Titel: De meisjesmagneet
Auteur: Jackie van Laren
Genre: Roman
Uitgeverij: Boekerij
Publicatiedatum: januari 2019
Aantal bladzijdes: 297
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Jackie van Laren (Amsterdam, 1968) heeft twee grote passies in haar leven: muziek en verhalen. Met de driedelige Q-serie maakte ze haar debuut als schrijfster. Daarna volgde het tweeluik Vallen en Opstaan, en de vierdelige Eilandliefde-serie. Met Opstaan won ze de Hebban–award voor beste roman. De meisjesmagneet is haar tiende boek.
Achterflap:
Reinout Hollebeecq is een keurige, wat onzekere jongen uit Baarn die in Amsterdam Nederlands gaat studeren. Hij droomt van de liefde, maar gelooft eigenlijk niet dat een jongen als hij ooit serieus genomen kan worden door een meisje. Muziek is zijn enige ontsnappingsmogelijkheid: hij kan prachtig pianospelen en zingen, maar alleen klassiek.
Hij komt in Amsterdam boven een meisje van zijn eigen leeftijd te wonen. Ze is bassist in een metalband, heeft een knipperlichtrelatie met de ruige zanger van de band, en leeft een beetje op de rand. Het verschil met zijn eigen achtergrond had niet groter kunnen zijn. Maar als de zanger ziek wordt en het meisje Reinout vraagt om in te vallen in de band, gaat er een wereld voor hem open. Een wereld waarin hij zichzelf opnieuw kan uitvinden. Waarin hij zijn onzekerheid, zijn verlegenheid en zijn maagdelijkheid verliest en tot zijn eigen verrassing een meisjesmagneet wordt. Diep in zijn hart doet hij het allemaal voor zijn buurmeisje. Maar die is zo beschadigd dat er meer nodig is dan een coole uitstraling om haar voor zich te winnen.
Mijn mening:
Reinout Hollebeecq is een rustige jongen die tot het starten van zijn studietijd keurig in het gareel loopt. Hij komt uit een, zo op het eerste gezicht, voorbeeldig gezin die zich mooi voordoet voor de buitenwereld. Wanneer Reinout voor zijn studie in Amsterdam terechtkomt gaat er een wereld voor hem open. Van rustig, onzeker en verlegen ontpopt hij zich tot een rebelse jongen die gaat proeven van bier, vrouwen en ruige muziek. Zijn benedenbuurvrouw Leia weet hem het hoofd op hol te brengen maar van liefde is geen sprake.
Hij had zich afgevraagd of de pijn die hij in zijn borstkas voelde betekende dat zijn hart nu was gebroken.
Reinout speelt piano en is fan van klassieke muziek. Zich totaal niet bewust van zijn kwaliteiten als muzikant komt hij per toeval in een band terecht en dan gaat alles in een stroomversnelling. Met sterke pieken en dalen lijkt Reinout te genieten van het leven maar op het gebied van de liefde ontstaat er letterlijk een gat in zijn hart.
Hij keek haar vast aan met een blik die zijn verwarring en gekwetstheid op de een of andere manier aan haar kenbaar maakte, ook al deed hij nog zo zijn best om onderkoeld te blijven en niets van zijn innerlijke gevoelsstormen te laten zien.
Hij bouwt vriendschappen op, maar raakt ook vriendschappen kwijt, zo realistisch en herkenbaar, het leven gaat voor niemand altijd over rozen.
Jackie van Laren schrijft feelgood boeken die mij altijd laten glimlachen maar ook zeker een steek in mijn hart veroorzaken. De emoties zijn voelbaar en wanneer er dan ook nog hoofdpersonen uit vorige verhalen voorbijkomen voel ik de liefde door mijn aderen stromen. Ik heb van De meisjesmagneet weer evenveel genoten als van haar voorgaande boeken. Het is heerlijk een paar uur de liefde onder zo op het eerste gezicht onbevangen jongeren te voelen die zoekende zijn naar hun eigen identiteit en weg te zwijmelen in een met momenten hartverscheurend verhaal.
De meisjesmagneet krijgt van mij dik verdiend 5 sterren!
Bianca