Titel: Witte dood 
Auteur: Robert Galbraith
Serie: Cormoran Strike #4
Genre: Thriller
Uitgeverij: Boekerij
Vertaling: Sabine Mutsaers
Publicatiedatum: februari 2019
Aantal bladzijdes: 736
Recensie: Amanda
Cover
Ik vind het wel een mooie en mysterieuze cover, de silhouetten van Cormoran en Robin en op de achtergrond de Big Ben. Kleuren ook goed gekozen. Wel jammer dat de cover verder totaal niet past bij de voorgaande drie delen.
Auteur
Robert Galbraith is het pseudoniem van de beroemde Harry Potter-auteur J.K. Rowling. Onder het pseudoniem Galbraith schrijft ze spannende detectives met het duo Cormoran Strike en Robin Ellacot in de hoofdrol. Beide privédetectives. Witte dood is het vierde deel in de serie. Daarnaast schreef Rowling ook nog een roman, Een goede raad.
Achterflap
Billy, een labiele jongen, denkt als kind een moord gezien te hebben. Hoewel hij zich geen concrete details kan herinneren, gaat hij toch met zijn verhaal naar privédetective Cormoran Strike. Die neemt hem direct serieus, maar voor hij verder kan vragen, ontvlucht Billy in paniek zijn kantoor.
Strike en Robin Ellacott – ooit zijn assistente, nu zijn partner bij het detectivebureau – proberen Billy’s verhaal tot op de bodem uit te zoeken. Het onderzoek leidt hen via de achterstraatjes van Londen naar de Houses of Parliament, en naar een fraai maar onheilspellend landhuis, ver weg op het platteland. Maar hun onderzoek verloopt verre van soepel: Strikes bekendheid als privédetective maakt het moeilijk om onopvallend te blijven werken, en zijn relatie met Robin staat onder hoogspanning.
Witte dood is zowel een fascinerend, op zichzelf staand mysterie, als het razendspannende volgende deel in het verhaal van Cormoran Strike en Robin Ellacott.
Mijn mening
‘Men kan onmogelijk,’ vervolgde hij terwijl hij het lege glas op tafel zette, ‘verantwoordelijk worden gehouden voor onbedoelde gevolgen.’
Eindelijk, het lang verwachte vervolg met Cormoran en Robin in de hoofdrol. Na het vorige deel gelezen te hebben was ik zó benieuwd hoe het verder zou gaan. Of het überhaupt verder zou gaan, want de ontknoping kon ook prima een slot van een drieluik zijn. Maar gelukkig volgde er toch nog een deel!
De proloog zorgt ervoor dat je meteen weer weet hoe het voorgaande deel geëindigd is, wat erg welkom was, aangezien het alweer een aantal jaren geleden is dat het vorige deel uitkwam. De proloog sleurt je ook direct mee in het verhaal.
Het was vier uur ’s nachts, het hopeloze uur waarop huiverende slapelozen een wereld van holle schaduwen bevolken en het bestaan kwetsbaar en vreemd lijkt.
Cormoran en Robin hebben het druk met hun detectivebureau, maar voor Cormoran is het lastig om undercover te gaan. Hij is door zijn laatste zaak zoveel in het nieuws geweest dat bijna iedereen hem kent. De onderlinge relatie tussen Cormoran en Robin lijkt ook erg bekoeld te zijn. Ze zijn heel formeel tegen elkaar en van hun vriendschap is weinig meer te merken. Ze worstelen hier beiden heel erg mee, al durft geen van de twee dit toe te geven. Hierdoor blijven ze erg om elkaar heen draaien. Dit zorgt voor de nodige onderlinge spanningen en ongemakkelijke gesprekken.
Ze krijgen een zeer ingewikkelde zaak op hun bord, waarbij alle medewerkers van het bureau met regelmaat moeten worden ingezet. Chantage, geld, doden en gerechtigheid spelen een hele grote rol in het verhaal. Billy wil gerechtigheid voor datgene wat hij heeft gezien. Chiswell wil van zijn chanteur af. Jimmy probeert geld te bemachtigen door afpersing. Maar hier blijft het niet bij. De vele verhaallijnen lijken aan de ene kant heel veel met elkaar te maken te hebben en dan ineens weer niet. Dit in combinatie met de worstelingen van Cormoran en Robin in hun privésituatie zorgen ervoor dat je steeds weer een andere kant op wordt gestuurd. De ontknoping blijkt ook heel anders dan verwacht.
Ik ben van mening dat het huwelijk vrijwel altijd een moeilijk te bevatten begrip is, zelfs voor de echtelieden zelf.
Verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Cormoran en Robin. Hierdoor weet je precies wat ze beiden denken en wil je ze soms een schop onder hun kont geven om actie te ondernemen. De spanning is continu in meer of mindere mate aanwezig en de cliffhangers aan het eind van de hoofdstukken zorgt ervoor dat je alleen wil doorlezen. Maar toch ook weer niet, want dan is het boek weer uit en moet je weer afscheid nemen van deze personages. Dilemma!
Witte dood is een heerlijke whodunnit met kleurrijke personages en meer dan genoeg verhaallijnen om je een hele poos bezig te houden. Een dikke pil van 736 bladzijden, maar geen pagina is te veel. Gewoon lezen en genieten van dit heerlijke duo!
Spanning: 4,5
Plot: 4,5
Leesplezier: 5
Schrijfstijl: 5
Originaliteit: 4,5
Psychologie: 5
Ik kan niet anders dan 5 stralende sterren geven voor dit vierde deel met Cormoran Strike en Robin Ellacot in de hoofdrol. Ik hou van ze!
Amanda
PS. Er staat dat het deel prima los gelezen kan worden. Dit kan, maar het zou zó ontzettend jammer zijn als je een deel van de verhaallijn mist over deze mooie personages. Dus, lees de voorgaande drie delen ook! Hier zul je geen spijt van krijgen.
