste dingen die haar in Twee Namen overkomen, hilarisch.
Dat wil zeggen, de schrijfstijl van Maggie Harcourt is zo vlot, grappig en scherp dat, zelfs als er sprake is van heel veel ananassen (lees het boek!), dit boek nóg fijn en vermakelijk is om te lezen. Ik heb dan ook heel erg genoten van het hoofdstuk waar deze klembord-quote uit komt.
De Jongen Met Twee Namen bevat een wervelwind van gebeurtenissen die niet alleen de relatie tussen Lexi en Aidan/Haydn beschrijft maar ook het gevoel van haasten en hard doorwerken (achter de schermen van een conferentie) perfect weerspiegelt. Je kunt je door alle drukte en dingen die in de soep lopen goed inleven in de personages en krijgt al vroeg in het boek een goed beeld van hen, nog voordat de jongen met zijn twee namen opduikt.
Ook de saamhorigheid en onderlinge relaties heb je meteen goed in beeld. Op een gegeven moment voel je je zelfs een beetje deel van de familie.
Gaandeweg ontdek je dat dit boek niet alleen over die jongen met twee namen gaat. Het gaat ook zeker over Lexi zelf, die haar eigen identiteit (of een gebrek daaraan) begint te ontdekken, en die niet alleen in het conferentieleven voor grote uitdagingen staat.
‘Alles wat ik heb is dít.’ Ik zwaai met mijn arm door de danszaal. ‘Mijn vader, mijn vrienden – zelfs mijn naam. Alles wat ik heb hoort op deze plek.’
Ik heb De Jongen Met Twee Namen heel graag gelezen en er zelfs een beetje van gebaald dat ik het op een gegeven moment uit had. Eerlijk gezegd wilde ik gewoon meer boek – of een verfilming (hint?).
Van mij krijgt dit boek van Maggie Harcourt dan ook een totaal van 5 sterren.
~ Yfke
