Titel: 
Het Weeskind van Haamstede
Auteur: Angelique van der Bijl
Genre: Thriller
Uitgever: Ellessy
Publicatiedatum: februari 2019
Aantal bladzijdes: 347
Recensie: Bianca
Auteur
Angelique van der Bijl (1982) woont in het Brabantse Geertruidenberg en is werkzaam als Marketing & Communicatie Manager. Het Weeskind van Haamstede is na haar thrillerdebuut Nachtschade haar tweede psychologische thriller.
Achterflap
‘We redden het wel samen.’ Het zijn de woorden die haar moeder vroeger fluisterde als ze Isa in hun huis aan de Zeeuwse kust in haar armen klemde. Het voorteken dat Isa weer dagen niet naar buiten mocht. Isa de Nooijer weet tot op de dag van vandaag nog steeds niet waarom haar moeder de buitenwereld vreest. Als geen ander begrijpt haar vriend, Willem Zuyderhout, dat talloze vragen haar ’s nachts wakker houden. Zijn vader beroofde Willems moeder en broertje dertig jaar geleden, op kerstavond, van het leven en pleegde daarna zelfmoord. Willem bleef als eenjarige alleen achter.
Als Isa voor het eerst in haar leven echt gelukkig is, wordt haar moeder vermoord. Ze duikt in het verleden en is verbijsterd als ze vermoedt dat Willems familie iets met de moord te maken heeft. Ze raakt meer en meer verstrikt in een machtsspel van de familie Zuyderhout, die er alles voor over heeft om het verleden te laten rusten…
Mijn mening
Het Weeskind van Haamstede begint met een proloog die je gelijk het verhaal intrekt, de toon is direct gezet. Het verhaal begint in 1985 en wordt beschreven vanuit Hannah, haar verhaal is schuin gedrukt. Elk hoofdstuk wisselt af tussen heden en verleden. In het heden is Isa degene uit wiens perspectief het verhaal verteld wordt. Isa’s leven wordt ruw verstoord door de moord op haar moeder. De moeder-dochterrelatie verliep uiterst moeizaam, vooral het gedrag van haar moeder was hier debet aan.
Je weet als lezer direct dat er verbanden zijn tussen heden en verleden, maar hoe de vork precies in de steel zit wordt pas bij het dichtslaan van het boek duidelijk.
Angelique heeft er bij het schrijven van haar tweede thriller voor gekozen het verhaal te laten afspelen in Zeeland. Dit geeft een grote mate van herkenning, het is voor mij dan ook bijna naast de deur.
Het Weeskind van Haamstede draait om macht, machtsmisbruik, jaloezie, familie-intriges en moorden. De schrijfstijl van Angelique is vooral gericht op het realistisch neerzetten van de personages. Ze voelen als bekenden, je leeft met ze mee. Dit gecombineerd met een spannend familieverhaal maakt het lezen zeer aangenaam, en dan druk ik me wat dat betreft nog zachtjes uit. De familie Zuyderhout wordt neergezet als een familie met macht, maar het is de vraag of dit ook zo is. Is het eerlijk om iedereen over één kam te scheren? Ik denk het namelijk niet. Isa is na een zware tijd vanuit Zeeland naar Rotterdam vertrokken, zich niet helemaal realiserend dat je je verleden altijd met je meedraagt. Wanneer zij een relatie aangaat met Willem Zuyderhout stapelen de problemen zich razendsnel verder op. Niemand lijkt de relatie tussen Isa en Willem toe te juichen. Vanuit beide families komt er veel weerstand, waarom?
Problemen komen steeds weer boven en blijven aan de oppervlakte drijven, net zolang tot we ze verwerkt hebben.
Continu voel je de psychologische spanning waardoor je als lezer verplicht tot nadenken wordt gezet. Wie spreekt de waarheid en wat heeft zich nou daadwerkelijk in Westenschouwen afgespeeld? Zakenlui zijn er goed in om zaken in de doofpot te stoppen, volgens mij is hier zeker sprake van een deel realiteit. Mensen gaan over lijken om hun bedrijf winstgevend te maken en te houden, hierin vergetend dat gevoelens toch de overhand gaan nemen.
De verhaallijnen tussen heden en verleden maken je als lezer dermate nieuwsgierig dat je het boek amper weg kunt leggen. Steeds wordt er een tipje van de sluier opgelicht waardoor stoppen geen optie is. De plot wordt langzaamaan ontrafeld en verrast je dan met een onverwacht einde, een ontknoping die ik niet zag aankomen.
Angelique van der Bijl heeft met Het Weeskind van Haamstede wederom een originele thriller geschreven waarbij ze oog heeft voor detail. Zowel de personages als de locatie hebben mij van het begin tot het eind weten te boeien. Een thriller zoals ik ze heel graag lees en ik daarom beoordeel met de maximale score.
Spanning: 5
Plot: 5
Leesplezier: 5
Schrijfstijl: 5
Originaliteit: 5
Psychologie: 5
Het Weeskind van Haamstede krijgt van mij dik verdiend 5 sterren!
Bianca
