Yfke genoot van Caleb Roehrig’s Dwaalspoor (hier kun je haar recensie lezen) en was nieuwsgierig naar de man die dit boek schreef. Dat leverde het volgende interview op, lees je mee?
Photo: (c) Caleb Roehrig
Wie is Caleb Roehrig? Kun je jezelf omschrijven in vijf woorden?
1. Reizen
2. Kaas
3. Wijn
4. Horror
5. Sarcasme
Je derde boek, Death Prefers Blondes, is onlangs verschenen. Nog gefeliciteerd! (ik ben er heel benieuwd naar!) Vind je het makkelijker worden om een boek te schrijven?
Bepaalde aspecten van het schrijven worden elke keer zeker weten makkelijker. Ik begrijp mijn creatieve proces nu bijvoorbeeld beter en weet wat mijn sterke punten zijn, en ik weet hoe ik mijn aanpak zo kan structureren dat ik die punten versterk; maar schrijven blijft hoe dan ook werk, en bepaalde dingen zullen altijd moeilijk blijven. Death Prefers Blondes was bijvoorbeeld veel moeilijker om te schrijven dan mijn vorige boeken, omdat het een veel ambitieuzere onderneming was. Het is een ensemblestuk met veel actie en overlappende verhaallijnen… Er kwam heel veel denkwerk en planning bij kijken.
Maar ik denk dat als je jezelf niet uitdaagt, je jezelf ook kunt verbeteren, en ik hoop met elk nieuw project te blijven groeien!
Waarom ben je gaan schrijven? Wat inspireerde je hiertoe?
Ik heb altijd al gehouden van lezen en verhalen vertellen, ongeacht het medium, dus schrijver worden was al van heel jongs af aan een droom van me – maar de reden dat ik me er serieus mee bezig ging houden was waarschijnlijk het vak korte verhalen schrijven dat ik op de middelbare school ging volgen. Daar leerde ik hoe ik mijn ideeën kon ontwikkelen en het gaf me de kans om echt mijn creatieve kant te verkennen. Sterker nog, het eerste manuscript dat ik afmaakte is uit een kort verhaal gegroeid dat ik rond die tijd schreef. Voor de eerste keer zag ik een heel universum rond de personages die ik gecreëerd had en ik wilde dat verder verkennen. Nadat ik dat werk had afgemaakt, ben ik nooit meer gestopt met schrijven!
Heb je een bepaald proces wanneer je schrijft? (ochtend of avond, speciale locatie, muziek of juist niet)
Ik schreef vroeger ’s middags, maar nu schrijf ik echt alleen ’s avonds. Meestal ga ik een flink stuk hardlopen, omdat ik die tijd kan gebruiken om mijn gedachten te ordenen over het gedeelte van mijn boek waar ik die dag mee bezig ga, en dan installeer ik me achter mijn computer met een kop groene thee. Ik kan niet schrijven met te veel afleidingen om me heen, maar ik kan ook niet in absolute stilte schrijven, dus heb ik een witte ruis-app, een echte levensredder. Voor mij werkt het om mezelf qua woordenaantal dagelijks een doel te stellen, zodat ik het verhaal op een redelijk tempo kan voortzetten, en ik stel een schema voor mezelf op wanneer ik pauzes mag nemen en wanneer ik ’s avonds mag stoppen.
Wat vind je leuker: werken in de televisiewereld, of schrijven?
De televisiewereld is ontzettend spannend om in te werken, maar ik geef zeker de voorkeur aan boeken schrijven, alleen al omdat het me meer creatieve controle geeft over mijn werk dan dat bij televisieproducties het geval was. In vele opzichten benader ik het vertellen van verhalen nog steeds zoals ik dat voor de televisie deed, met een sterke nadruk op visuele aspecten; maar van idee tot uitvoering komt alles uit míjn fantasie voort – niet zoals bij de televisie, waar een aflevering echt het resultaat is van continue samenwerking tussen tientallen makers.
Wie lees je zelf graag?
Ik probeer zo uitgebreid mogelijk te lezen, zeker wanneer ik schrijf, maar sommige van mijn voornaamste inspiratiebronnen uit de wereld van volwassenenfictie zijn, onder andere, Sue Grafton, Sara Paretsky, Armistead Maupin, Raymond Chandler, en Robert B. Parker; op het YA-vlak zijn Karen McManus, Kara Thomas, Tiffany Jackson, Becky Albertalli, Lily Anderson, Julian Winters, Tim Floreen en Kiersten White auteurs wiens boeken ik automatisch koop – om er maar een paar te noemen!
Wat vind je onmisbaar in een goed boek?
Voor een echt goed boek vind ik over het algemeen dat je een protagonist moet hebben waar mensen achter staan, proza die leuk is om te lezen, en een plot waar echte verrassingen in zitten – zelfs als het verhaal geen mysterieroman is. Maar voor mij persoonlijk moet een boek drie van mijn favoriete dingen bevatten: moord, zoenpartijen en chaos. Ik wil hoge belangen en veel gekus! (En als het even kan ook humor.)
Zou je weleens een uitstapje naar een ander genre willen maken?
Andere genres verkennen – of aanpassen, of onwaarschijnlijke cross–overs creëren – is iets dat me heel erg aanspreekt. Mijn probleem is dat ik vaak moeite heb met het verzinnen van een bevredigend plot waar geen moord of roofoverval of andere criminele activiteit bij komt kijken. Maar ik heb overwogen een poging tot horror te wagen, of misschien een licht sciencefiction-/fantasyverhaal, of zelfs een romantische komedie. Misschien dat ik in een van die genres duik als ik het juiste verhaal heb verzonnen.
LGBTQ+ lijkt een terugkerend thema te zijn in je verhalen. Is het belangrijk voor je om diversiteit (in relaties, mensen) in je boeken te laten zien?
Het is zeker belangrijk voor me om inclusief te schrijven. Toen ik een tiener was had ik zelf geen toegang tot positieve, nauwkeurige weergaves van LGBTQ+‘ers, en het zou mijn leven veranderd hebben als ik dat wel had gehad; dus schrijf ik boeken die ik aan mijn jongere ik gegeven zou hebben, en ik hoop dat LGBTQ+-jongeren die mijn verhalen nu lezen zich gezien en begrepen voelen. Verder is het net zo belangrijk voor me om andere ondervertegenwoordigde groepen op te nemen in de werelden die ik creëer. Terwijl ik opgroeide had ik een heel diverse vriendengroep en daar heb ik veel baat bij gehad, dus dat laat ik graag zien in mijn werk.
Als ik je bio op internet zo lees, lijk je enorm te houden van reizen. Wat is je favoriete bestemming? En waar zou je altijd nog eens naartoe willen?
Mijn favoriete bestemming is waarschijnlijk Venetië, Italië. Het is zo’n prachtige en romantische stad, en ondanks dat het een gigantische toeristenbestemming is, zijn er nog steeds talloze plekken waar je helemaal alleen kan zijn met een sprookjesachtig uitzicht en een heerlijke kop koffie. Wat plekken betreft die nog op mijn lijstje staan, nou, ik ben nog nooit ergens in Azië of Zuid-Amerika geweest, en ik wil dolgraag een reis daarheen maken. Japan en Brazilië lonken ook al tijden naar me!
(c) Thorgy Thor
Ten slotte: wat is je favoriete seizoen van [RuPauls] DragRace? (het mijne is seizoen 8 – ik hou van Thorgy Thor, oké)
Oké, deze is dus ECHT moeilijk, want ik kan niet kiezen! Voor mij is het een gedeelde eerste plaats voor seizoen 3, 5 en 7. Raja, Manila, Alaska, Jinkx, Violet, Kaya, Pearl, Trixie en Miss Fame zijn een paar van mijn favoriete queens ooit. Ik lééfde voor hun looks, en tijdens die seizoenen kregen we ongelofelijk drama geserveerd.
